Το «σοκ και δέος» που προκάλεσε η αποκάλυψη της συνομιλίας (και όχι η ίδια η συνομιλία) ενός κορυφαίου επιτελούς της Χρυσής Αυγής, του κ. Ηλία Κασιδιάρη, με έναν κορυφαίο επιτελή της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Τάκη Μπαλτάκο είναι για πολλά γέλια αλλά και για ακόμα περισσότερα κλάματα.

Η ίδια η συνομιλία δεν είναι έκπληξη. Είναι μια αναμενόμενη φιλική συνομιλία δύο συντρόφων, στρατευμένων στην φασιστική πολιτική, που η μοίρα (και κυρίως η αποσάθρωση του εξουσιαστικού συστήματος) τους οδήγησε σε αντίπαλα «μετερίζια».

Βεβαίως, η παγίδευση του κ. Μπαλτάκου, είναι μια πράξη καθόλου συντροφική, αλλά η αδυναμία να τηρηθεί η δεοντολογία της συστράτευσης είναι η μοιραία αδυναμία της νοσηρής παρέκκλισης από τον συντηρητισμό, που είναι ο φασισμός.

Αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε και εμείς οι αριστεροί, η αδυναμία να τηρηθεί η δεοντολογία της συστράτευσης είναι η μοιραία αδυναμία και της ακόμα πιο νοσηρής παρέκκλισης από την επαναστατικότητα που είναι ο οπορτουνισμός.

Ο κ. Κασιδιάρης αποκάλυψε μια αλήθεια περί της οποίας ουδείς αμφέβαλε: η δικαιοσύνη, είναι ανεξάρτητη ως προς την κρίση των δικαστών, ως προς την λειτουργία της όμως εξαρτάται από την τροφοδότησή της με στοιχεία από την εκτελεστική εξουσία. Η αποκάλυψη της συνομιλίας έδωσε την ευκαιρία στον κ. Κασιδιάρη να εμφανίζεται σαν συνεχιστής των αγώνων της νιότης μας για το 114 και σαν εκφραστής του πατριωτισμού μας! Χαλάλι του: και άλλωστε με το φαιδρό θέαμα της ένοχης αμηχανίας που προκάλεσε στα εξουσιαστικά επιτελεία, μας αποζημιώνει.

Αν όμως λάβουμε υπ' όψη το διεθνές ενδιαφέρον για την διεξαγωγή του πολέμου ενάντια στον ελληνικό «νεοναζισμό», τότε η ευκολία με την οποία οι αυθεντίες της --κυβερνώσας και μη -- ελληνικής Αριστεράς στρατεύουν τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης στο εκλογικό παιχνίδι των παραλλαγών του φασισμού πρέπει να μας φέρνει κλάματα.

Το συγκεκριμένο παιχνίδι αποτελεί την αναμενόμενη έσχατη προσπάθεια επιβίωσης του εξουσιαστικού συστήματος με την εναλλαγή φασισμού και οπορτουνισμού στην πολιτική «διακυβέρνηση», και πρέπει να γίνει σαφές πως αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι στρέφεται ευθέως εναντίον των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης.