Όπως και να το σκεφτούμε η ομόφωνη εκλογή της κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας έχει την συμβολική της αξία. Κάποιοι την θεωρούν θετική, κάποιοι αρνητική, οι "υπεράνω" του ΚΚΕ μηδενική, αλλά η συμβολική αξία της επιλογής δεν είναι αριθμός αλλά ιδέα και παραμένει. Πολύ περισσότερο όταν το πρόσωπο που επιλέγεται για το λειτούργημα της ρύθμισης του πολιτεύματος, προέρχεται από τον κλάδο της δικαιοσύνης σε μια εποχή όπου η οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή της κοινωνίας κρίνεται με το ερώτημα της εγκληματικότητας σε παντός είδους δικαστήρια ή στα "λαϊκά" δικαστήρια του διαδικτύου.

Η κυρία Σακελλαροπούλου χαρακτήρισε την επιλογή της σαν τιμή, μέσω του προσώπου της, στην σύγχρονη Ελληνίδα και στην δικαιοσύνη.

Για την σύγχρονη Ελληνίδα, καμιά τιμή δεν είναι η ανάθεση ενός πολιτικού ρόλου και ακόμα χειρότερα του συγκεκριμένου πολιτειακού ρόλου. Οι επίσημοι πολιτικοί ρόλοι είναι ρόλοι είτε για "πρόβατα" είτε για "λύκους" και αν το γυναικείο πρόσωπο συμβολίζει την ενότητα, την ειρήνη και την αγάπη στην πράξη, το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι για ένα γυναικείο πρόσωπο ανύπαρκτο.

Για την σύγχρονη δικαιοσύνη όχι απλά δεν είναι τιμή αλλά είναι ατόπημα να αναφέρεται σε σχέση με την επιλογή μιας μέχρι χθες λειτουργού της στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Η δικαιοσύνη είναι μια από τις τρείς εξουσίες της αστικής πολιτειακής συγκρότησης. Θα ήταν όχι τιμητικός αλλά ολέθριος συμβολισμός η αναγωγή μιας οποιασδήποτε από τις τρείς και ειδικά της δικαστικής εξουσίας από τον ρόλο του ρυθμιζόμενου στον ρόλο του ρυθμιστή του πολιτεύματος.

Αλλά βεβαίως όλα αυτά λέγονται με την παραδοχή πως ισχύει ακόμα ως πολίτευμα η αστική δημοκρατία εν γνώσει του λέγοντος πως στον σημερινό κόσμο δεν ισχύει πια ούτε καν η έννοια πολίτευμα. Στον σημερινό κόσμο, υπάρχουν μόνο μορφές κενές περιεχομένου και υπάρχουν ακριβώς για να παράγουν συμβολισμούς που ο καθένας μας τους προσαρμόζει στο δικό του περιεχόμενο. Από αυτή την άποψη έχουμε γυρίσει πραγματικά στην ύψιστη κανονικότητα πως δεσμευόμαστε πλήρως από την υλική πραγματικότητα και είμαστε πλήρως ελεύθεροι να χτίζουμε τους συμβολισμούς μας.

Η προσωπική μου άποψη επομένως είναι πως η επιλογή και η εκλογή της κυρίας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας συμβολίζει την κήρυξη του ανεπανόρθωτα ερειπωμένου αστικού πολιτειακού καθεστώτος σε διατηρητέο in situ μνημείο πολιτισμού με το επιτελικό προσωπικό όλων των πολιτικών τάσεων να δίνουν μια μεταμοντέρνα μονοκομματική θεατρική παράσταση σε συνέχειες με θέμα και τίτλο: Η μετά θάνατο ζωή του εξουσιαστικού συστήματος.

Και απέναντι σ΄ αυτό το θεατρικό σήριαλ, όπως σημείωσα στο προηγούμενο σημείωμά μου, ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί.