Η "θριαμβευτική" μορφή που πήρε η νίκη της Ν.Δ. και η είσοδος του ΣΥΝ στην βουλή, είναι τα σημεία του εκλογικού αποτελέσματος που νοηματοδοτούν την εκλογική παράσταση της περασμένης Κυριακής. Ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος ανταποκρίθηκε στην προεκλογική υπόσχεση, για αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης. Ένα άλλο μέρος του εκλογικού σώματος πίστεψε την υπόσχεση για συσπείρωση της Αριστεράς και ενίσχυση της αριστερής φωνής στην βουλή. Παρόμοια συνθήματα είχαν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και το ΚΚΕ. Το πρώτο, ποντάρισε τα "ρέστα" του, στην ανατροπή. Το δεύτερο, σίγουρο για την παρουσία του στην βουλή, πρόσθεσε στα πάγια "ταξικά" του συνθήματα, με το ακατανόητο "λαϊκή συμμαχία εξουσία" (!), και ολίγον μπαχαρικό ενότητας

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προβλέψει την διάψευση των προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν και στις δύο - χωριστές εκ πρώτης όψεως - περιπτώσεις. Η Ν.Δ. δεν είναι σε θέση να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, και με δεδομένο το πολιτικό σκηνικό των εσωτερικών και διεθνών σχέσεων, τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί - κυπριακό και ολυμπιακοί σαν πρώτη δόση - δεν λύνονται. Όσο για τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ούτε παράγοντας ενότητας είναι, ή μπορεί να γίνει, ούτε αριστερή φωνή έχει, ή μπορεί να αποκτήσει. Βεβαίως όσο ασφαλείς κι αν είναι αυτές οι κρίσεις, αξίζει τον κόπο να αναπτυχθούν περαιτέρω και πρέπει επίσης να υπογραμμιστεί ότι δεν είναι συγκριτικές Δεν διατυπώνεται δηλαδή εδώ η άποψη ότι αυτό που δεν μπορεί να κάνει η Ν.Δ. και ο ΣΥΝ, θα μπορούσαν να το κάνουν αντίστοιχα το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.

Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις, οι εκλογικές διαθέσεις που οδήγησαν σ' αυτά τα δύο καίρια εκλογικά αποτελέσματα, μπορούν να χαρακτηριστούν σαν εντελώς αβάσιμες, αναποτελεσματικές και άνευ νοήματος! Και όμως αυτές οι ίδιες διαθέσεις αν τις παρατηρήσει κανείς από μια άλλη - ας πούμε ιστορική - σκοπιά, είναι εξαιρετικά υγιείς και αισιόδοξες! Με άλλα λόγια: Ασφαλώς έχει αρνητική πολιτική σημασία ότι οι εκλογές αναδεικνύουν μια κυβέρνηση που θα δυσκολευτεί να κυβερνήσει και μια αριστερή αντιπολίτευση που αγνοεί - αν δεν απεχθάνεται κιόλας - την γλώσσα της αριστεράς.

Έχει όμως εξαιρετικά θετική σημασία ότι η κοινωνία αφ' ενός φτάνει να απαιτεί - έστω και μέσα σε λάθος πλαίσιο - μια ριζική αλλαγή της κοινωνικής κατάστασης και αφ' ετέρου αναζητά - έστω και σε λάθος κατεύθυνση - μια αριστερά ενιαία και με αριστερή φωνή. Και έχει επίσης εξαιρετικά θετική σημασία ότι οι πολιτικές παρατάξεις δεν τολμούν πια να μην ανταποκριθούν έστω και απατηλά στις συγκεκριμένες κοινωνικές απαιτήσεις.

Οι εκλογές ήσαν ανέκαθεν μια παράσταση του πολιτικού θεάτρου. Παίχτηκε φέτος η φαρσοκωμωδία της αλλαγής και το κοινό επιβράβευσε τους καλύτερους υποκριτές. Κατά βάθος όμως δεν ήταν το κοινό που ανταποκρίθηκε στις επιταγές της πολιτικής σκηνής. Είναι η πολιτική σκηνή που ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του κοινού. Μπορεί η κοινωνία να πλανήθηκε για μια ακόμη φορά αλλά για μια ακόμη φορά, βγήκε σοφότερη από ένα θέατρο που είναι προσωρινό, σε μια ζωή που είναι μόνιμη.