Ο Εμφύλιος πόλεμος είναι το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας. Αυτό φαίνεται από τις τεράστιες προσπάθειες που έκανε η κυρίαρχη πολιτική να τον αποσιωπήσει μέχρι το 1974. Φαίνεται από την τεράστια προσπάθεια που έκανε η κυρίαρχη πολιτική να αλλοιώσει το νόημά του μέχρι τον "θάνατο" του κομμουνισμού. Φαίνεται τέλος από την τεράστια προσπάθεια που κάνει η "αυτοκρατορική" πολιτική να τον επαναφέρει στην επικαιρότητα σαν αντικείμενο μιας νέας "πολιτικής επιστήμης" που ανατέμνει την ιστορία της τρομοκρατίας.
Θα αναφερθώ εδώ στο τρέχον επεισόδιο μιας τραγικής επιστημονικής κωμωδίας, που άρχισε μαζί με την αντιτρομοκρατική εκστρατεία. Το επεισόδιο βρίσκεται σε εξέλιξη απ' το τέλος του προηγούμενου χρόνου, στις στήλες των εφημερίδων. Η κωμωδία είναι τραγική γιατί ο στοχασμός πάνω στην Ιστορία του Εμφυλίου είναι σημαντικότατος για την ελληνική κοινωνία. Είναι κωμωδία γιατί οι "πολιτικοί επιστήμονες" που "ανέλαβαν" να προάγουν την γνώση για τον εμφύλιο, καταργώντας τον στοχασμό, δρουν εν αγνοία τους σαν "υπηρέτες δυό αντιτιθέμενων αφεντάδων" που ο ένας είναι η κοινωνία και ο άλλος είναι η εξουσία.
Βάζω τους "πολιτικούς επιστήμονες" σε εισαγωγικά χωρίς την παραμικρή υποτίμηση στις επιστημονικές ικανότητες των πανεπιστημιακών καθηγητών στους οποίους αναφέρομαι. Ο κ. Στάθης Καλύβας διαπρέπει σαν καθηγητής της "πολιτικής επιστήμης" στις ΗΠΑ και ο κ. Νίκος Μαραντζίδης διαπρέπει ως επίκουρος καθηγητής της "πολιτικής επιστήμης" στην πόλη μας. Τους βάζω σε εισαγωγικά γιατί ενώ οφείλουν να γνωρίζουν ότι η επιστήμη είναι αντικείμενο της πολιτικής, προσπαθούν παρουσιάσουν την πολιτική ως αντικείμενο της επιστήμης και τις πολιτικότατες απόψεις τους σαν επιστημονικές αλήθειες.
Οι πολιτικές απόψεις ωστόσο όταν παρουσιάζονται σαν "επιστημονικές" πολύ γρήγορα καταντούν αντιεπιστημονικές πολιτικές απόψεις. Σε ένα σημείωμά του (ΤΑ ΝΕΑ 29-05-04) ο κ. Νίκος Μαραντζίδης προσπαθεί να συμμαζέψει τον "καυγά" που ο ίδιος - μαζί με τον κ. Καλύβα - άνοιξε, λούζοντας με πολιτικούς χαρακτηρισμούς την αντίπαλη παράταξη. Καλεί τους αντιπάλους να περιοριστούν στους χώρους «των επιστημονικών περιοδικών, των συνεδρίων και των σεμιναρίων» γιατί η δημοσιότητα που έλκει τους επιστήμονες, όπως το φως τις πεταλουδίτσες, «μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα»!
Δεν γνωρίζει ο κύριος καθηγητής της "πολιτικής επιστήμης" ότι η δημοσιότητα είναι το άπαν της πολιτικής και γι αυτό άλλωστε ο ίδιος την επιζήτησε! Δεν πρόσεξε τις αναλογίες με το προηγούμενο της δημοσιότητας της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας, και το άρον - άρον κλείσιμο της δίκης! Αφού αναλύεται, στο άρθρο του, σε μια ακατάσχετη πολιτικολογία περί "κομματικών ιερατείων" και "ψυχροπολεμικών ψυχώσεων" που έζησε και ο ίδιος ως "πρώην", καταλήγει ψυχραίμως σ' αυτό που είναι απ' την αρχή και εν θερμώ ο στόχος της παρέμβασης: να οριστεί αξιωματικά η ημερήσια διάταξη της "επιστημονικής" συζήτησης!
Μπορούν, κατά την γνώμη του, οι "επιστήμονες" αφού κλείσουν την κοινωνία απ' έξω να συζητήσουν τα εξής τρία ζητήματα: (α) Εμφύλιος Πόλεμος: άθροισμα των βιαίων συγκρούσεων της δεκαετίας '40! (β) "Διεπιστημονική" (= ανθρωπολογική) προσέγγιση της αιτίας του Εμφυλίου: μελέτη της πολιτικής συμπεριφοράς σε συνθήκες ακραίας ανασφάλειας! (γ) Σημασία των μεθοδολογικών εργαλείων: στατιστικές βίας, και επεξεργασία πληροφοριών. Τι συζήτηση να κάνουν όμως δύο πλευρές που έχουν προκαθορισμένους λόγους, η μια να παρουσιάζει την αντίσταση σαν εμφύλιο και η άλλη τον εμφύλιο σαν αντίσταση; Ο "γραφικός" (κατά τον κ. Μαραντζίδη) υπογράφων έχει μια άλλη άποψη. Ένα μικρό δείγμα στην αυριανή "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ".