Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1444
Η ερμητικά "ανοιχτή" συζήτηση της ΚΟΕ
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Σάββ, 24 Δεκ 2016

Με ένα κείμενο που έδωσαν στην δημοσιότητα και που όπως λένε «συζητείται αυτό το διάστημα», οι υπεύθυνοι της ΚΟΕ ανακοίνωσαν πως θα πραγματοποιήσουν στις 11 - 12 Φεβρουαρίου 2017 ένα «πανελλαδικό σώμα». Το κείμενο πρόκειται να αποτελέσει την εισήγηση σ αυτό το "σώμα". Στην ανακοίνωση υπογραμμίζεται πως πρόκειται για «μια σημαντική διαδικασία που θα πραγματοποιηθεί 5 χρόνια μετά το 3ο συνέδριο της ΚΟΕ το 2012» και πως φιλοδοξούν «να απασχολήσει γόνιμα το δυναμικό της συλλογικότητάς» τους, «αλλά και ευρύτερα τον κόσμο που ενδιαφέρεται για την υπόθεση της διεξόδου της χώρας». Κι αυτό γιατί, όπως λέει η ανακοίνωση, η διαδικασία «δεν είναι κλειστή» αλλά θα ενημερώνουν «τους φίλους της προσπάθειάς» τους ώστε «να  διατυπωθεί, να  κατατεθεί η άποψή  τους για τις προτεινόμενες θέσεις» και να μπορούν «όσοι το  επιθυμούν, να πάρουν μέρος σε αυτή την διαδικασία  με όποιο τρόπο μπορούν».

Το κείμενο μυρίζει από μακριά Ρινάλντι. Άλλα κομμάτια του είναι στο γνωστό ύφος του, που τα λέει όλα χωρίς να λέει τίποτα, και άλλα κομμάτια του και είναι σαφές πως γράφτηκαν για να συγκαλύψουν προσωπικές του ευθύνες. Γενικά όπου το κείμενο επαίρεται μέχρι και για την "τιμιότητα" της ΚΟΕ, απλώς προσπαθεί να συγκαλύπτει τις ατιμίες του Ρινάλντι, και όπου το κείμενο τοποθετείται αυτοκριτικά για τα πεπραγμένα της ΚΟΕ, απλώς φορτώνεται το συνεχές ("κερδοφόρο" για τον ίδιο) φιάσκο των εγχειρημάτων του Ρινάλντι. Με άλλα λόγια θα πρέπει -- εν πλήρη γνώση της αρχής πως την ιστορία δεν την "γράφουν" οι προσωπικότητες αλλά οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης -- να πληροφορήσω τους ανθρώπους της πρώην ΚΟΕ, πως εδώ που φτάσανε το παραμύθι δεν "συζητάω για τον Ρινάλντι" πρέπει να το κόψουν.

Ασχέτως αυτών, η δήθεν συζήτηση που προσπαθούν να ανοίξουν οι ηγέτες της ΚΟΕ, στην πραγματικότητα είναι ένας βαθύς λάκκος στον οποίο ο ίδιος ο Ρινάλνι και οι κολλητοί του, θα προσπαθήσουν να θάψουν κάθε προσπάθεια προβληματισμού και ουσιαστικής συζήτησης.

Το "σχήμα", ωστόσο, του λάκκου που θα προσπαθήσουν να ανοίξουν είναι χαρακτηριστικό του "σώματος" που θα προσπαθήσουν να θάψουν. Αυτό κάνει την "προσπάθειά" τους ενδιαφέρουσα, όχι μόνο για τους "φίλους" και τους "σπόνσορες" που ελπίζει να προσελκύσει, αλλά και για τους εχθρούς της. Έχω ήδη σημειώσει στο προηγούμενο σημείωμά μου (εδώ) πως ο καιροσκοπισμός του Ρινάλντι βρίσκεται πάντα στον σωστό δρόμο. Σωστός είναι ο δρόμος από τον οποίο θα περάσει αναγκαστικά το επαναστατικό κίνημα. Αυτό ακριβώς άλλωστε σημαίνει καιροσκοπισμός. Ο Ρινάλντι βρίσκεται εκεί για να προλάβει να εμποδίσει το κίνημα πρώτος. Και κάθε αριστερός που ενδιαφέρεται για το κίνημα της επαναστατικής Αριστεράς δεν έχει κανένα λόγο να μην του αναγνωρίσει την ικανότητα να διακρίνει τον δρόμο και να μην επωφεληθεί από την ικανότητά του.

Η Αριστερά έχει ξεκόψει οριστικά από την κοινωνική δυναμική. Έχει εγκαταλείψει οριστικά και αμετάκλητα την ιδέα της κοινωνικής αλλαγής και άρα δεν μπορεί παρά να διαλυθεί προκειμένου να εκφραστεί η επαναστατική πλευρά της κοινωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν παρά η έκφραση της διάλυσης και ο Ρινάλντι, συμβάλλοντας στην κατασκευή του, συνέβαλλε αποφασιστικά στην θεωρητικοποίηση της διάλυσης. Η ΚΟΕ έχει ήδη διαλυθεί μαζί με τις λοιπές "συνιστώσες" υποκύπτοντας στον εκβιασμό του Τσίπρα. Από την στιγμή που εκπαραθυρώθηκε, αυτονομήθηκε από τους ανθρώπους της ΚΟΕ, υιοθέτησε τον τίτλο του "εκδότη" και τώρα θα προσπαθήσει να ανακτήσει το "ανθρώπινο δυναμικό" (the human resources) της ΚΟΕ καλώντας τους να αποδεχτούν το τελεσμένο της υπαλληλοποίησής τους στην επιχείρηση του "Δρόμου".

Ωστόσο η ΚΟΕ πολύ σωστά διαλύθηκε και πολύ σωστά οι άνθρωποι που την αποτελούσαν αναζητούν ένα νέο σχήμα οργάνωσης. Το σχήμα όμως αυτό προφανώς δεν μπορεί να είναι το σχήμα που προσπαθεί να εκβιάσει ο Ρινάλντι, δηλαδή ένα εκδοτικό συγκρότημα με επικεφαλής τον Ρινάλντι που θα στηρίζεται στην "εθελοντική" εργασία των αριστερών της κοινωνικής βάσης. Είναι απίθανο η "ανοιχτή" συζήτηση που στήνεται να καταλήξει σε κάτι άλλο από αυτό που θέλει να πετύχει αυτός ο "εμπνευσμένος" καιροσκόπος αλλά είναι πολύ απίθανο πως ο καιροσκόπος θα πετύχει τον στόχο του.

Τελικά, όποια έκβαση κι αν έχει η "συζήτηση", η παρακολούθησή της θα είναι κερδοφόρα για όποιον ενδιαφέρεται όχι βέβαια για την "διέξοδο της χώρας" (!) αλλά για να μπει ένα τέλος στην επικίνδυνη αφασία της Αριστεράς την ώρα που η ελληνική κοινωνία περνάει μέσα από την σκληρή, επικίνδυνη αλλά και απελευθερωτική δοκιμασία της παγκόσμιας κρίσης του κοινωνικού συστήματος.

Η όποια συζήτηση στην Αριστερά δεν μπορεί παρά να έχει τέσσερα θέματα: (α) ποια είναι η κατάσταση στον σημερινό κόσμο και ποια η θέση της ελληνικής κοινωνίας σ αυτόν, (β) ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος της επαναστατικής πολιτικής, (γ) ποια είναι η τακτική με την ποια μπορεί να εξυπηρετηθεί αυτός ο στρατηγικός στόχος και τέλος (δ) με ποιο οργανωτικό σχήμα μπορεί να εκφραστεί σήμερα η επαναστατική πολιτική.

