Δεν μας φτάνουν τα βάσανα και οι σκοτούρες στο ιστορικό "λούκι" που περνάμε, δεν μας φτάνουν οι διάφορες εκδοχές της οπορτουνιστικής Αριστεράς, που κάνουν ότι μπορούν για να μας αποπροσανατολίσουν, έχουμε και τα φτωχολουμπενιάρικα παπαγαλάκια της "μπλογκόσφαιρας", με τις αηδιαστικές διαδικτυακές, δήθεν πολιτικές, παρεμβάσεις τους να μας ανακατεύουν τα άντερα.
Μερικοί από τους ανθρώπους που διαβάζουν τα κείμενά μου απορούν και μάλιστα κάπως επιτιμητικά ότι ασχολούμαι με πρόσωπα που εμφανώς δεν έχουν καμιά σοβαρότητα και απόρησαν ιδιαίτερα με τον LeftG700 που τα καμώματά του (πέρα από την εξόφθαλμη, πραγματικά απίστευτη, ανηθικότητά του) είναι εντελώς γελοία.
Έχω ξαναπεί πως αν δεν ήταν κάποιοι τύποι σαν τον LeftG700 να δημιουργούν ένα κλίμα απίστευτης ηθικής κατάπτωσης στο διαδίκτυο, τότε οι διάφορες εκδοχές της φασίζουσας "αριστερής" ιδεολογίας και πολιτικής σαν αυτήν του Ρινάλντι θα έχαναν την επίφαση της σοβαρότητας που έχουν.
Βεβαίως το να ασχολείται κανείς με πρόσωπα της κορυφής του εξουσιαστικού συστήματος σαν τον Ρινάλντι και της βάσης του συστήματος σαν τον LeftG700 είναι δυστύχημα που δεν το ελπίσαμε αλλά αφού μας συνέβη κάτι πρέπει να κάνουμε γι αυτό. Εκτός αν πρέπει να περιμένουμε πότε ο σημερινός οπορτουνισμός θα ξαναφτάσει στο ύψος της σοβαρότητας που είχε ο οπορτουνισμός στις αρχές του 20ου αιώνα για να τον αντιμετωπίσουμε.
Τέλος πάντων, στο θέμα της γελοιότητας του σημερινού οπορτουνισμού -- και όχι μόνο αυτού -- θα επανέλθω, θα ήθελα να θυμίσω πάντως γενικά ότι από την δεκαετία του '60 και μετά αυτό που κάποτε ονομαζόταν ταξική πάλη διεξάγεται στο πολιτιστικό επίπεδο. Και η αθλιότητα του πολιτικού λόγου είναι ένα κατ' εξοχήν πολιτιστικό ζήτημα.
* * * * * *
Τον τελευταίο καιρό λοιπόν ο γελοίος μακαρθισμός του LeftG700, όσο βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ, την ελπίδα του για μερικά ψίχουλα εξουσίας, να παραπαίει, βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση. Εκτός από τους συνήθεις κατηγορούμενους για "αντιαριστερές" ενέργειες προς τα δεξιά και προς τα αριστερά εγκαλεί και άλλους μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εγκάλεσε τον Παπαδημούλη γιατί μίλησε για απλή αναλογική εγκάλεσε τον Μηλιό γιατί μίλησε για Ευρώπη, εγκάλεσε και διάφορους άλλους γιατί μίλησαν για οτιδήποτε που δεν συμφωνεί με την βασική αρχή της Μακαρθικής Αριστεράς "του" που είναι: "Μαύρη γάτα άσπρη γάτα αρκεί να πιάνει ποντίκια".
Την αρχή αυτή την έθεσε ο Τσίπρας νομίζοντας πως την είπε ο Μάο (τόσο σοβαρή ιδέα έχει για την λογική και την ηθική της Αριστεράς) αλλά ο LeftG700 την υιοθέτησε υπερηφάνως γνωρίζοντας ότι την είπε ο λεγόμενος κινέζος Χρουστσόφ ο Τενγκ Σιάο-πινγκ. Με άλλα λόγια η πραγματική αρχή της Μακαρθικής Αριστεράς του LeftG700 είναι η αντιστροφή του δόγματος Βουλγαράκη. Αυτός είχε πει πως "ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό" ο LeftG700 λέει πως για την δική του Αριστερά "ό,τι είναι ανήθικο και ανέντιμο είναι νόμιμο" αρκεί να πιάνει το ποντίκι της εξουσίας που ορέγεται αυτό το "νεαρούλικο" ταλέντο της πολιτικής ανεντιμότητας.
