Διαβάζω το σχόλιο του μυστηριώδους κυρίου Χ.Κ. με τίτλο Ανοιχτή Πόλη. Με την Ελένη Πορτάλιου επικεφαλής, στον Δρόμο της Αριστεράς (Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010) και αναρωτιέμαι τι λόγους έχουν αυτοί οι επιτελείς της λυκοσυμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι συμμετέχουν στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, και σπεύδουν να διαφημίσουν την συμφωνία των λύκων για την υποψηφιότητα της κυρίας Ελένης Πορτάλιου, που φαίνεται ότι μπορεί και να ήταν δική τους έμπνευση. Αυτοί υποτίθεται ότι συμφωνούν με την λογική Αλαβάνου και συμμετέχουν στην κίνηση Ελεύθερη Αττική, προκειμένου να μετατρέψουν τις εκλογές στην περιφέρεια Αττικής σε δημοψήφισμα κατά της παρούσας επικίνδυνης διακυβέρνησης. Η κυρία Πορτάλιου και η Ανοικτή Πόλη είναι το ακριβώς αντίθετο αυτής της λογικής. Προς τί λοιπόν ο ενθουσιασμός;

Η κυρία Πορτάλιου ανήκει σ αυτή την κατηγορία των αριστερών που είναι τόσο αριστεροί όσο τους επιβάλει η καριέρα τους και όχι τόσο καριερίστες όσο τους επιτρέπει η αριστερότητά τους. Από ανθρώπους σαν την κυρία Πορτάλιου είναι φτιαγμένη η Αριστερά της ακαδημαϊκής εξουσίας, που αποτελεί το σοβαρότερο εμπόδιο στην ανάπτυξη του φοιτητικού κινήματος. Η ίδια η κυρία Πορτάλιου μόλις προχτές δήλωσε ότι δεν τιμά και δεν σέβεται τον πατριάρχη του οπορτουνισμού Λεωνίδα Κύρκο και γενικά τα τελευταία τριάντα χρόνια, καταφέρνει να βρίσκεται πάντα ελάχιστα πιο αριστερά από το κομμάτι της Αριστεράς που είναι έτοιμο να βουλιάξει ...

Οι φωστήρες της ΚΟΕ, καταφέρνουν να είναι τόσο αναξιοπρεπείς που μπορούν να μιλάνε ακόμα με τους λοιπούς της λυκοσυμμαχίας. Ακόμα και μετά από τα αίσχη που έγιναν ενάντια στην υποψηφιότητα του Αλαβάνου. Δεν μπορεί να έχει κανείς την απαίτηση να διαφωνήσουν για την κ. Πορτάλιου. Το γεγονός όμως ότι με τόση θέρμη βιάστηκαν να συμφωνήσουν, εξηγεί απλά τις βλακώδεις παλινωδίες τους που, στο όνομα της "ενότητας", λίγο έλειψε να τορπιλίσουν την προσπάθεια που υποτίθεται ότι ανέλαβαν στο πλαίσιο του Μετώπου.

Σε ό,τι αφορά την ΚΟΕ, απλά μωραίνει κύριος... ό,τι κέρδισαν, σχεδόν παρά την θέλησή τους, υποστηρίζοντας, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, την κίνηση Αλαβάνου, το χάνουν ήδη με την ενθουσιώδη υποστήριξη της κυρίας Ελένης Πορτάλιου. Αλλά σε ό,τι αφορά την Ελεύθερη Αττική, ο αλλοπρόσαλλος τακτικισμός τους, που πριν αλέκτωρ λαλήσει άπαξ, πρόλαβαν ήδη να εκδηλώσουν, θα έτσι κι αλλιώς καταλυτική σημασία. Μπορεί να λειτουργήσει προς την κατεύθυνση της ακύρωσης του εγχειρήματος της Ελεύθερης Αττικής, μπορεί όμως και να λειτουργήσει και προς την κατεύθυνση της ακύρωσης της δικής τους καταστροφικής τακτικής; Αυτό θα εξαρτηθεί από την αποφασιστικότητα της παρέμβασης των αριστερών της κοινωνικής βάσης.

Με την ευκαιρία της Ελεύθερης Αττικής το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής θα αναγκαστεί να ισορροπήσει πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Από την μια μεριά, οφείλει να επεξεργαστεί ιδέες για την άμεση αντιμετώπιση, από την ίδια την κοινωνία, των συνεπειών της κρίσης. Από την άλλη μεριά, οφείλει να συμβάλει στην συνειδητοποίηση εκ μέρους της κοινωνίας, του δρόμου της κοινωνικής προοπτικής. Ο σημερινός πολιτικός λόγος της Αριστεράς, ακόμα και στην καλύτερη εκδοχή του, που είναι αναμφισβήτητα ο λόγος του Αλέκου Αλαβάνου, απέχει ποσοτικά και κυρίως διαφέρει ποιοτικά, από τις στοιχειώδεις ανάγκες της κοινωνίας.

Ο ρεαλιστικά ελλειπτικός λόγος του Αλέκου Αλαβάνου έστρεψε το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής και τώρα την Ελεύθερη Αττική προς το μοναδικό άνοιγμα του πολιτικού ορίζοντα. Η στροφή αυτή ήταν απαραίτητη αλλά από μόνη της δεν φτάνει. Για να ξεκινήσει η πορεία προς το άνοιγμα αυτό που είναι η ανατροπή των πολιτικών δεδομένων, είναι απαραίτητο να αρχίσει να συγκροτείται η -- προς το παρόν μόνον ιδεατή -- σύγχρονη Αριστερά. Και αυτή η συγκρότηση δεν θα αρχίσει ποτέ, αν δεν φύγει από την μέση το εμπόδιο της Αριστεράς των επιτελείων. Τελικά, η επιτυχία της Ελεύθερης Αττικής στις περιφερειακές εκλογές, θα είναι ευθέως ανάλογη με την πρόοδο της επίθεσης της Αριστεράς της κοινωνικής βάσης ενάντια στην Αριστερά των επιτελείων.

Το βασικό μέτωπο της Ελεύθερης Αττικής είναι de facto όχι προς το μνημόνιο γενικά και αφηρημένα, αλλά προς το εξουσιαστικό σύστημα όπως εκφράζεται σήμερα στην Ελλάδα, με τον πιο πολύπλοκο, σε ολόκληρο τον πλανήτη, τρόπο! Το μνημόνιο είναι δεν είναι παρά ένα κακότεχνο σχέδιο σχεδόν άνευ πατρότητας που συντονίζει τις εμπλεκόμενες πολιτικές δυνάμεις, τις ντόπιες κυρίως αλλά και τις ξένες, τις αντιπολιτευόμενες κυρίως αλλά και τις συμπολιτευόμενες. Επομένως, μπορεί ο ρητός στόχος της μάχης να είναι η πτώση της κυβέρνησης των ανδρεικέλων, αλλά ο ουσιαστικός στόχος της μάχης είναι η περαιτέρω κοινωνική προοπτική.

Στον καθορισμό της κοινωνικής προοπτικής όποιος θέλει μια ελεύθερη ελληνική κοινωνία θα βρει μπροστά του πολλά εμπόδια. Στην μάχη της Αττικής έχουν ήδη παραταχθεί οι αντίπαλοι της Ελεύθερης Αττικής. Τους αναφέρω κατά σειρά αύξουσας σπουδαιότητας. Οι συνδυασμοί του λεγόμενου δικομματισμού που δεν μπορούν καν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς τους υπόλοιπους. Ο συνδυασμός του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ που ευτυχώς οι εξουσιαστικές τους προοπτικές είναι σαφέστατες. Ο συνδυασμός του κ. Μητρόπουλου, που τον υποβαθμίζει η γκάφα της υποστήριξής του από τον ΣΥΝ αλλά τον αναβαθμίζει το άλλοθι του συνδυασμού της κυρίας Ελένης Πορτάλιου στην Αθήνα που κατάφερε να γίνει η εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ με τις ευλογίες των φωστήρων της ΚΟΕ. Όλοι αυτοί σχηματίζουν ένα εν δυνάμει επιτελείο που αντιπαλεύει από κοινού την Αριστερά της κοινωνικής βάσης επειδή από κοινού θα καταστραφούν αν απελευθερωθεί η ελληνική κοινωνία.

Εν κατακλείδι: έχοντας χάσει τέσσερις ολόκληρους μήνες σε παλινδρομήσεις και με την σύγχυση να καλλιεργείται συστηματικά στους κόλπους της, οι λίγες βδομάδες που απομένουν μέχρι τις εκλογές δεν θα είναι στρωμένες με ροδοπέταλα για τον Αλέκο Αλαβάνο και τους ανθρώπους που θα βοηθήσουν το εγχείρημα της Ελεύθερης Αττικής. Ωστόσο και μόνο το γεγονός ότι το εγχείρημα δεν ναυάγησε ακόμα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των επιτελών της Αριστεράς που πρόσκεινται σ' αυτό, είναι μια σοβαρή νίκη της Αριστεράς της κοινωνικής βάσης. Από εδώ και εμπρός τόσο οι επιτυχίες όσο και οι αποτυχίες του εγχειρήματος θα συσσωρεύσουν πολύτιμη πείρα για τον καθένα αριστερό της κοινωνικής βάσης. Ας έχουν ανοιχτά τα μάτια τους και τα αυτιά τους.