Υπαρκτή Αριστερά | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1669
Η ανατομία μιας παράδοξης νίκης. Μέρος τρίτο: Η τηλεμαχία
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Τριτ, 12 Ιουν 2012

Θεωρώ εντελώς γελοία την σύσσωμη προσπάθεια των λειτουργών του πολιτικού συστήματος να υποβαθμίσουν την σημασία της πολιτικής αντιπαράθεσης, της τηλεμαχίας η οποία εμφανίστηκε στις οθόνες της τηλεόρασης σε όλον τον κόσμο, σε μια υπόθεση "κακής" και "άνανδρης" συμπεριφοράς ενός "νεαρού νεοναζί" εναντίον δύο "δημοκρατικών" κυριών της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

Η προσπάθεια εντάσσεται στην συγκρότηση του διμετωπισμού και αποβλέπει στην προσαρμογή της ελληνικής επαρχίας της αυτοκρατορίας των αγορών στο "αντιχιτλερικό - αντισταλινικό" πολιτικό δόγμα που μεθοδεύεται "αυθορμήτως" στην Δυτική πλευρά της αυτοκρατορίας. Η προσπάθεια άρχισε με τα δύο σχετικά μνημόνια του Συμβουλίου της Ευρώπης πριν από μερικά χρόνια και είναι σίγουρο ότι τελικά θα αποτύχει αλλά είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Για όσο καιρό μπορεί ακόμα να προωθείται οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης οφείλουν να αντισταθούν στην παγίδα της "ανωτερότητας" απέναντι στις εκδηλώσεις του φασιστικού συντηρητισμού που στήνει προσεκτικά ο οπορτουνιστικός συντηρητισμός.

Συνήθως, μια εικόνα είναι το εργαλείο για να θαφτούν χίλιες λέξεις. Η εικόνα της όμως της τηλεμαχίας μεταξύ του κυρίου Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής και των κυριών Κανέλλη και Δούρου του "κόκκινου μετώπου", στα λίγα δευτερόλεπτά της, ήταν πολύ πιο διαφωτιστική από χίλιες ανιαρές ώρες συνηθισμένης αντιπαράθεσης μεταξύ των ιπποτών του "μαύρου" και του "κόκκινου" μετώπου. Μαζί με τα πανταχόθεν σχόλια η τηλεμαχία μας έδωσε αδιάψευστη την εικόνα της πραγματικής κατάστασης στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Πρώτα-πρώτα έδειξε ποιο είναι το πραγματικό αντικείμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης, Δεν είναι ούτε το οικονομικό, ούτε το πολιτικό, ούτε το  "εθνικό". Είναι το πολιτιστικό! Είναι το ζήτημα των αξιών και της κοινωνικής προοπτικής. Συγκρούστηκαν (με τον απαίσιο τρόπο που συγκρούστηκαν) οι κοινωνικές αξίες της "δημοκρατίας", όπως την εννοούν η κυρία Κανέλλη του ΚΚΕ και η κυρία Δούρου του ΣΥΝ με τις "κοινωνικές αξίες" του φασισμού, όπως τον εννοεί ο κύριος Κασιδιάρης της Χρυσής Αυγής.

Το παράδειγμα της "τηλεμαχίας" έδειξε καθαρά πώς μεθοδεύεται τα τελευταία χρόνια ο εκφασισμός του πολιτικού συστήματος, με την συνεργασία όλων των παραγόντων του αλλά κυρίως με την αποφασιστική συμμετοχή των επιτελών της υπαρκτής μη-Αριστεράς. Οι δύο κυρίες εκπροσωπούν δυό τμήματα της τελευταίας που δεν έχουν συμφωνήσει σε τίποτα από το 1968 μετά την οπερετική τους διάσπαση, αλλά συμφώνησαν αυτομάτως να δώσουν στον φασισμό του κυρίου Κασιδιάρη όχι μόνο την ευκαιρία αλλά και την δικαιολογία να επιδείξει το επιθετικό του πρόσωπο ακριβώς με τον "ριζοσπαστικό" τρόπο που είναι απαραίτητος στην φασιστική πολιτική.