* * * * * *
Αυτό που με έχει εντυπωσιάσει όμως στον LeftG700 είναι η ηθελημένη γελοιότητα με την οποία εκφράζεται για να παρουσιάσει τόσο τους εναγομένους όσο και τους "μάρτυρές" που προσάγονται στην επιτροπή του. Υποστηρίζει τις άθλιες απόψεις του για την μεγαλοφυΐα του Τσίπρα λέγοντας για παράδειγμα "όπως είπε και αυτή η οπορτούνα ο Λένιν" ή τις ακόμα αθλιότερες απόψεις του για την ευρωπαϊκή ένωση επικαλούμενος τον Χομπσμπάουμ με τον τίτλο: «Κι εσείς "εθνοκομμουνιστής" και "κρατιστής", αείμνηστε;».
Σε μένα είναι γενικά φανερό ότι αυτός ο (αυτοδιαφημιζόμενος σαν) νέος έχει τέτοιο φθόνο και κακία για όποιον έχει μια αναγνώριση, ώστε είτε για να τον χαϊδέψει είτε για να τον χαστουκίσει αλείφει πρώτα το χέρι του με σκατά.
Η αφορμή όμως αυτού του σχολίου είναι τα δυο τελευταία του δημοσιεύματα. Το πρώτο εγκαλεί (με τον πιο πρόστυχο τρόπο) στην επιτροπή αντι-αριστερών ενεργειών τον Περικλή Κοροβέση επειδή μίλησε για τον αυθορμητισμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Το δεύτερο δημοσίευμα (ακόμη πιο πρόστυχο) είναι ο πρόλογος σε μια αναδημοσίευση ενός κειμένου του Χρόνη Μίσσιου που μόλις πέθανε.
Δεν θέλω να μπω στο ρητό πολιτικό περιεχόμενο των δύο δημοσιευμάτων. Άλλωστε το μεν πρώτο, έχει κουτσά στραβά ένα κάποιο πολιτικό περιεχόμενο αλλά το χρησιμοποιεί προσχηματικά για να "την πέσει" στον Κοροβέση και το δεύτερο δεν έχει καν ρητό περιεχόμενο εκτός από την άρρητη εξοργιστική του ασέβεια στον νεκρό που υποτίθεται πως τιμά με το δημοσίευμα.
* * * * * *
Ο τίτλος του δημοσιεύματος με τον οποίο απευθύνεται στον "σύντροφο" Κοροβέση είναι ο εξής:
Αχ σύντροφε, σύντροφε Κοροβέση... Σαν λείπει ο νους, δεν φτάνει της ψυχής η ζέση...(!!!!)
Και αρχίζει με μια κουτσομπολίστική αερολογία να λέει πως δεν τον γνωρίσει προσωπικά αλλά έχει διαβάσει άρθρα του και τον άκουσε με «κάποιον άλλο από την παρέα» (την αγοροπαρέα των Κου-Κλουξ-Κλαν των αντι-αριστερών ενεργειών εννοεί) «σε μια συμμάζωξη (sic) της ΑΚΟΑ πριν λίγα χρόνια». Μετά τον εγκωμιάζει για το ξύλο που έφαγε από την Χούντα, και εξιστορεί τις μεταγραφές του στον "χώρο" της Αριστεράς, και χαρακτηρίζει με ύφος "σοβιετολόγου" τις θέσεις του για να καταλήξει να παραθέσει το κείμενο του Κοροβέση υπογραμμισμένο κατά βούληση, και να τον εγκαλέσει για τις "αντι-αριστερές" απόψεις του.
Το εξοργιστικά απαράδεκτο σ' αυτή την έγγραφη εξ απαλών ονύχων αλητεία είναι το ύφος του αδιαμφισβήτητου κριτή με την οποίο εκτοξεύονται οι βλακώδεις κρίσεις του, καθώς και ο φανερός του στόχος να αναδείξει την άθλια προσωπικότητά του υποβαθμίζοντας το θύμα της επίθεσής του το οποίο έχει πρώτα εκθειάσει.
Με άλλα λόγια, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο γραμματεύς της "αγοροπαρέας" των Κου-Κλουξ-Κλαν λέει στον Κοροβέση πως είναι μεγάλη ψυχή αλλά δυστυχώς είναι βλάκας! Και πάλι καλά γιατί ο Κοροβέσης υφίσταται την "επίθεση" ζωντανός και αν θέλει (σιγά να μην θέλει) να ασχοληθεί, μπορεί να απαντήσει.
Ο Χρόνης Μίσσιος όμως ευτυχώς για τον McCarthy πέθανε νωρίς και έτσι εις βλαρος του μπορεί να τυμβωρυχίσει με άνεση και εκ του ασφαλούς.
Παραθέτω ολόκληρο τον άθλιο πρόλογο:
«Την αμαρτία μου τη λέω: δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του. Έτσι έτυχε, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Ήξερα μέσες-άκρες την ιστορία του και ψάχνοντας τώρα στο internet τη συμπλήρωσα τουλάχιστον στα βασικά της κεφάλαια: στη βιοπάλη από μικρός, πρώτο αντάρτικο, δεύτερο αντάρτικο, η ήττα, το στρατοδικείο, η αγωνία τού μελλοθάνατου για μήνες, οι φυλακές για χρόνια και χρόνια. Κι ύστερα, στη μεταπολίτευση, σταδιακά, η οριστική απογοήτευσή του, η απόσυρση από τη μάχιμη πολιτική και η αυτόβουλη αποκοπή του από τα κόμματα της Αριστεράς. Για να κατασταλάξει στις οικολογικές και αντιεξουσιαστικές, ατομοκεντρικές θεωρήσεις.
Η συνέντευξη (μάλλον η τελευταία του) που αναδημοσιεύουμε από το tvxs.gr, τιμής ένεκεν, δίνει με σαφήνεια τον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα προς το τέλος τής ζωής του. Για όσους δεν έρχονται για πρώτη φορά εδώ, είναι περιττό να πούμε ότι διαφωνούμε με πολλά και σε πολλά απ' όσα εξομολογείται. Όμως, σήμερα ήταν η μέρα τής κηδείας του και δεν είναι η ώρα για κριτικές και θεωρίες. Μόνο για τιμές σε έναν άνθρωπο που έμεινε όρθιος απέναντι σε διαβόλους και δαίμονες. (Δεν είναι ούτε γι' αυτό η ώρα για κριτική [το "αυτό" είναι ένα link στον Ριζοσπάστη]. Αλλά, διάολε! Προς τι τόση μικροψυχία;...)
Και τώρα, παρακαλείται ο σύντροφος Χρόνης Μίσσιος να πάρει το λόγο:»
Αναρωτιέται κανείς κατ' αρχήν γιατί ο "αριστερός" McCarthy ενδιαφέρεται να νεκρολογήσει έναν άνθρωπο που ουσιαστικά ούτε τον ξέρει και ούτε συμφωνεί με τις απόψεις του, τις οποίες άλλωστε διάβασε στα πεταχτά ίσια-ίσια για να τις δημοσιεύσει. Η απάντηση είναι πολύ απλή: τον εκθειάζει για να τον ξεφτιλίσει και να ανεβάσει στην εκτίμηση των αναγνωστών του την δική του φτωχολουμπενιάρικη (και κομπλεξική) προσωπικότητα.
Καταδικάζει την "μικροψυχία" του Ριζοσπάστη (που φρονίμως ποιών αναφέρει πολύ απλά στην ένταξη του Μίσσιου στην "ανανεωτική" Αριστερά) όταν ο ίδιος ο McCarthy δεν χάνει την ευκαιρία να δηλώσει «είναι περιττό να πούμε (αυτός και η αόρατη αγοροπαρέα των Κου-Κλουξ-Κλαν) ότι διαφωνούμε με πολλά και σε πολλά απ' όσα εξομολογείται» και να τον καταδικάσει με συνοπτικές διαδικασίες: "η οριστική απογοήτευσή (sic) του, η απόσυρση από τη μάχιμη πολιτική και η αυτόβουλη αποκοπή του από τα κόμματα της Αριστεράς. Για να κατασταλάξει στις οικολογικές και αντιεξουσιαστικές, ατομοκεντρικές θεωρήσεις."
Αυτό που με ενοχλεί προσωπικά στην παρουσία και στις τρωκτικές επιδώσεις του McCarthy LeftG700 είναι ο ασύδοτος κακόβουλος και μοχθηρός φτωχολουμπενιάρικος φανφαρονισμός του. Δεν είμαι εγώ κανένας φοβερός χρήστης της ελληνικής γλώσσας αλλά αυτός δεν φαίνεται να ξέρει ούτε την ακριβή σημασία των λέξεων και των εκφράσεων που χρησιμοποιεί. "Τιμής ένεκεν" (sic) στον πεθαμένο Μίσσιο του άλλαξε τα φώτα στην υποτίμηση, και για άλλη μια φορά «παρακαλείται να πάρει τον λόγο" στο κατάπτυστο blog του κάποιος χωρίς ο ίδιος να το θέλει, αλλά νεκρός αυτή την φορά.
Το πρόβλημα είναι ότι τον ακούνε και τον διαβάζουν πολύ αριστεροί χωρίς να ενοχλούνται από το άθλιο φανφαρόνικο στυλάκι του. Αρκετά όμως για σήμερα το τελευταίο και σοβαρότατο ζήτημα της αριστερής απάθειας χρειάζεται ειδική εξέταση.