Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως έχω δώσει επαρκείς εξηγήσεις για την Αριστερά της Κοινωνικής Βάσης αλλά δεν έχω δώσει και τόσο ανεπαρκείς που να δικαιολογούν, έστω και ως δήθεν, την παρεξήγηση που επεξεργάστηκε ο μυστηριώδης και πολυπρόσωπος (κατά τις δηλώσεις του) νεαρός κύριος leftG700 για να κάνει το "αριστερό" κομμάτι του σε βάρος των πολιτικών μου απόψεων (και της αισθητικής μου) προς τέρψιν και ενθουσιασμό του "πολυάριθμου" ακροατηρίου του.

Δεν θα πω, πολλά για το ποιος είναι ο leftG700 (άλλωστε δεν έχω ιδέα και ούτε θέλω να έχω) θα πω μόνο πώς άρχισε και πώς τέλειωσε η γνωριμία μας. Όποιος ενδιαφέρεται και θέλει να γελάσει, μπορεί να επισκεφθεί το blog του στην διεύθυνση: http://leftg700.blogspot.gr/ και να βγάλει τα δικά του (διαγνωστικά) συμπεράσματά.

Δεν θα έκανα τον κόπο να ασχοληθώ μαζί του αν δεν ήταν το τέλειο παράδειγμα για την μεγάλη δύναμη, την αντιστρόφως ανάλογη με την χαμηλή ποιότητα, των ερεισμάτων που έχει στην κοινωνική βάση ο φασίζων οπορτουνισμός των επιτελείων χάρη στα οποία επιβιώνει και μάλιστα βρίσκεται με το ένα πόδι στην κυβέρνηση  -- βεβαίως και με το ένα πόδι στον τάφο: αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

* * * * * *

Είχα λοιπόν την εξαιρετική τιμή να γνωρίσω τον κύριο leftG700 από ένα άρθρο του που αναδημοσιεύτηκε στο site του Μετώπου Α&Α περί της διαδήλωσης για την 25 Μαρτίου 2012 την οποία το ΚΚΕ προσπαθούσε να δυσφημίσει. Το άρθρο του μου φάνηκε ζωηρό,  βρήκα το πρωτότυπο στο blog του και έκανα κάποιο κριτικό σχόλιο στο οποίο συμφωνούσα με την κριτική του στο ΚΚΕ αλλά διαφωνούσα με τον "εξυπηρετικό" "ενθουσιασμό" με τον οποίο αντιμετώπιζε τους "λαϊκούς αγώνες" που οργάνωναν τότε οι σημερινοί επόμενοι κυβερνήτες της "χώρας".

Μου έκανε εντύπωση η ενθουσιώδης υποδοχή μου, εκ μέρους του, παρά την κριτική μου, και ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες μέσα από τις οποίες εισέπραξα, ανάμεσα σε άλλα κολακευτικά, περί των Σελίδων Κριτικής, την δήλωση:

«Το κύριο σάιτ σου (κριτική) είναι ε-ξαι-ρε-τι-κό. Δηλαδή, τα κείμενά του.»

Όσο για τις κριτικές μου παρατηρήσεις είχε απαντήσει τότε με έναν τρόπο "πλάγιο τρίτο", αφήνοντας να εννοηθεί ότι είχε και κάποια ένσταση στην παρατήρησή μου πως "η Αριστερά πρέπει να έχει ανεξάρτητη πολιτική". Αν σας πω πως κατάλαβα τί εννοούσε θα σας πω ψέματα.

Σχημάτισα πάντως, στην αρχή, την εντύπωση πως ο leftG700 ανήκει σε μια γνωστή αρκετά μεγάλη κατηγορία νέων αριστερών που είναι πολύ διαβασμένοι (πολύ περισσότερο από μένα) αλλά τους λείπει μια κάποια πολιτική λογική που θα τους επέτρεπε να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους για να βγάλουν πολιτικά τους συμπεράσματα. Ανακάλυψα στην συνέχεια ότι στο πρώτο μάλλον δεν έπεσα έξω, στο δεύτερο όμως τα έκανα σαλάτα.

Ο κύριος leftG700 είναι μαιτρ της οπορτουνιστικής λογικής και ξέρει πολύ καλά να αξιοποιεί όσα έχει διαβάσει για να διαστρεβλώνει και να γελοιοποιεί δια του λόγου του την στοιχειώδη αριστερή σκέψη. Και μιας που ειδικεύεται στις διαστρεβλώσεις επεκτείνεται οριζοντίως μεν στην διαστρέβλωση των εν γένει πολιτικού λόγου και λογικής, καθέτως δε στην διαστρέβλωση των εν γένει πολιτικής και κοινωνικής ηθικής.

Τελικά, επί συγκεκριμένου παραδείγματος, επιβεβαιώθηκε το πικρό συμπέρασμα που έχω βγάλει από καιρό, ότι δηλαδή ο οπορτουνιστικός ιδεολογικός εξοπλισμός που παράγει ο Ρινάλντι, σε πολιτικό επίπεδο, και ορισμένοι "μαρξιστές", σε επίπεδο κοινωνικών και οικονομικών επιστημών, θα ήταν εντελώς άχρηστος αν δεν υπήρχε στο διαδίκτυο και γενικά στην κοινωνική βάση, αυτό το είδος του εξαθλιωμένου (λούμπεν)  διανοούμενου που αναπαράγει τον οπορτουνισμό με τους πιο ανέντιμους τρόπους.

Δεν θα σας πω σ' αυτή την φάση λεπτομέρειες από την πικρή εμπειρία μου στο διαδικτυακό "τσαρδί", όπως το ονομάζει, του μυστηριώδους κυρίου leftG700. Ο τσαρδί-δεσπότης παράγει ένα κλίμα (μεγαλομανιακής) γραφικής μεγαλοστομίας με την οποία επιδιώκει να επιβάλει την "δεσποτεία" του, πάνω σε όποιον (ατυχή) τσιμπήσει στην κολακεία του, με τον σκοπό ή να τον εντάξει στο φιλοθεάμον κοινό που χειροκροτεί τα τεκταινόμενα ή, εφ' όσον δεν ενταχθεί, να τον κάνει θέαμα προς (τέρψη και διατήρηση) αυτών που εντάχθηκαν.

Πόσο πετυχαίνει αυτό που επιδιώκει είναι άλλο ζήτημα, πάντως όμως η άοκνη προσπάθειά του, είναι αξιοθαύμαστη και οπωσδήποτε γενικά αποτελεσματική στο να δημιουργεί στην εμβέλειά του (αλλά δεν είναι ο μόνος) ένα κλίμα μέσα στο οποίο επιβιώνει και αναπτύσσεται το δίδυμο φασισμού-οπορτουνισμού.

* * * * * *

Από ότι έχω αντιληφθεί, ο leftG700 κατά καιρούς έχει υποστηρίξει διάφορες "αριστερές" πολιτικές και μάλιστα παινεύει τον εαυτό του, κοντά στα άλλα, και για τον ακριβοδίκαιο τρόπο με τον οποίο έχει μοιράσει την ανεκτίμητη υποστήριξή του, ανάμεσα στους οπορτουνισμούς του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων ομάδων που καλλιεργούν το πολιτικό είδος του (φασίζοντος κατά προτίμηση) οπορτουνισμού.

Εγώ δεν πρόλαβα τις πολυσυλλεκτικές επιδόσεις του, καθώς όταν γνώρισα την "φιλοξενία" του, είχε αρχίσει να εγκαταλείπει την "εξ αδιαιρέτου" μοιρασιά της ανεκτίμητης υποστήριξής του και να τάσσεται "εξ ολοκλήρου" στην υπηρεσία της ανερχόμενης (και ταιριαστής στην κακοήθειά του) δύναμης που είναι ο Τσίπρας και οι κηδεμόνες του.

