Ιστορικό της Αριστεράς | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1588
Απ' την απεργία πείνας στο τραπέζι του Καλλικράτη
σχόλιο απο τον Κ.Π.
Κυρ, 19 Σεπτ 2010

Οι λεπτομέρειες ενός φαινομένου, άλλοτε δείχνουν και άλλοτε κρύβουν την ουσία του αλλά πάντοτε την εμπεριέχουν. Το ιστορικό του αγώνα, με την θεαματική απεργία πείνας, του κ. Χρήστου Κορτζίδη δημάρχου του Ελληνικού, ενάντια στον "Καλλικράτη" είναι μια λεπτομέρεια που και δείχνει και κρύβει αλλά κυρίως εμπεριέχει μεγαλοπρεπώς την ουσία της πολιτικής της Αριστεράς, για μια θέση στον ήλιο της εξουσίας, στην σημερινή ιστορική φάση της ελληνικής κοινωνίας.

Ο κ. Κορτζίδης λοιπόν, είναι ο δήμαρχος του Ελληνικού και αριστερός διαφόρων "εντάξεων" με αφετηρία το ΚΚΕ. Έγινε γνωστός κυρίως από τους αγώνες του ενάντια στους "ιδιόρρυθμους" επιχειρηματίες της νυκτερινής και ημερήσιας διασκέδασης που δραστηριοποιούνται στην παραθαλάσσια περιοχή του δήμου του. Μέσα στην φουρτούνα που έφερε στην Αριστερά ο Καλλικράτης ο κ. Κορτζίδης αποφάσισε να αγωνιστεί κι αυτός για να μην περάσει ο Καλλικράτης στον Δήμο του. Από τα τέλη Απριλίου λοιπόν σύμφωνα με την είδηση:

«Απεργία πείνας πραγματοποιεί από την περασμένη Πέμπτη ο δήμαρχος Ελληνικού Χρήστος Κορτζίδης, ζητώντας να παραμείνει ο δήμος αυτόνομος και να μην προχωρήσει η συνένωσή του με τον Δήμο Αργυρούπολης, όπως προβλέπεται από το σχέδιο "Καλλικράτης" για τη νέα διοικητική διάρθρωση της χώρας»

Προφανώς ο κ. Γκορτζίδης θυμήθηκε ότι κατά την εφαρμογή του "Καποδίστρια" έγιναν σε πολλές περιπτώσεις εξαιρέσεις και σκέφτηκε ότι με την βοήθεια του πλήθους που κινητοποιείται αυτό τον καιρό σε ποικίλους αγώνες (χωρίς να ψειρίζει και πολύ ούτε τους στόχους, ούτε τα μέσα τους, ούτε και την προοπτική τους) θα καταφέρει και ο ίδιος να παραμείνει στις επάλξεις της δημοτικής εξουσίας που απειλείται από τον "Καλλικράτη".

Αυτό που δεν θυμήθηκε ο κ. Γκορτζίδης είναι πως η απεργία πείνας είναι ένα έσχατο μέσο αγώνα, για αγωνιστές που δεν έχουν άλλο μέσο, όντας π.χ. στην φυλακή, και αποσκοπεί να κερδίσει ο αγωνιστής κάτι που χωρίς αυτό δεν έχει νόημα να ζει. Για να το κάνω λιανά ξεκινώντας την απεργία, ο κ. δήμαρχος, ήταν σαν να έλεγε: Αν δεν εξαιρέσετε τον δήμο μου από τον "Καλλικράτη", εγώ θα τα τινάξω από την πείνα.

Για να μην τα πολυλογώ ο κ. Γκορτζίδης έκανε απεργία πείνας αρκετό καιρό. Αυτή την φορά όμως η σωτηρία της χώρας απαιτεί "Καλλικράτη" και το αν θα τα τίναζε ο κ. Γκορτζίδης (που δεν θα τα τίναζε κιόλας) ήταν αδιάφορο για τους κυβερνώντες. Ο αγώνας λοιπόν του κ. Κορτζίδη κατέληξε και αυτός σε αποτυχία και άρα ο "Καλλικράτης" είχε, από τα αποδυτήρια κιόλας, μια πρώτη νίκη.

Όλο αυτό το διάστημα η Αριστερά των επιτελείων πιπίλισε το κατά δύναμη τον αγώνα του κ. Κορτζίδη. Οι επιτελείς του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής τον διαφήμισαν από τα μεγάφωνα του Σπόρτινγκ, τον έκαναν πρωτοσέλιδο στον Δρόμο της Αριστεράς, κινητοποίησαν κόσμο σε διάφορες εκδηλώσεις συμπαράστασης Με λίγα λόγια διόγκωσαν τον αγώνα του κ. Κορτζίδη και κατάφεραν μ' αυτό τον τρόπο να διογκώσουν την πρώιμη νίκη του "Καλλικράτη".

Δεν τους έφτανε όμως αυτή η μικρή εξυπηρέτηση, τί είναι ο κάβουρας και τι είναι το ζουμί του! Θέλουν να συμβάλουν ώστε η τούρτα του "Καλλικράτη" για τα πρώτα γενέθλια του τροϊκανού πειράματος που επιχειρείται από την διαχείριση Παπανδρέου, να έχει και σαντιγί και μπόλικο αμύγδαλο καβουρντισμένο και κερασάκι. Ο ίδιος ο κ. Κορτζίδης, πολύ λογικά, δεν τα τίναξε στις Θερμοπύλες που αυτοκλήτως ίδρυσε με την απεργία του. Οι βάρβαροι πέρασαν, γράφοντας στα ψιλά των εφημερίδων τους και τον ίδιο και το ταρατατζούμ που δημιούργησαν γύρω του οι εξ επαγγέλματος ερασιτέχνες του Δρόμου της Αριστεράς.

Επίσης πολύ λογικά δεν πέτυχε τον υποτιθέμενο στόχο του αγώνα του. Πέτυχε όμως να γίνει γνωστός και στους δημότες της Αργυρούπολης, με τον δήμο των οποίων καλύτερα να πέθαινε από την πείνα παρά να ενωνόταν. Τι λογικότερο λοιπόν από το να ανοίξει τα πανιά του για την διπλή δημαρχία Ελληνικού-Αργυρούπολης. Αλλά και ποια μπορούσε να είναι καλύτερη διαφήμιση για τον διαβόητο "Καλλικράτη".

Επιμένει λοιπόν στον αγώνα τον καλό ο κ. Κορτζίδης επιμένουν από πίσω και οι αριστερές αυθεντίες του Δρόμου της Αριστεράς, ειδικοί στις κατασκευές Αριστερών Πόλων και άλλων απαραίτητων στο εξουσιαστικό σύστημα εξαρτημάτων και αξεσουάρ! Και ιδού απολαύστε την νεα είδηση, με τις υπογραμμίσεις δικές μου:

«Την Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της ιδρυτικής διακήρυξης της δημοτικής παράταξης "Δημοτική Συνεργασίας Ελληνικού-Αργυρούπολης". Στην κατάμεστη αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Ελληνικού πολίτες από την Αργυρούπολη και το Ελληνικό συγκεντρώθηκαν από νωρίς για να ακούσουν τον επικεφαλής της παράταξης και υποψήφιο Δήμαρχο Ελληνικού-Αργυρούπολης, Χρήστο Κορτζίδη. Κύριος άξονας της πολιτικής της "Δημοτικής Συνεργασίας" θα είναι η εφαρμογή προγράμματος κοινωνικής πολιτικής. Βάση αυτού ο Χρήστος Κορτζίδης ανακοίνωσε πως δε θα υπάρξει καμία περαιτέρω επιβάρυνση των δημοτών αντίθετα θα υπάρξει σταδιακή μείωση στα χρήματα που πληρώνουν στο Δήμο

Μετά από το χωριό της ουτοπίας, την Μαριναλέντα στο κέντρο της Ανδαλουσίας θα έχουμε τώρα τον Καλλικρατικό δήμο Ελληνικού - Αργυρούπολης στο κέντρο της Αττικής. Ε' λοιπόν ναι! Υπάρχει και άλλος δρόμος ...για την αυτοδιοίκηση όπως μας λέει σε ένα ολοσέλιδο άρθρο του ο κ. Άκη Μπαδογιάννης στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας (Δρόμος της Αριστεράς 18 Σεπτέμβριου 2010) και με την ευκαιρία δηλώνει άνευ φόβου και πάθους ότι ιδού υπάρχει και άλλος δρόμος ...για την ενότητα της Αριστεράς.

Μ' αυτές τις παρακαταθήκες ιδρύθηκε, πρόσφατα, η Δημοτική Συνεργασία Ελληνικού-Αργυρούπολης που δίνει σήμερα την μάχη στο [Καλλικρατικό] νέο δήμο. Το παράδειγμα του Ελληνικού δείχνει πως η ενότητα της Αριστεράς είναι αναγκαία αλλά και δυνατή. Σε καιρούς που αρχίζουμε να λοξοκοιτάμε ο ένας τον άλλον, αξίζει να στρέφουμε τη σκέψη μας εκεί.

Δεν είναι καθόλου απίθανο ότι ο κ. Χρήστος Κορτζίδης μπορεί να γίνει ο έλληνας κ. Γκορντίγιο και ότι ο νέος δήμος Ελληνικού - Αργυρούπολης μπορεί να γίνει μια ελληνική Μαριναλέντα. Δεν είναι καθόλου απίθανο, αντί μόνο να εισάγουμε παραδείγματα από την Λατινική Αμερική και την Ισπανία, να αρχίσουμε να έχουμε και εμείς επιτέλους και κάποια εξαγωγή παραδειγμάτων. Χρειάζεται όμως στην Αριστερά της κοινωνικής Βάσης να αρχίσει να βλέπει πώς μέσα από την ενότητα και την δράση της Αριστεράς χτίζεται ο νέος θνησιγενής δικομματισμός που αποπειράται να στερεώσει, με τα χίλια ζόρια βέβαια, το ετοιμόρροπο εξουσιαστικό καθεστώς.