Το 2016 δεν είχε πράγματι πολύ σπουδαία πολιτικά γεγονότα, πολύ απλά γιατί όλα τα σπουδαία γεγονότα τελείωσαν με την χρεοκοπία του οπορτουνισμού στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Για το 2017 δεν μπορούμε πια να εκφράζουμε ελπίδες ή φόβους, μπορούμε και έχουμε υποχρέωση να κάνουμε προβλέψεις και να προγραμματίζουμε την στάση μας και την δράση μας, το κάθε άτομο ξεχωριστά, ξέροντας όμως βαθειά μας πως κάθε άτομο πάνω στον πλανήτη είναι αδιάρρηκτα δεμένο με όλα τα άλλα. Και τέλος οι προβλέψεις μας, βεβαίως, δεν μπορούν να περιοριστούν στο 2017 αλλά πρέπει να επεκτείνονται γενικά στο μέλλον, ξέροντας πια πως δεν έχει πια νόημα να μιλάμε για βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες προβλέψεις γιατί το μέλλον δεν έχει πια μήκος και αποστάσεις αλλά μόνο κατεύθυνση προς την οποία κατευθυνόμαστε πια με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
Από την άλλη, δεν υπάρχει πια και άλλο θέμα για τις προβλέψεις μας και το πρόγραμμά μας από την παγκόσμια σύγκρουση στην οποία οδηγεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία η κρίση που γιγαντώνεται ασταμάτητα και γελοιοποιεί τους ηλίθιους που μιλάνε ακόμα για "ανθρωπιστικές κρίσεις" και "μεταπολιτεύσεις" και "ξέφωτα" και "διεξόδους της χώρας". Βρισκόμαστε σήμερα ήδη, ολόκληρη η ανθρωπότητα, βαθειά μέσα στην τρίτη παγκόσμια σύγκρουση που βεβαίως δεν θα την ονομάσουμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, γιατί δεν θα μπορούσε να έχει και δεν θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά είναι απλώς η συνέχειά του όπως αυτός ήταν συνέχεια του Πρώτου. Ο κόσμος μας άλλωστε που σήμερα βρίσκεται σε κρίση είναι αυτός που πρόκυψε από την έκβαση της μάχης του Στάλινγκραντ στην οποία κρίθηκε το μέλλον της ανθρωπότητας. Μιας ανθρωπότητας που βγήκε κουρελιασμένη και ματωμένη αλλά ζωντανή, από την κατάρα του πολέμου για να κυλήσει ξανά στην κατάρα του νέου φασισμού που εγκαθιδρύθηκε με όλη την γελοία του επισημότητα, στην ελληνική Βάρκιζα, με την αποφασιστική συνενοχή του δουλόφρονα ελληνικού οπορτουνισμού.
Όλες οι συγκρούσεις στην ιστορία έχουν ένα σημείο καμπής στο οποίο ο επιτιθέμενος μεταβάλλεται σε αμυνόμενο και παίρνει τον δρόμο για τον τάφο του. Η μάχη του Βερντέν ήταν το σημείο καμπής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και η μάχη του Στάλινγκραντ (διαφορετική κατά τα άλλα από αυτή του Βερντέν) ήταν το σημείο καμπής του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Τρίτη Παγκόσμια Σύγκρουση θα έχει κι αυτή μια "μάχη" που θα είναι το σημείο καμπής της με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τα αντίστοιχα σημεία των δύο προηγούμενων συγκρούσεων αλλά με το ίδιο ακριβώς νόημα: το σημείο όπου ο επιτιθέμενος περνάει στην άμυνα και βαδίζει ολοταχώς προς τον τάφο του.
Από την άλλη μεριά η μάχη του Βερντέν καθώς και η μάχη του Στάλινγκραντ δεν θα έπρεπε να προκαλούν έκπληξη γιατί ασχέτως των φαινομένων συμπύκνωναν τα χαρακτηριστικά ολόκληρης της σύγκρουσης με την ιστορική δυναμική της κάθε πλευράς εντελώς δεδομένη. Η σύγκρουση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που μας ενδιαφέρει περισσότερο ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος της μια σύγκρουση μεταξύ φασισμού και μπολσεβικισμού με ό,τι μπορεί να σημαίνουν αυτοί οι όροι. Ο φασισμός, όσο ισχυρός κι αν φαινόταν, είχε μέσα του από την αρχή τον παράγοντα που της ήττας του και ο μπολσεβικισμός ασχέτως του που θα κατέληγε αμέσως μετά τον πόλεμο είχε μέσα του από την αρχή τον παράγοντα της νίκης στην συγκεκριμένη σύγκρουση.