Τον Μάρτιο που με "καλωσόρισε" στο τσαρδί του, η οπορτουνιστική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ακόμα αρχίσει να αμείβεται για τις υπηρεσίες της στον αυτοκρατορικό φασισμό και οι επιτελείς του δεν είχαν ακόμα, ούτε καν, υποψιαστεί τον (τραγικό) εκλογικό "θρίαμβο" που τους περίμενε. Ο δεσπότης του "τσαρδιού" επομένως ήταν ακόμα στα "προκαταρτικά" μαζί μου και εγώ ήμουν αντίστοιχα ήπιος μαζί του. Όταν όμως άρχισε να "αφιερώνεται" στην μεγαλοφυΐα του μεικτού επιτελείου της λυκοσυμμαχίας, και εγώ αντέδρασα στις παρομοιώσεις της συριζικής ξεπουληματικής αλλοπροσαλλοσύνης με την ΝΕΠ (!) και το Μπρεστ Λιτόφσκ (!) του (οπορτούνα) Λένιν, οι τρόποι του άρχισαν να χάνουν την αρχοντοχωριατιά τους και να μένει μια σκέτη αξιοθαύμαστη χυδαιότητα που απομακρυνόταν από την χωριατιά με μεγάλη ταχύτητα.

Για να μην πολυλογώ, μ' αυτά και με κείνα ο τσαρδί-δεσπότης απόσπασε βιαίως την ασημαντότητά μου, από την "ε-ξαι-ρε-τι-κό-τη-τα" του site μου και με "κατάντησε", στους "λογισμούς" του, έναν αριστερό μεν (σιγά να μη χάριζε τέτοιο "θήραμα" στην αρμοδιότητα του φασισμού) αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο για την νεολαία που θα μπορούσε να παρασυρθεί από τις "σατανικές" κριτικές μου σ' αυτόν τον "θεό" του αριστερού ημισφαιρίου της μπλογκόσφαιρας που είναι αυτοπροσώπως (και πολυπροσώπως - για να γίνεται μπούγιο) ο leftG700 !!!

Παραθέτω λοιπόν κάποια χαρακτηριστικά τμήματα από το "απολυμαντικό" ευχέλαιο που ακολούθησε την αποχώρησή μου από "τσαρδί" του leftG700. Την ιδιαίτερη "κακία" με την οποία περιγράφομαι στο ευχέλαιο (ο Πολ Ποτ είναι άγιος μπροστά μου) την οφείλω στο γεγονός ότι πρόλαβα και αποχώρησα από το "τσαρδί" πριν ο δεσπότης προλάβει να μου δείξει (με την δέουσα μολιερική θεατρικότητα) ούτε καν την "κίτρινη κάρτα", και η "κόκκινη" του έμεινε στην κωλότσεπη.

Στο πλήρες κείμενου του ευχέλαιου ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών μεγαλοδύναμος leftG700 περιγράφει τα σατανικά "ψάρια" που έπιασε μέσα από το επεισόδιο με το οποίο ξεχείλισε η υπομονή μου για το πανάθλιο "τσαρδί" του:

Αυτά [τα ψάρια] ήταν τα ψόφια, μισοφαγωμένη γόπα και η μικρή γαριδούλα που τη λυπηθήκαμε και την ξαναπετάξαμε στη θάλασσα. Το λαυράκι;
Το λαυράκι ήταν η κουβέντα τού Κωστή Παπαϊωάννου, κουβέντα που την υπογραμμίσαμε με ξεχωριστό σχόλιο, παραπάνω. Το ξαναποστάρουμε για διευκόλυνση των αναγνωστών:
«Ισχυρίζομαι ότι παρακολουθείτε εδώ αρκετό καιρό τώρα έναν σαφέστατο βιασμό της πολιτικής ηθικής, ο οποίος τις τελευταίες μέρες έχει μετατραπεί σε έναν καθαρό και ανενδοίαστο πολιτικό βιασμό ανθρώπων».
«Δεν πρόκειται να δικαιολογήσω αυτό που λέω δεν είναι παρά ένας ισχυρισμός που τίθεται στην κρίση σας».