Ο φασισμός δεν είναι ούτε το αντίθετο ούτε μια παραφωνία της αστικής δημοκρατίας αλλά η ιστορική της συνέχεια. Η φασιστική πολιτική γεννιέται σαν συντηρητικό αντίρρευμα στην επαναστατική πολιτική όταν η αναγκαιότητα της κοινωνικής αλλαγής υπερβαίνει τα όρια του εξουσιαστικού συστήματος, όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα! Δεν είναι τυχαίο ότι ο φασισμός γεννήθηκε μόλις ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της οκτωβριανής επανάστασης. Δεν είναι όμως και καθόλου τυχαίο ότι κατά κανόνα η φασιστική πολιτική ενισχύεται, όταν δεν ασκείται, από τον συντηρητισμό των οπορτουνιστικών παρεκκλίσεων της επαναστατικής πολιτικής.

Σε εποχές όπως η σημερινή που η αναγκαιότητα της κοινωνικής αλλαγής γίνεται επιτακτική, η σύγκρουση ανάμεσα στην συντηρητική και στην επαναστατική τάση της κοινωνίας εντείνεται και συγχρόνως γίνεται πολύπλοκη με αποτέλεσμα την ισχυρή ιδεολογική σύγχυση που απλώνεται σήμερα γύρω μας.

Μέσα στην σύγχυση κανείς δεν προσέχει ποιες πολιτικές δυνάμεις εκπροσωπήθηκαν στην εν λόγω τηλεμαχία ούτε ποιο ήταν το αντικείμενό της και ο τρόπος αντιπαράθεσης. Η "συντηρητική" πολιτική εκπροσωπήθηκε από μια εκδοχή του φασισμού που όλοι βιάζονται την ονομάσουν "ναζιστική" προσπαθώντας να αποσιωπήσουν τον συντηρητικό της χαρακτήρα. Η "επαναστατική" πολιτική εκπροσωπήθηκε από δυό εκδοχές του οπορτουνισμού, που όλοι βιάζονται να τις ονομάσουν "αριστερά" προσπαθώντας επίσης να αποκρύψουν τον συντηρητικό τους χαρακτήρα.

Κατά την γνώμη μου λοιπόν στην εν λόγω τηλεμαχία συγκρούστηκαν ο φασιστικός συντηρητισμός με τον οπορτουνιστικό συντηρητισμό, διαστροφικές μεταλλάξεις, και οι δυο, της συντηρητικής πολιτικής και της επαναστατικής πολιτικής αντίστοιχα, μεταλλάξεις που ανακύπτουν σε μια εποχή κοινωνικής αλλαγής τον βαθμό που η επαναστατική πολιτική έχει αφεθεί να δυσφημιστεί και να αποδυναμωθεί μέσα στην ορμή των αλλαγών που συμβαίνουν στο πραγματικό κοινωνικό σύστημα.

Το πεδίο της σύγκρουσης στην τηλεμαχία και από τις δύο πλευρές ήταν η τυφλή βία που προκύπτει όταν η κάθε πλευρά της σύγκρουσης θεωρεί ότι η απέναντι δεν έχει θέση στην πολιτική σκηνή και πρέπει να τεθεί εκτός νόμου! Είναι επιπλέον σαφές ότι ήταν η πλευρά της οπορτουνιστικής πολιτικής διαστροφής που έφερε την σύγκρουση στο επίπεδο της βίας γιατί δεν έχει άλλα επιχειρήματα εναντίον της σημερινής φασιστικής πολιτικής διαστροφής εκτός από την κατανίκηση της τελευταίας από τις ενωμένες επαναστατικές και συντηρητικές κοινωνικές δυνάμεις στην δεκαετία του '40.

