Ας μιλήσουμε λιγάκι για φεμινισμό. Κι ας ξεκινήσουμε την συζήτηση από ένα blog το οποιο έχει τόση σχέση με τον φεμινισμό όση και με τον διαλεκτικό υλισμό, δηλαδή καμία. Μονο φαινομενικά είναι παράδοξη αυτή η επιλογή.
Σ' αυτή την ανάρτηση οι LOLg700 'άσκησαν κριτική' στην Έλενα Πατρικίου και στον φεμινισμό της, όπως εκφράζεται σε αυτό το άρθρο. Στον σχολιασμό της ανάρτησης συμμετείχαν τρεις αναγνώστες του blog: ο skipper, ο Δημήτρης κι η Επισκέπτρια X. Ο skipper με ειρωνικό μειδίαμα κούνησε το κόκκινο από την ανεβασμένη πίεση κεφάλι του για τους παραλογισμούς και τις ακρότητες των φεμινιστριών. Ο Δημήτρης πολύ ευγενικά και μειλίχια τόλμησε να πει στους LOL ότι αδικούν την Πατρικίου, πήρε ένα κατεβατό για απάντηση κι ο άνθρωπος δεν το προχώρησε. Η Επισκέπτρια X έδειξε περισσότερες αντοχές κι αξιοθαύμαστα γερά νεύρα.
Η Πατρικίου διατυπώνει μια θεμελιώδη φεμινιστική αρχή, τη γυναικεία ελευθερια στην επιλογή της μητρότητας και τη γυναικεία αυτοδιάθεση στην διαχείριση της. Με αλλα λόγια, η αρχή αυτή προσβλέπει σε μια κοινωνική οργάνωση στην οποια δεν ασκείται κανενός είδους βία - συστημική, θεσμική, ιδεολογική, πρακτική, σωματική - εναντίον των γυναικών η οποια τις εξαναγκάζει είτε να μείνουν έγκυες, είτε να μην μείνουν, είτε να κάνουν έκτρωση, είτε να μην κάνουν. Οποιος επιθυμεί να ζει σε μια κοινωνία όπου αυτή η βία ασκείται είναι ευτυχής γιατί ακριβώς σε τέτοιες κοινωνίες ζούμε όλοι μας.
Δυστυχώς, η Πατρικίου συμβιβάζει την θεμελιώδη αυτή αρχή όταν την μετατρέπει σε φεμινιστική ένεση μιας αριστερής δημογραφικής πολιτικής. Λέει η Πατρικίου, "το μόνο λογικό και βιώσιμο αίτημα είναι μια αριστερή δημογραφική πολιτική με στόχο τη γυναικεία ελευθερία στην επιλογή της μητρότητας και τη γυναικεία αυτοδιάθεση στη διαχείρισή της". Εγώ θα έλεγα "το μονο λογικό, βιώσιμο και αδιαπραγμάτευτο όραμα, απαίτηση και αγώνας είναι μια κοινωνία με στόχο τη γυναικεία ελευθερια στην επιλογή της μητρότητας και την γυναικεία αυτοδιάθεση στην διαχείριση της". Δεν κάνω πνευματώδη λογοπαίγνια εδώ. Η διαφορα είναι σαφής. Το ζητούμενο δεν είναι πολιτικές με φεμινιστικά χρώματα. Το ζητούμενο είναι οι οποιες πολιτικές ν' απορρέουν από την λογική μιας κοινωνίας η οποια θα θεωρεί αδιανόητη την βία, τον καταναγκασμό και τον εξαναγκασμό που ασκεί η πατριαρχία στη γυναίκα.
Έρχομαι τώρα στους LOL οι οποίοι θα ήταν μόνο για γέλια κι όχι και για κλάματα, αν ο μισογυνισμός τους και ο επιθετικά αμυντικός (δηλαδή, κομπλεξικά αλαζονικός) φαλλοκρατισμός τους δεν είχε απήχηση στην ευρύτερη κοινωνία.
Για τους LOL - οι οποίοι γίνονται σεξιστές, μας λένε, καθαρά για διδακτικούς λόγους - ο φεμινισμός είναι ένα ναρκοπέδιο. Ο θεμιτός φεμινισμός (αυτόν δηλαδή που εγκρίνουν οι LOL) κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πατήσει διάφορες νάρκες (φιλελευθερισμού, ατομικών δικαιωμάτων, μεταμοντερνισμού, εγωιστικής μονομέρειας, θεωριών κατασκευής των φύλων), οι οποίες τον μετατρέπουν σε ένα κίνημα όχι για την απελευθέρωση των γυναικών αλλά για την υποδούλωση των ανδρών. Παράδειγμα; Η θέση της Πατρικίου ότι "η μητρότητα είναι καταρχήν υπόθεση των γυναικών και των επιλογών τους". Λένε λοιπόν οι LOL ότι αν με τη μητρότητα εννοούμε την επιλογή να κάνει ή να μη κάνει παιδιά μια γυναίκα, τότε εγκρίνουμε, πρόκειται για θεμιτό φεμινισμό. Αν, όμως, με τη μητρότητα εννοούμε όλα τα άλλα που έχουν να κάνουν με την τεκνοποίηση, και δη την ανατροφή των παιδιών, τότε βαράμε συναγερμό γιατί εδώ έχει βγει παγανιά ο ροζ λύκος της γυναικείας επικυριαρχίας και θα μας φάει ζωντανούς.