Οι δύο φράσεις σε εισαγωγικά είναι πράγματι δικές μου και μπορώ να τις ξαναπώ επαυξημένες με βάση την περαιτέρω αποκτηθείσα γνώση (και το "κείμενο" του ευχέλαιου) ανά πάσα στιγμή. Οι φράσεις αυτές απευθύνονταν στους "θεατές" του θεάματος leftG700, και ο βιασμός δεν ασκήθηκε μόνο στο συγκεκριμένο τελευταίο επεισόδιο, αλλά τον ασκεί κατ' εξακολούθηση και καθ' έξη. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο που μου έδωσε την αφορμή ήταν και ιδιαζόντως ειδεχθής:

Μια από τις φίλες που επισκεπτόταν το τσαρδί του, η οποία δεν του "κάθισε" να ενταχθεί στην  ομάδα των χειροκροτητών του ρωμαϊκού θεάματος κατασπάραξης διαφόρων προσώπων (παρόντων στο "τσαρδί" τους -- όπως εγώ -- αλλά και απόντων) μετά από πολλά "τόλμησε" να τον αναφέρει σε ένα άλλο "τσαρδί" με το οποίο, ο δεσπότης, έχει ανοίξει βεντέτα, με την (κατά την γνώμη μου ηπιότατη για το "μεγαλείο" του) χιουμοριστική ειρωνεία ως "l(ol)G700".

Οπότε, ποιος είδε τον Τζάκ Νόρις της μπλογκόσφαιρας και δεν τον φοβήθηκε, ο leftG700 την "(προσ)κάλεσε", εντός 3 ημερών να γράψει απολογητικό υπόμνημα το οποίο θα δημοσιευόταν στην "σέντρα" του blog και στο οποίο θα δικαιολογούσε (με εγκεκριμένα από τον δεσπότη του "τσαρδιού" επιχειρήματα και στοιχεία) την βαριά συκοφαντική κατηγορία ότι ο δεσπότης του "τσαρδιού" δεν είναι "left" αλλά "lol" !!

Η φίλη (αυτή είναι η "μισοφαγωμένη γόπα") του απάντησε με ένα σχόλιο που έλεγε:

«Κατά τη δική μου κρίση και συνείδηση, θα ήμουν υποκρίτρια αν:

- Υπάκουα στις διαταγές σας.

- κλπ κλπ ...»

Του απάντησε δηλαδή, με άλλα λόγια, ότι δεν έχει καμιά όρεξη να τον χρίσει εισαγγελέα και ότι δεν έχει σκοπό να του απαντήσει κατά τον τρόπο που επιτάσσει ο ίδιος. Αυτός πήρε το σχόλιό της και το έβγαλε στην "σέντρα" ισχυριζόμενος ψευδώς ότι αυτή είναι η απάντηση την οποία είχε διατάξει ως "εισαγγελεύς":

«Λάβαμε πριν από λίγο την απάντηση της φίλης (...) στην πρόσκληση διαλόγου που της αποστείλαμε στο προηγούμενο post. Ήρθε με τη μορφή σχολίου.» (!!!)

Και τσαμπουνούσε μεταξύ άλλων ανοησιών για την στάση της φίλης ότι:

«αποτελεί πλούσια τροφή για σκέψη σχετικά με το πελώριο ζήτημα του ενδοαριστερού διαλόγου» (!!!)

Όσο για την δική του άθλια βιασμική συμπεριφορά η απόφανση του ήταν:

"Εν κατακλείδι: φρονούμε ότι είμαστε δεοντολογικά άμεμπτοι" (!!!!!)

Κατόπιν αυτών οι δύο δικές μου φράσεις, ειπώθηκαν μεταξύ άλλων στο πλαίσιο ενός σχολίου που απευθυνόταν στους θεατές του και έλεγε μέσες άκρες, ότι εγώ έχω σκοπό να "την κάνω" και ότι αυτός ο προφανής, κατά την γνώμη μου, βιασμός είναι χειρότερος από έναν σεξουαλικό βιασμό, δεδομένου ότι ο δράστης δεν έχει την "δικαιολογία" έστω ενός ανθρώπινου κτήνους που "δεν μπορεί να κρατηθεί".

Κατά την γνώμη μου, ο χαρακτήρας αυτής της βλακώδους επιμονής του leftG700, να κυριαρχήσει σώνει και καλά πάνω σε έναν "αντιφρονούντα" και μάλιστα θηλυκού γένους, δεν περιγράφεται αλλιώς παρά σαν βιασμός και επιπλέον η σιωπή των παρισταμένων κατά την γνώμη μου είναι επιεικώς απαράδεκτη. Επειδή όμως στο διαδίκτυο συμπεριφορές αυτού του είδους (αποσιώπηση, διαστρέβλωση, λογοκρισία, υπεκφυγή) έχουν γίνει καθημερινή πρακτική και επειδή πολύς κόσμος έχει εθιστεί σ' αυτήν, περιορίστηκα να πω ότι αυτό που λέω δεν είναι παρά ένας δικός μου ισχυρισμός και απλώς τον θέτω στην κρίση τους.

Οι απαντήσεις που δόθηκαν από αυτούς που τους αφορούσε άμεσα το ζήτημα ήταν αναμενόμενες, απέρριπταν τον ισχυρισμό μου και έτσι δεν υπήρχε λόγος και να απαντήσω.

Ένας επιπλέον λόγος άλλωστε που πρόβαλα την άποψή μου σαν ισχυρισμό και όχι σαν απόφανση, είναι ότι στο σχόλιο δήλωνα ότι θα αποχωρίσω από το blog του leftG700 και επομένως δεν θα είχα την ευκαιρία να συνεχίσω αυτή την συζήτηση. Αν δεν θεωρούσαν τον βιασμό, βιασμό αλλά ανταλλαγή απόψεων (lol) .. πολύ καλά .. μπορούν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν το θέαμα.

Προσέξτε όμως ποια συμπεράσματα έβγαλε ο leftG700 από το λαβράκι που ψάρεψε σ' αυτές τις δύο φράσεις:

Τι μας λέει εδώ ο φίλος μας ο Κωστής Παπαϊωάννου, παλαιός, παλαιότατος αριστερός, ετών 73; Θα το πούμε με απλά λόγια, λαϊκά και λίγο ''κακά'':

Μας λέει το εξής απλό: Γαμάω, δέρνω και λογαριασμό δεν δίνω! Γιατί εγώ είμαι εγώ, (αριστερό) ευζωνάκι γοργό!

Για γέλια; Όχι, για κλάματα!

Τόσο απλό !! το να θέσει κανείς την άποψή του υπ' όψη των συνομιλητών του όχι σαν απόφανση του Αρείου Πάγου αλλά σαν δικό του ισχυρισμό, είναι "φάση" "φρικιαστική".

Αναρωτήθηκα αν στ' αλήθεια δεν ξέρει ο leftG700 τις εννοιολογικές διαφορές ανάμεσα στον "ισχυρισμό", στην "πρόταση", στην "απόφανση" και στην "άποψη". Όσο κι αν φαίνεται παράξενο δεν πρέπει να την ξέρει, γιατί το μπέρδεμα που επικρατεί στο διαδίκτυο, που βέβαια δεν το εφεύρε ο ίδιος, είναι απύθμενο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι αυτός τα παρακάτω δεν τα "ισχυρίζεται" τα "αποφαίνεται" και ως εκ τούτου αποφασίζει και διατάζει ότι το Άρειο "Τσαρδί" πρέπει να πάρει τα μέτρα του για να με ξεφορτωθεί και να σώσει τον κόσμο της Αριστεράς:

Πώς ξεφορτωνόμαστε (sic) τέτοιες φρικιαστικές απόψεις, πώς βγάζουμε από επάνω μας τέτοιου τύπου αντιλήψεις, που ούτε ο Πολ Ποτ στα χειρότερά του δεν θα τολμούσε να προσυπογράψει (sic) δημοσία;

Ο εύκολος δρόμος και απολύτως ανώφελος και ατελέσφορος είναι να πούμε: «Μα αυτό δεν είναι δικό μας! Ο Κωστής δεν είναι δικός μας. Ο Κωστής είναι φασίστας!»

Πούτσες μπλε με πράσινες επισημάνσεις και χρυσές ανταύγειες! (sic-kening) Ο Κωστής Παπαϊωάννου (και όλοι οι Κωστήδες Παπαϊωάννου με παρόμοιες αντιλήψεις, δεν είναι ατομικό και προσωπικό το πρόβλημα) είναι αριστερός! Μέχρι το κόκαλο! Αλλά, δυστυχώς, είναι ένας αριστερός χαμένος στο διάστημα, και μάλιστα ως ένα από τα περιφερόμενα ιδεολογικά συντρίμμια που άφησε η ιστορική ήττα της Αριστεράς, από την οποία ήττα (προσέξτε εδώ είναι το μεγαλείο) δεν έχει αντλήσει κανένα δίδαγμα. Δεν λύνεται το πρόβλημα αν τον ''διαγράψουμε'' (lol) από τις τάξεις της Αριστεράς. Το πρόβλημα θα λυθεί αν βοηθήσουμε (sic) τον κόσμο της Αριστεράς να καταλάβει γιατί πρέπει να ξεγράψει τέτοιες ιδέες από το μυαλό του, ακόμα κι αν του περνάνε καμιά φορά!

Πολύ σοβαρά τώρα: αυτό το προφανώς κομπλεξικό αηδιαστικό παραλήρημα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον:

Αυτό που με κάνει προσωπικά να ανατριχιάζω είναι η αδιαφορία του leftG700 να τηρήσει τα προσχήματα. Λέει όλες αυτές τις αηδίες αδιαφορώντας αν θα τον πιστέψει κανείς και γίνεται ηθελημένα γελοίος. Ο τρόπος που ένας κατά συρροή βιαστής της πολιτικής ηθικής επιτίθεται στα θύματα του βιασμού, θυμίζει ευθέως δικαστικές υποθέσεις "αντίστασης κατά της αρχής" εναντίων ανθρώπων μαυρισμένων στο ξύλο.

Κατά την γνώμη μου όμως ο leftG700 δεν είναι αυτό που φαίνεται, είναι μια "αγνή" περίπτωση φασιστοπορτουνιστικού λαμόγιου που με την "άνοδο" του ΣΥΡΙΖΑ σκέφτηκε να επενδύσει στην αριστερή φούσκα. Μεταφέροντας φυσικά στο νέο πολιτικό του χώρο την μεθοδολογία του φασισμού.

Έτσι κι αλλιώς επαναλαμβάνεται σήμερα σαν φάρσα η ιστορία της δεκαετίας του '40. Ο leftG700 αντιπροσωπεύει το αναμενόμενο μέρος της φάρσας των "ριζοσπαστών" που συσσωρεύτηκαν στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ μετά το '43 (όταν η νίκη της Αριστεράς φαινόταν σίγουρη) και είναι αυτοί που βούλιαξαν και το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.

Υπάρχουν βέβαια πάντα και οι ψυχολογικοί παράγοντες που πάντα υποκρύπτονται σε τέτοιες "βαθιές ψυχές". Έστω και χωρίς να το καταλαβαίνει, όμως, ο leftG700 "γυμνάζεται" και εξασκείται για να υπηρετήσει τον "αυριανισμό" του "κόκκινου μετώπου" ή να κάνει καριέρα (όταν θα μεγαλώσει) σε επιχειρήσεις πολιτικής σκανδαλοθηρίας τύπου "ζούγκλας", "κίτρινου τύπου" κ.λπ.

* * * * * *

Η αναφορά τέλος στην "ιστορική ήττα της Αριστεράς" και στο ότι οι "Πολ Ποτ" σαν εμένα δεν "διδάχτηκαν" από αυτήν, είναι χαρακτηριστική των κινήτρων και των στόχων μια κατηγορίας λούμπεν πολιτικών διανοούμενων (το ταλέντο και η αυθεντία δεν λείπει απαραίτητα από τους λούμπεν) που προσανατολίζεται (υπό το βάρος της ιστορική επιταγής) σε μια δεύτερη εκδοχή της κερδοφόρας επιχείρησης "ιστορική ήττα της Αριστεράς". Η πρώτη εκδοχή ήταν μια θέση μοιρολογίστρας στο εξουσιαστικό σύστημα, εξειδικευμένη στον "θάνατο της επανάστασης" και στην προσδοκία πως θα αναστηθεί στην Δευτέρα Παρουσία, που δεν καλύπτει σήμερα της ανάγκες του συστήματος: γι αυτό άλλωστε το ΚΚΕ που επιμένει σ' αυτήν πάτωσε.

Την νέα εκδοχή επεξεργάζονται σε επίπεδο επιτελείων της κεντρικής σκηνής οι πολιτικές αυθεντίες του οπορτουνισμού με κορυφαίο designer πολιτικών θεωριών ευκολίας τον κύριο Ρούντι Ρινάλντι. Η εκδοχή αυτή της επιχείρησης "ιστορική ήττα της Αριστεράς" είναι η εκμετάλλευση του πτώματος της "ηττημένης Αριστεράς" για την κατάκτηση της εξουσίας από τον οπορτουνισμό της μη-Αριστεράς των επιτελείων. Αυτή όμως η εκδοχή είναι αδύνατο να επικρατήσει αν δεν βρεθούν στην κοινωνική βάση άνθρωποι που να έχουν κίνητρα και στόχους ώστε να την υπηρετήσουν:

Αυτή η περίπτωση είναι και ο leftG700. Διδαγμένος εξ απαλών ονύχων (κατά πάσα βεβαιότητα) μέσα από την εξαθλίωση του φοιτητικού κινήματος και πλήρης φασιστοπορτουνιστικών εφοδίων ορμάει ακάθεκτος να κατακτήσει την "δεσποτεία" στην κοινωνική βάση. Η παρουσία μου του έδωσε την ευκαιρία να ξεφύγει από τους αντιζήλους του στο αριστερό ημισφαίριο της μπλογκόσφαιρας και να επιδοθεί στην αριστεροκάθαρση (όπως εθνοκάθαρση) και την απολύμανση από τους διάφορους φρικαλέους "Πολ Ποτ" που κυκλοφορούν ελεύθεροι (δυστυχώς) ακόμα στο διαδίκτυο!

* * * * * *

Τελειώνω με μερικές διευκρινήσεις: Είχα πει στο προηγούμενο άρθρο μου πως θα μιλήσω για το τελευταίο μοντέλο πολιτικής θεωρίας μιας χρήσεως του Ρούντι Ρινάλντι για τον "νέου τύπου" (αμέσως μετά τον λενινιστικό) φορέα της "Αριστεράς" των επιτελείων.

Το ευχέλαιο, που μου αφιέρωσε ο leftG700, μου έδωσε την εξαιρετική ευκαιρία να παρεμβάλω αυτό εδώ το κείμενο για να αναφερθώ στην πλευρά του φασιστοπορτουνισμού της κοινωνικής βάσης, που καλλιεργείται, "από τα κάτω", από ανθρώπους της κοινωνικής βάσης. Μετά από αυτό εδώ, το κείμενο που θα ακολουθήσει, για την νέα θεωρία του Ρούντι Ρινάλντι, θα είναι πιο κατανοητό. Δεν έχω λοιπόν παρά να ευχαριστήσω τον leftG700 για το παράδειγμα που μου προσφέρει και ελπίζω να συνεχίσει.

Τον πληροφορώ ότι η συμβολή του στον εκφασισμό της πολιτικής ζωής είναι πολύτιμη και θα αμειφθεί πλουσιοπάροχα, από τους προς τούτο αρμόδιους, αρκεί να μην καταφέρει να διώξει από το "τσαρδί" του και τα τελευταία σοβαρά πρόσωπα που αντέχουν ακόμα να παρακολουθούν τις φασιστικές πιρουέτες του. Δεν είναι πολύ εύκολο αλλά δεν είναι και αδύνατο, αν καταφέρει να μην μεταβληθεί σε εντελώς lolG700! Εγώ από την μεριά μου θα προσπαθήσω να φέρω την συζήτηση πάνω στο πραγματικό πολιτικό ζήτημα.

Οψόμεθα!