Η σημερινή σύγκρουση, πέρα από τις ανόητες φλυαρίες των "αυθεντιών" της "γεωπολιτικής", είναι και αυτή μια σύγκρουση μεταξύ ενός "φασισμού" που καλύπτεται κάτω από άλλα ονόματα και άλλες "μορφές" και ενός "μπολσεβικισμού" που σκόρπισε στα χρόνια που μεσολάβησαν και σχηματίζεται άδηλα μεν αλλά με μεγάλη ταχύτητα μέσα από διάφορες φαινομενικά άσχετες εκδηλώσεις. Ο σημερινός "φασισμός" έχει από την αρχή το στίγμα της ήττας και ο σημερινός "μπολσεβικισμός" έχει πάρει επίσης τον δρόμο του προς την νίκη. Στην σημερινή σύγκρουση, το σημερινό Στάλινγκραντ δεν θα μπορούσε να είναι και δεν θα είναι ένα συγκεκριμένο σημείο καμπής που θα συμπυκνώσει την ουσία της σύγκρουσης αλλά, αντίθετα, θα είναι η ουσία του Στάλινγκραντ διαχυμένη σε όλη την έκταση και σε όλες τις μορφές της σύγκρουσης.
Κατά την αντίληψή μου την ουσία της δεύτερης μεγάλης σύγκρουσης, όπως αυτή συμπυκνώθηκε στο Στάλινγκραντ, την έχουν εκφράσει, κατά τρόπο συγκλονιστικό, δύο άνθρωποι πολιτικά και κοινωνικά άσχετοι μεταξύ τους.
Ο πρώτος είναι ο Μάο Τσε Τουνγκ: που σε ένα άρθρο του με τίτλο «η κρίσιμη καμπή στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο», στις 12 Οκτ. 1942, μόλις δύο μήνες μετά την έναρξη της μάχης του Στάλινγκραντ και πέντε μήνες πριν το τέλος της, εξηγεί πως η επίθεση των γερμανών δεν είναι παρά μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια που κάνουν «όλες ανεξαίρετα οι αντιδραστικές δυνάμεις, όταν βρίσκονται στα πρόθυρα του χαμού τους» και πως η ήττα του φασισμού έχει ήδη κριθεί.[1]
Ο δεύτερος είναι ένας συντηρητικός πολιτικός και συγγραφέας στρατιωτικής ιστορίας, ο βρετανός Allan Clark: που δημοσίευσε το 1965 ένα σύγγραμμα με τίτλο «Βαρβαρόσσα» στο οποίο εξηγεί πως «επί κεφαλής [των ηρώων ενός πολέμου στον οποίο μια στρατιωτική δύναμη που σε μία περίοδο δύο μηνών έχασε δύο εκατομμύρια άνδρες ήταν παρ όλα ταύτα ικανή να νικήσει την Βέρμαχτ] πρέπει να τεθεί ο απλούς Ρώσσος στρατιώτης κακώς οδηγούμενος, ανεπαρκώς εκπαιδευμένος, πτωχώς εξοπλισμένος. Ήλλαξεν ούτος τον ρουν της Ιστορίας, διά του ηρωισμού του και της καρτερίας του, κατά το πρώτον έτος του αγώνος.»[2]
Αν συνδυάσουμε αυτές τις δύο μαρτυρίες, για την δεύτερη σύγκρουση και το Στάλινγκραντ, μεταξύ τους και συγχρόνως συγκρίνουμε την κατάσταση της ανθρωπότητας στην δεκαετία του 1940 με την σημερινή θα οδηγηθούμε στην πρόβλεψη πως πολύ εύκολα σήμερα η ανθρωπότητα μπορεί να καταστραφεί, αλλά το αν τελικά θα καταστραφεί ή όχι, δεν είναι στο χέρι των ανθρώπων της εξουσίας -- που έχουν πια οριστικά και αμετάκλητα χάσει τον έλεγχο -- αλλά στο χέρι των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης.
[1] Το άρθρο του Μάο Τσε Τουνγκ «η κρίσιμη καμπή στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο» έχει παρουσιαστεί στις σελίδες κριτικής.
[2] Το βιβλίο του Allan Clark Βαρβαρόσσα δημοσιεύτηκε το 1965 και εκδόθηκε στα ελληνικά από το Γενικό Επιτελείο Στρατού, το 1968, υπό την δικτατορία του Παπαδόπουλου. Το link παραπέμπει στις σελίδες του goodreads όπου μπορείτε να έχετε μια εικόνα του Βιβλίου.