Οι LOL αποσπούν την θέση της Πατρικίου από το πλαίσιο στο οποίο διατυπώθηκε και - με δικηγορίστικους ακροβατισμούς και την επίφαση μιας ευρυμάθειας και γνώσης που μόλις και μετά βίας καλύπτει τη ρηχότητα και την ημιμάθεια τους - διαστρεβλώνουν το άρθρο, βγάζουν απίστευτα συμπεράσματα κι ανήσυχοι μας κρούουν το συναγερμό της μισογυνιστικής τους παράνοιας.
Η Πατρικίου διατυπώνει το "η μητρότητα είναι καταρχήν γυναικεία υπόθεση" στο πλαίσιο μιας δημογραφικής πολιτικής. Ανεξάρτητα από το πώς βλέπει κανείς αυτό το πλαίσιο, είναι εμφανές ότι η θέση "καταρχήν γυναικεία υπόθεση" διατυπώνεται μέσα στη λογική του συγκεκριμένου πλαισίου. Με άλλα λόγια, όταν ένα κόμμα, μια κυβέρνηση, ένα κράτος σχεδιάζουν και ασκούν δημογραφική πολιτική, τότε για την Πατρικίου ο πρώτος κι ο τελευταίος λόγος για την μητρότητα ανήκει στις γυναίκες. Και για να είμαστε στοιχειωδώς σοβαροί, η θέση "καταρχήν γυναικεία υπόθεση" αυτή καθεαυτή, εκτός του πλαισίου δημογραφικής ή όποιας άλλης πολιτικής, δεν συνιστά την βάση μιας πολιτικής φιλοσοφίας αντίστροφου σεξισμού ή την πολεμική ιαχή ενός εκτροχιασμένου φεμινισμού ο οποίος φαντασιώνει την υποδούλωση των αντρών στις γυναίκες!
Ξεκίνησα με μια φαινομενικά παράδοξη επιλογή. Θα τελειώσω μ' ένα φαινομενικά άσχετο ανέκδοτο. Ο Πανούσης, ο γνωστός Πανούσης της σάτιρας χωρίς ιερό και όσιο, σε μια παράσταση του διηγήθηκε σοκαρισμένος το εξής προσωπικό περιστατικό: Ένα φιλικό του ζευγάρι - μετά από πολλές δυσκολίες - κατάφεραν να κάνουν παιδί. O Πανούσης επισκέφθηκε την λεχώνα στο νοσοκομείο όπου στην απορία του "μα δεν θα θηλάσεις το παιδί;" πήρε την απάντηση: "Πανούση, εμένα τα βυζιά μου δεν είναι για να ταΐζω, είναι για να καυλώνω".
Αν διαβάσατε τον σχολιασμό της ανάρτησης των LOL θα είδατε ότι η Επισκέπτρια X κλείνει την συζήτηση με το ποίημα Ο Γκρεμιστης του Παλαμά. Κι απαντούν οι LOL "Δεν έχουμε καμία αντίρρηση για το γκρέμισμα. Κι εμείς μαζί σας. Αν όμως θελήσετε να γίνετε Βεζίρηδες στη θέση τού Βεζίρη, καλή ώρα σαν την Πατρικίου, εκεί θα φάμε τα μουστάκια μας! ;-) :-)".
Γι' αυτό, γυναίκες, μη μασάτε! Μην υποκύπτετε στις ιδέες της πατριαρχίας, μην αποδέχεστε τους όρους της πατριαρχίας στις πρακτικές μας. Μην εσωτερικεύετε την αντίσταση της πατριαρχίας, μην αυτομαστιγώνεστε, μη ψάχνετε την μέση λύση, μην αναζητάτε να πείσετε.
Δεν είστε εσείς, δεν είναι αυτά που λέτε, δεν είναι αυτά που δεν λέτε, ό,τι κι να κάνουμε, ό,τι και να πούμε, όσο το παλεύουμε, οι άντρες θα σοκάρονται, θα σκανδαλίζονται, θα γελοιοποιούνται μέσα από τις αντιφάσεις της υποκρισίας τους...ναι, στο γκρέμισμα, μας λένε, αλλά απαιτούν να είναι επιστάτες στο δικό μας γκρέμισμα...σαν ένα ανάποδο γιοφύρι της Άρτας, εμείς ολημερίς να γκρεμίζουμε την πατριαρχία, κι αυτοί ολονυχτίς να την ξαναχτίζουν.