Δυστυχώς η εικόνα της τηλεμαχίας διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο χωρίς λέξεις και στην ελληνική κοινωνία τα λόγια των εκπροσώπων του οπορτουνισμού σκεπάστηκαν από τον ορυμαγδό της "φρίκης" για το έλλειμμα ιπποτικής συμπεριφοράς από την πλευρά του κυρίου Κασιδιάρη!

Η κυρία Δούρου θεώρησε δικαίωμά της να βγάζει "δικαστικές αποφάσεις" εις βάρος του αντιπάλου της, πριν από την δίκη του, και να ξεστομίζει απόψεις όπως ότι η παρουσία του στην βουλή είναι "κρίση της δημοκρατίας" και ότι μια πολιτική που εγκρίθηκε από μισό εκατομμύριο ανθρώπους πηγαίνει την ελληνική κοινωνία "πεντακόσια χρόνια πίσω"!

Η κυρία Κανέλλη επίσης θεώρησε δικαίωμά της να βρίζει τον κύριο Κασιδιάρη "φασισταριό" λέγοντας του "φύγε από εδώ ρε" και αρνούμενη και αυτή το δικαίωμα ενός εκλεγμένου βουλευτή να βρίσκεται στην βουλή κουνώντας επιπλέον το δάχτυλο στον "αμαρτωλό" κατά την ορθοδοξία της κόσμο που τον ψήφισε.

Παρέβλεψαν και οι δύο ότι ο κύριος Κασιδιάρης εκλέχτηκε από μια αψεγάδιαστη εκλογική διαδικασία γιατί βεβαίως όταν η "Αριστερά" ξεπέφτει στον οπορτουνισμό κάθε άλλη νοθεία του κοινωνικού φρονήματος περιττεύει.

Η ιδέα να τεθεί εκτός νόμου ο "νεοναζισμός" από την ολόκληρη την γκάμα των επιτελών της "μαύρης" και της "κόκκινης" πλευράς του διμετωπισμού πολύ εύκολα θα οδηγηθεί στο κυνήγι της επαναστατικής πολιτικής, όπως έχει γίνει σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη. Βεβαίως και πάλι οι πρώτοι που θα πληρώσουν το κόστος της βλακείας τους είναι οι ίδιοι οι επιτελείς της υπαρκτής μη-Αριστεράς, εκτός από αυτούς που θα φανούν χρήσιμοι στον φασισμό. Και επίσης, όπως έδειξε η τηλεμαχία, η σύγκρουση ανάμεσα στις αριστερές και στις δεξιές εκδοχές του φασισμού θα είναι ανελέητη.

Θα έπρεπε να τελειώσω μ' αυτές τις απαισιόδοξες σκέψεις, αν δεν υπήρχε ήδη το φαινόμενο της πλατείας. Εκεί, οι σκέψεις των ανθρώπων της βάσης συντηρητικές και επαναστατικές, φασιστικές και οπορτουνιστικές συνυπήρξαν σε έναν τεράστιο αριθμό εκατομμυρίων συναντήσεων χωρίς να πέσει ούτε ένα χαστούκι. Έφτασε να συναντηθούν οι ίδιες ιδέες σε μερικές οργανωμένες, ίσως και μεθοδευμένες, συναντήσεις στους χώρους της εξουσίας για να φανεί του απαίσιο πρόσωπο του συνδυασμού του φασιστικού και του οπορτουνιστικού συντηρητισμού σε όλη του την μεγαλοπρέπεια.

Το κλίμα της ενδιαφέρουσας και διδακτικής τηλεμαχίας οι πολιτικοί αστέρες της τηλεόρασης θα προσπαθήσουν να το μεταφέρουν στην κοινωνική βάση. Αυτό θα είναι το βασικό αποτέλεσμα της δημιουργίας του διμετωπισμού όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών. Από την επομένη των εκλογών ο ρόλος των αριστερών της κοινωνικής βάσης θα γίνεται κάθε μέρα πιο σημαντικός για την πορεία της κοινωνίας μας μέχρι το τέλος της κρίσης του εξουσιαστικού συστήματος κοινωνικών σχέσεων.