Πολιτική | ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Κυρ, 26 Σεπτ 2004 | hits: 1370
Η αναπηρία, η πτώση και το δεκανίκι
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Κυρ, 26 Σεπτ 2004

Οι ολυμπιακοί αγώνες έδειξαν την πολιτιστική αναπηρία του εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος. Οι παραολυμπιακοί αγώνες έδειξαν ότι η πολιτιστική αναπηρία του συστήματος είναι ανίατη. Δεν είμαστε, σαν κοινωνία, κατά του αθλητισμού και των αθλητών, ούτε είμαστε κατά της ένταξης των ανάπηρων στην κοινωνική ζωή. Αυτοί που ορίζουν τον αθλητισμό, αυτοί που οργανώνουν τους αγώνες, υπηρετώντας την εξουσία, αυτοί είναι κατά του αθλητισμού και κατά της ενότητας όλων των κοινωνικών κατηγοριών σε μια ενιαία κοινωνία. Οι αγώνες, ολυμπιακοί, παραολυμπιακοί και οι άλλοι, είναι γκέτο για αθλητές και μάλιστα γκέτο χωριστά μεταξύ τους. Το ότι παρακολουθούμε σαν κοινωνία τους αγώνες, δεν σημαίνει πως εξοικειωθήκαμε με τον αθλητισμό ή με την αναπηρία, σημαίνει ότι εθιζόμαστε στο ναρκωτικό του θεάματος. Αν και η "συμμετοχή" σ' αυτή την περίπτωση δεν είναι "συνενοχή", αυτό το άλλοθι δεν το έχει η εξουσία, είναι αλήθεια ότι εξοικειωνόμαστε επικίνδυνα με την αναπηρία της.

Η εξουσία δεν είναι απλά ανάπηρη, είναι μια ευάλωτη ανάπηρη. Το πολυθρύλητο, "σύστημα ασφαλείας" δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία, αλλά ξεφτιλίστηκε από έναν παλαβό Ιρλανδό. Οι περήφανοι οργανωτές δεν πήραν χαμπάρι ότι στην Αθήνα επανέλαβαν το φιάσκο του Ιράκ. Προετοιμάστηκαν για εχθρικά όπλα που δεν υπήρχαν και δημιούργησαν, εχθρούς που δεν είχαν. Επανάληψη αναίμακτη προς το παρόν, αλλά, για το μέγεθος της χώρας, δυσανάλογα μεγαλύτερη.

Και μετά ένα τυπικό δείγμα κρίσης. Η αναπηρία της εξουσίας σκοτώνει έναν δικό της άνθρωπο. Δεν βουλιάζει ένα "ιδιωτικό" πλοίο, μπροστά στα "στραβά μάτια" κάποιων λειτουργών, της εξουσίας. Βουλιάζει ένα δικό τους στρατιωτικό ελικόπτερο, με επιβάτες έναν λειτουργό της εκκλησιαστικής εξουσίας, έναν δικό τους άνθρωπο, με τους ακολούθους του. Κι αυτοί βλέποντας πόσο εύκολα, στην οικογένειά τους, "χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα", διαπληκτίζονται ποιανού ακριβώς μάνα και ποιανού παιδί χάθηκε.

Πως κρατιέται αυτή η εξουσία στα "πόδια" της; Αυτοί όχι μόνο δεν ξέρουν από πού θα τους έρθει η κρίση αλλά κι όταν έρθει ούτε μαθαίνουν τι ακριβώς έγινε, ούτε μπορούν να ετοιμαστούν για την επόμενη! Κρατιέται με το δεκανίκι που είναι η Αριστερά. Οι ηγέτες της ανέλαβαν, όπως πάντα, με την "αυστηρότητά" τους, σχεδόν όλο το βάρος της συγκάλυψης της κρίσης. Το ζήτημα είναι ποιος θα συγκαλύψει την κρίση της αριστεράς. Που όσο πιο μεγαλύτερο μέρος νομής της εξουσίας διεκδικεί, τόσο πιο άχρηστη γίνεται. Με τον κ. Κωνσταντόπουλο ρυθμιστή του πολιτεύματος και την κ. Αλέκα ρυθμίστρια του εργαζόμενου λαού, η ανάπηρη εξουσία θα έχει και ένα ανάπηρο δεκανίκι. Η κ. Αλέκα ξέρει πως με την "άκομψη" φράση της: "Να κόψει το λαιμό της η κυβέρνηση να πληρώσει τους εργαζόμενους του Καματάκη", παρεμβαίνει υπέρ της εργοδοσίας και όχι υπέρ των εργαζομένων. Αυτό που δεν υποψιάζεται είναι ότι το ξέρουν και οι εργαζόμενοι.

 

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !