Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1111
Εκλογές πανικού και υποκρισίας
σχόλιο απο τον Κ.Π.
Κυρ, 25 Μαρτ 2012

Η πολιτική κατάσταση γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Η προκήρυξη των εκλογών επιταχύνει-εκβιάζει τις εξελίξεις: πράγμα ευχάριστο, συγχρόνως όμως δυσκολεύει τους κοινωνικούς αυτοματισμούς εξισορρόπησης καθιστώντας την κατάσταση ακόμα πιο επικίνδυνη.

Ο κίνδυνος για την κοινωνία δεν είναι, γενικά και αφηρημένα, τα βαριά συμπτώματα της κρίσης για τα οποία κλαψουρίζουν υποκριτικά οι επιτελείς του συστήματος. Ο κίνδυνος είναι ότι η αναπόφευκτη (αναγκαία και επιθυμητή) κατάρρευση του αστικού θεσμικού συστήματος βρίσκει την κοινωνία πολιτικά απροετοίμαστη. Οι χειριστές του αυτοκρατορικού συστήματος προσπαθούν να αποτρέψουν την κατάρρευση προσφεύγοντας στον φασισμό, όπως έγινε, με άλλους όρους βέβαια, στην δεκαετία του '40.

Όσο ο φασισμός ενισχύεται η κοινωνία θα υποφέρει από την καταπίεση και τις στερήσεις, όταν και ο φασισμός χρεοκοπήσει, η κοινωνία θα έχει υποστεί τις καταστροφές και την αιματοχυσία της σύγκρουσης. Σε τελευταία ανάλυση ο κίνδυνος για την κοινωνία είναι η έλλειψη της Αριστεράς. Η Αριστερά, γεννημένη μέσα από την κρίση του αστικού συστήματος σαν "νεκροθάφτης" του, σε πολιτικό επίπεδο, έχει μεταλλαχθεί σε ένα "συνεργείο" επισκευής του συστήματος την ώρα που αυτό διαλύεται.

Από την αρχή της παρούσας όξυνσης της κρίσης, υψώθηκε από τους κουρελήδες της "υπαρκτής" ένα φράγμα λογοκρισίας, για να εμποδίσουν τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και να αναλάβουν τον ρόλο τους. Άφηναν ωστόσο στο φράγμα της αποσιώπησης και της από καθέδρας αερολογίας, καμία τρυπούλα, για να περάσουν κάποια ίχνη προβληματισμού, επί της ουσίας του πολιτικού προβλήματος. Κάποια ίχνη που τους ήταν απαραίτητα για να παριστάνουν τους δημοκράτες και για να "τσιμπάνε" καμιά φρασούλα  με νόημα με την οποία διάνθιζαν την αερολογία τους.

Μέσα από μια διαδικασία της οποίας την "ατζέντα" την καθόριζαν οι κινήσεις του συστήματος, τα επιτελεία κατέληξαν σε μια "τακτοποίηση" του ιδεολογικού υπόβαθρου της πολιτικής τους. Η κατάσταση σήμερα, κατ' αυτούς, έχει την "διάσταση" μιας "νέας κατοχής" την οποία η "υπαρκτή" καλείται να την αντικαταστήσει με μια "μεταπολίτευση" που θα "ανακουφίσει" το "λαό". Αυτό το άθλιο ιδεολογικό υπόβαθρο κατασκευάστηκε από τους αθλιότερους επιτελείς της ελληνικής "υπαρκτής" και υιοθετείται σιωπηρά (με τεράστιες ευθύνες) από τους υπόλοιπους.

Στην ουσία του, αυτό το ιδεολογικό υπόβαθρο, έχει την διάσταση μιας μεγάλης πολιτικής προβοκάτσιας που είναι σαν να την έστησε κάποια μετεμψύχωση του Μανιαδάκη. Μια προβοκάτσια, που, όπως όλες, αποσκοπεί στο να δημιουργήσει σύγχυση και να επαναφέρει το εξουσιαστικό σύστημα μεταμφιεσμένο σε "λαϊκή δημοκρατία".

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η "επιτυχία" αυτής της πολιτικής προβοκάτσιας, συνέπεσε με την "μεταστροφή" της κοινής γνώμης στις χώρες της Ευρώπης και την απόφαση των χειριστών να "επιτρέψουν" τις εκλογές. Και βέβαια με την ανακοίνωση των εκλογών, όλες οι τρυπούλες του προβληματισμού έκλεισαν, τα μεγάλα λόγια ξεχάστηκαν. Έπεσαν όλοι με τα μούτρα στις προεκλογικές διαμάχες και τις συναλλαγές, ανέντιμες έτσι κι αλλιώς, προκειμένου να βρουν τις άκρες για κάποια εκλογική λυκοσυμμαχία.

Ασφαλώς η θύελλα της παγκόσμιας κρίσης, δεν θα ανασχεθεί μέσω των ελληνικών εκλογών, ωστόσο οι εκλογές θα αποτελέσουν ένα ακόμα συμβάν διδακτικό για την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Η προσφυγή σε μια δεύτερη εκλογική απάτη δείχνει καθαρά τον πανικό των χειριστών του συστήματος και η προφανής, αυτή την φορά, συναίνεση των επιτελών της "υπαρκτής" σ' αυτή την εκλογική απάτη δείχνει την απέραντη υποκρισία τους. Μένει όμως να μετρηθεί η επίδραση που θα έχει το καραγκιοζιλίκι των εκλογών στην συνείδηση των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης.

Το ζήτημα αυτή την φορά δεν είναι πόσος κόσμος θα απέχει από τις εκλογές και τι "μήνυμα" θα πάρουν οι κουρελήδες του συστήματος από την εκλογική βάση. Το ζήτημα είναι τι μάθημα θα πάρουν οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης από αυτή την κωμωδία. Το ζήτημα τελικά είναι, αν οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης θα πέσουν κι αυτή την φορά στην παγίδα των εκλογών ή αν αρκετοί από αυτούς θα σπάσουν το φράγμα της απέραντης υποκρισίας και τελικά της λογοκρισίας των κουρελήδων της "υπαρκτής".