Ο Ρινάλντι έχει ήδη απαντήσει και στα τέσσερα αυτά ερωτήματα αρχίζοντας από το τέταρτο: χρειάζεται ένα οργανωτικό σχήμα στο οποίο η μεγαλομανία του θα είναι επικεφαλής και τα μέλη της οργάνωσης θα περιμένουν τις αποφάσεις του για να δράσουν σύμφωνα με τις μεγαλομανιακές εμπνεύσεις του. Τα υπόλοιπα τρία ζητήματα αντιμετωπίζονται υπό το φώς του τέταρτου (μιας έστω και ιδιόρρυθμης οργάνωσης η οποία θα αγωνίζεται για την προβολή του) και στο κείμενο λέγονται ανακατεμένα διάφορα γνωστά και τετριμμένα, κυρίως ρητορικά, μαζί με απίθανες μπαρούφες περί ικανότητας, ζωηρότητας και... τιμιότητας! Και γι αυτό το σχέδιο εισήγησης αφού πρώτα ξεκαθαρίσει (στην ζούλα) πως η οργάνωσή "τους" έχει περισσότερο καθοριστεί από την κεκτημένη "εμπειρία" της παρά από την καταγωγή της (εδώ έχουμε το πολλοστό θάψιμο του Χοντζέα), έρχεται και ξαναέρχεται στην ανάγκη να κατανοήσουν οι "εθελοντές" της βάσης την "κεντρικότητα" του "δρόμου".

Δεν ξέρω αν οι επιτελείς της πρώην ΚΟΕ, θα έχουν την "τιμιότητα" να μας παρουσιάσουν τα κείμενά της ανοιχτής τους συζήτησης αλλά στο διάστημα που μας χωρίζει από το άνοιγμα του "μαύρου κουτιού" στις 11 - 12 του Φλεβάρη θα έχουμε αρκετή δουλειά να κάνουμε αναλύοντας τις λεπτομέρειες αυτού του ενδιαφέροντος και (θέλοντας και μη) αποκαλυπτικού κειμένου.

Προς το παρόν θα αναφερθώ στο κεντρικό, κατά την γνώμη μου, ζήτημα που εκ των πραγμάτων θέτει το κείμενο: τον στρατηγικό στόχο της πολιτικής τους που είναι η διέξοδος της χώρας. Η διέξοδος της χώρας σημαίνει τον απόλυτο σεβασμό στο εξουσιαστικό σύστημα. Σαν χώρα αναγνωρίζουν την ελληνική κοινωνία, εκπροσωπούμενη από τους "άρχοντές" της, οι "άρχοντες" των άλλων χωρών που προσπαθούν να την υποτάξουν.

Για να μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν, με το να μας λέει "διέξοδος για την χώρα", ο Ρινάλντι υπονοεί πως έχει βρει τον τρόπο να ανασυστήσει, με την πολιτική του, το κοινοβούλιό της, να ανακτήσει την κυριαρχία της, τις εξουσίες της, να αναμορφώσει την αστυνομία της, τον στρατό της, την δικαιοσύνη της, να ανορθώσει τα πανεπιστήμιά της, την παιδεία της, τον πολιτισμό της, έτσι ώστε να γίνει μια χώρα επαρκής για να βγάλει την γλώσσα της στην κρίση του παγκόσμιου κοινωνικού συστήματος και βρει την τρύπα που θα την βγάλει έξω από την κρίση.

Μπράβο λοιπόν στον Ρούντι τον λεβέντη τον καραμπουζουκλή. Εγώ έχω σκοπό να παρακολουθήσω βήμα το βήμα την προσπάθειά σου για να διδαχθώ με ποια "μορφή - επιχείρηση", θα τα πετύχεις όλα αυτά. Αφού σου πήρε 20 χρόνια, για να αποστασιοποιηθείς από την "μορφή - κόμμα" την οποία υπερασπιζόσουν με περισσή λύσσα, ενάντια στους "εχθρούς" της προσπάθειάς σου, όταν "έχτιζες" μαζί με τον συνέταιρό σου τον Γαλάνη την ΚΟΕ.

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !