Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2078
Τσίπρας "δεξιός", Μητσοτάκης "αριστερός"
σημείωμα των Σ.Κ.
Παρ, 24 Μαϊου 2019

Οι εκλογές που θα γίνουν την Κυριακή, είναι έτσι κι αλλιώς, ως εκλογές, ένα θέατρο παραλόγου και, ως ευρωεκλογές, ένα θέατρο παραλόγου χαμηλής ποιότητας. Είναι φυσικό επομένως να έχουν πολλές παραδοξότητες. Επικίνδυνες παραδοξότητες αλλά αυτό ας το παρακάμπτουμε για να μπορούμε τουλάχιστον να απολαμβάνουμε το θέαμα.

Βεβαίως το μεγάλο παράδοξο είναι η Αριστερά στην κυβέρνηση, πράγμα που δεν είναι απλά παράδοξο αλλά παράδοξο τραγικό. Αν ο κόσμος της Αριστεράς εκπροσωπούνταν στην κεντρική πολιτική σκηνή, βεβαίως όχι ως κυβέρνηση αλλά ως αντιπολίτευση και επίσης αν εκπροσωπούνταν στην ευρύτερη πολιτική σκηνή συμμετέχοντας στα πολιτικά δίκτυα που δημιουργούνται σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, θα μπορούσε κυριολεκτικά να καθορίζει την διακυβέρνηση, όσο μπορεί να καθοριστεί και για όσο καιρό υπάρχει ακόμα το υπό κατάρρευση εξουσιαστικό σύστημα.

Από την στιγμή όμως που οι άνθρωποι της Αριστεράς αποδέχτηκαν, αυτή την κλωνοποιημένη "αριστερή" κυβέρνηση που προέκυψε από τα εργαστήρια του "ελληνικού πειράματος" και ανέχτηκαν, και εν πολλοίς επάνδρωσαν, ένα σώμα "διανοούμενων" συριζοφρουρών -- όπως πρασινοφρουρών αλλά στην απόλυτη παρακμή του είδους -- να την τροφοδοτεί με ανοησίες και ηλιθιότητες, φυσικό ήταν να προκύψει και το παράδοξο που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες.

Έναν Τσίπρα να ωρύεται από τα μπαλκόνια σε έναν ρόλο δεξιού Μαυρογιαλούρου, τάζοντας μια γελοιογραφία της γελοιογραφίας του σοσιαλισμού που ήταν το "κοινωνικό κράτος" και έναν Μητσοτάκη να παριστάνει τον σοβαρό αριστερό ηγέτη, τάζοντας ένα "πρόγραμμα" εξορθολογισμού του χρεοκοπημένου και ήδη διαλυμένου κυβερνητικού μηχανισμού.

Το τραγικό της γελοιότητας δεν είναι βεβαίως οι δύο μονομάχοι. Είναι κυρίως ο κόσμος που παρακολουθεί σαστισμένος όχι μόνο την μονομαχία τους, αλλά και την κριτική που γίνεται, από την λοιπή Αριστερά, σ αυτή την μονομαχία. Μια κριτική διαμορφωμένη στην βάση της πεποίθησης πως θα μπορούσε και να λειτουργήσει φυσιολογικά αυτό το πολιτικό σύστημα.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν η κατάσταση θα αλλάξει, όταν φουντώσει η σύγκρουση που ήδη πυρετωδώς προετοιμάζεται σε διάφορες εστίες ανάμεσα στις οποίες η Ελλάδα είναι η πιο σοβαρή. Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει...