Ήταν αναμενόμενο ότι μετά τις τελευταίες ανορθόδοξες εκλογές, όλοι οι επιτελείς της ευρύτερης πολιτικής σκηνής και γενικότερα όλοι οι παράγοντες της πολιτικής ζωής, θα άρχιζαν να αναζητούν μια νέα λύση για το πολιτικό πρόβλημα που οξύνεται καθώς βαθαίνει η κρίση του κοινωνικού συστήματος. Οι εκλογές ήταν τελικά το δημοψήφισμα που όλοι -- ακόμα και αυτοί που υποτίθεται πως είχαν την αρχική ιδέα -- απεύχονταν. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η γενική παραδοχή ότι κάτι πρέπει να αλλάξει στο πείραμα που τρέχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία.
Υπάρχει σήμερα η πλευρά των κυβερνητικών διαχειριστών και των επιτελών που τους στηρίζουν στους οποίους συμπεριλαμβάνονται, εκτός από τους επιτελείς του ΛΑΟΣ και της Ν.Δ., οι επιτελείς του Κ.Κ.Ε., των συνδικαλιστικών οργανώσεων και ο εσμός των επιτελών των εναλλακτικών εξουσιαστικών οργανώσεων. Η παραδοχή της ανάγκης για κάποια αλλαγή εκφράζεται με τις προσπάθειες μιας αναδιαπραγμάτευσης του βασικού συμπτώματος της κρίσης, της σχέσης της ελληνικής κοινωνίας με τις λεγόμενες "αγορές", χωρίς να αλλάξει ο εξουσιαστικός χαρακτήρας του συστήματος.
Υπάρχει επίσης η πλευρά της λοιπής Αριστεράς, η πλευρά δηλαδή των επιτελών που κινήθηκαν γύρω από το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί εγκατέλειψαν ήδη την παράνοια ενός τρίτου Αριστερού Πόλου και πασχίζουν τώρα, ο καθένας με τον τρόπο του, να ηγηθούν ενός δεύτερου Αριστερού Πόλου στον νέο δικομματισμό που προχωράει παραπαίοντας. Προσπαθούν να αναδείξουν μια πρόταση αναδιαπραγμάτευσης της ίδιας οικονομικής σχέσης που να φαίνεται αντίθετη προς την κυβερνητική, χωρίς να θίγει τον εξουσιαστικό χαρακτήρα του συστήματος.
Στην πλευρά της λοιπής Αριστεράς ελπίζουν τόσο οι χειριστές του συστήματος όσο και οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης, καθότι οι επιτελείς αυτής της πλευράς εκφράζουν πράγματι την επαναστατική πλευρά της κοινωνίας· προσπαθώντας βεβαίως να την φαλκιδεύσουν. Συγκεκριμένα, αφενός αναζητούν μια φόρμουλα που θα προσφέρει την πολυπόθητη ενότητα στην κορυφή, δηλαδή μια νέα σταθερή λυκοσυμμαχία. Αφετέρου αναζητούν μια νέα μορφή οργάνωσης που θα συνδέσει τα επιτελεία με την κοινωνική βάση και θα τους προσφέρει το όπλο με το οποίο θα υποτάξουν την "σταθερή" λυκοσυμμαχία.
Η κοινωνική βάση έχει πρωταγωνιστήσει όλα αυτά τα χρόνια στις πολιτικές εξελίξεις. Έχει ενστερνιστεί όλες τις σχετικές αυταπάτες αλλά και έχει ουσιαστικά ακυρώσει οποιαδήποτε προσπάθεια να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα μέσα στο πλαίσιο του υπάρχοντος εξουσιαστικού συστήματος. Δεν έχει όμως μέχρι στιγμής αναδείξει μια νέα μορφή πολιτικής οργάνωσης, δεν έχει βρεθεί δηλαδή μέχρι στιγμής ένας τρόπος επικοινωνίας στο επίπεδο της κοινωνικής βάσης που να ξεκινά από μια μίνιμουμ κοινή ιδεολογία και πολιτική για να αναζητήσει τον δρόμο μιας νέα κοινωνικής ισορροπίας στη θέση της υπο κατάρρευση.
Ωστόσο παρόλο που τέτοια ένδειξη δεν υπάρχει, διάφορες κινήσεις, που περιορίζονται ασφυκτικά στη πρωτοβουλία των επιτελείων, δείχνουν ότι μια νέα πολιτική οργάνωση κυοφορείται, σαν κριτική συνέχεια της μπολσεβίκικης οργάνωσης νέου τύπου που έχει σήμερα πια εντελώς εξαθλιωθεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πολιτική εργολαβία που έχουν αναλάβει οι εξαθλιωμένοι επιτελείς της ΚΟΕ για την υλοποίηση, σε ένα παρανοϊκό εξουσιαστικό πολιτικό σχήμα, της ιδέας του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής.
Εντούτοις ο νέος δικομματισμός θα προχωρήσει αφού είναι η μόνη ορατή διέξοδος από την κρίση, για τους επιτελείς του εξουσιαστικού συστήματος. Μια νέα εμφύλια σύγκρουση στην κοινωνική βάση, με άγνωστη μορφή και συνέπειες, δεν μπορεί να αποτραπεί. Στον δρόμο προς αυτή την σύγκρουση και στην διάρκειά της όταν ξεσπάσει, θα διαμορφώνονται στο επίπεδο της κοινωνικής βάσης επαναστατικές και συντηρητικές συνειδήσεις.
Η έκβαση της σύγκρουσης, είναι από σήμερα ορατή, δεν μπορεί να είναι άλλη από την κατάργηση των εξουσιαστικών κοινωνικών σχέσεων αλλά ο δρόμος προς το ορατό αίσιο τέρμα θα είναι επώδυνος και καταστροφικός. Το κοινωνικό κόστος αυτής της διαδρομής θα εξαρτηθεί από την ποιότητα της σύγκρουσης ανάμεσα στις συντηρητικές και τις επαναστατικές ιδέες. Θα εξαρτηθεί με άλλα λόγια από τον χρονισμό της μεταφοράς της σύγκρουσης από το πεδίο των επιτελείων στο πεδίο της κοινωνικής βάσης.
Οι αυταπάτες για μια καλή εναλλακτική εξουσιαστική κοινωνία αργά ή γρήγορα θα διαλυθούν για ολόκληρη την κοινωνία. Αλλά το πόσο γρήγορα θα διαλυθούν και επομένως το πόσο ανώδυνα θα διανυθεί η απόσταση προς αυτήν θα εξαρτηθεί από το πώς θα σκεφτεί ο καθένας μας και πώς θα λειτουργήσει στην κάθε στιγμή.