Οι εκλογές της Κυριακής, 4 Οκτωβρίου 2009 διεξάγονται κάτω από την σκιά της παγκόσμιας κρίσης που παρουσιάζεται σαν οικονομική αλλά είναι κρίση του εξουσιαστικού συστήματος. Οι εκλογές όμως δεν θα δυναμώσουν το εξουσιαστικό σύστημα αλλά θα το αποδυναμώσουν ακόμα περισσότερο. Η ομολογία από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ότι η "λαϊκή" εντολή χρειαζόταν φρεσκάρισμα, μέσα σε δύο χρόνια, αποτελεί ομολογία της πολιτικής κρίσης. Η διεξαγωγή εκλογών με μόνο κριτήριο το ποιος είναι ικανός να πετύχει την μικρότερη συμφορά είναι απόδειξη του πολιτιστικού χαρακτήρα της κρίσης. Η συστράτευση της αριστεράς στην "λογική" και στην ανόητη φλυαρία περί της "εξόδου από την κρίση" είναι η απόδειξη ότι η κρίση είναι αθεράπευτη.

Ωστόσο οι εκλογές διεξάγονται. Η εκλογική διαδικασία δεν μπορεί να αναστρέψει την κοινωνική δυναμική, αποτελεί όμως την πιο χαρακτηριστική απεικόνιση αυτής της δυναμικής. Μέσω των εκλογών, υποτίθεται ότι, ο "κυρίαρχος λαός" διαμορφώνει το πολιτικό σύστημα. Κάτω από αυτή την απατηλή διακήρυξη οι παράγοντες του πολιτικού συστήματος χρησιμοποιούν τον λαϊκό παράγοντα στην εκκαθάριση των μεταξύ τους λογαριασμών. Σε κάθε περίπτωση όμως οι εκλογές διαπλέκουν το κοινωνικό σύστημα με το εξουσιαστικό σύστημα και εντείνουν τον πολιτικό αναστοχασμό. Στην παρούσα εκλογική διαδικασία, οι αναγκαστικές αλλαγές είναι τέτοιες ώστε ο πολιτικός αναστοχασμός θα ενταθεί αποφασιστικά τόσο από την πλευρά του κοινωνικού συστήματος όσο και από την πλευρά του εξουσιαστικού συστήματος.

Με επίκεντρο αυτές τις εκλογές που, καθόλου τυχαία, αναμένονται από την επόμενη μέρα των προηγούμενων, άρχισε ήδη να βγαίνει στην επιφάνεια -- να συντελείται δηλαδή και τυπικά -- η διάλυση του κομματικού συστήματος που συντελέστηκε ουσιαστικά και ραγδαία στο διάστημα από τις εκλογές του 2004 μέχρι τις εκλογές του 2007. Η διάλυση του κομματικού συστήματος είναι η σοβαρότερη συνέπεια της εξουσιαστικής κρίσης στον βαθμό που διακόπτει την σχέση της εξουσίας με την κοινωνία. Τα κόμματα δεν είναι πια εκπρόσωποι μερίδων της κοινωνίας, αλλά επιχειρήσεις δημοσίων σχέσεων που προτείνουν προγράμματα διαχείρισης του κοινωνικού συστήματος, όπως αυτά προκύπτουν μέσα από έναν άγριο και ιδιοτελή ανταγωνισμό των κομματικών παραγόντων.

Τελικά, το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών δεν θα χαρακτηριστεί ούτε από την αποδυνάμωση του λεγόμενου δικομματισμού, ούτε από την μη επίτευξη της αυτοδυναμίας ενός κόμματος, ούτε από την ενδυνάμωση του ρόλου των μικρών κομμάτων στο κοινοβούλιο. Θα χαρακτηριστεί από τον βαθμό της τυπικής, μετά την ουσιαστική, διάλυση του κομματικού συστήματος και τον βαθμό προσαρμογής του πολιτικού συστήματος στην χαώδη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα και στην δυναμική της διάχυσης του εξουσιαστικού συστήματος μέσα στο κοινωνικό σύστημα. Αλλά το πραγματικό αποτέλεσμα των εκλογών θα είναι ο βαθμός προσαρμογής της κοινωνικής συνείδησης στην σύγχρονη πραγματικότητα.