Δυό περιπτώσεις "σκληρών" διαπραγματεύσεων: Στην μια περίπτωση, για να καμφθούν οι δράστες της πειρατείας και να βγουν απ' το λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Στην άλλη περίπτωση για να καμφθούν οι ευρωπαίοι επιβάτες και να δεχτούν την Τουρκία στο λεωφορείο της Ευρώπης. Δυο περιπτώσεις διαπραγματεύσεων που έχουν διαφορές - αν και συζητήσιμες σύμφωνα με τις σημερινές θεωρίες περί χάους - στην κλίμακα και την πολυπλοκότητα των στόχων τους. Έχουν όμως και μια βασική ομοιότητα: Και στις δυό περιπτώσεις το υπό διαπραγμάτευση ζήτημα αφορά την κοινωνία αλλά και στις δυό περιπτώσεις, θεωρείται φυσικό, να διεξάγει τις διαπραγματεύσεις η εξουσία.
Παρένθεση: Θα μπορούσε βέβαια κάποιος να πει, πως η μονότονη επανάληψη αυτού του αντιθετικού σχήματος είναι μάλλον μια νοσηρή εμμονή του γράφοντος! Πράγματι, ο παρών δράστης, έχει βολευτεί υιοθετώντας την αντίθεση κοινωνίας - εξουσίας σαν βάση της σημερινής πολιτικής σκέψης, αντί για την άβολη "ταξική" αντίθεση. Είναι αλήθεια ότι έχει προκύψει έτσι, μια θεωρία, την οποία ουδείς σοφός συγχωρεί, γιατί είναι, λένε, ατεκμηρίωτη. Αλλά με την ευκαιρία των γιορτινών ημερών, συγχωρήστε εσείς, αγαπητοί αναγνώστες, και μια θεωρία χωρίς τεκμηρίωση. Εδώ που τα λέμε έχετε συγχωρήσει, δεκαετίες ολόκληρες, μια πληθώρα τεκμηριώσεων χωρίς θεωρία!
Έγινε ότι έγινε, λοιπόν, με τους πειρατές. Και να η εξουσία, ο κ. Βουλγαράκης, να μας εξηγεί ότι έχουμε την καλύτερη αστυνομία (όχι των Βαλκανίων, όχι της Ευρώπης) του Κόσμου! Και να γέλια, γλέντια, και τραπεζώματα, για το κατόρθωμα. Κανείς δεν αναρωτήθηκε γιατί έπρεπε να περάσουν, οι άνθρωποι, τέτοιο τρόμο και ταλαιπωρία, και γιατί έπρεπε να αποδειχθεί η αρτιότητα της εκπαίδευσης των διαπραγματευτών. Και, στο κάτω της γραφής, ποιοι διαπραγματευτές; Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι αν δεν ήταν δυο ψύχραιμα παιδία, ένας νεαρός αλβανός και μια νεαρή κοπέλα, η Στέλλα, μπορούσε να γίνει μακελειό.
Αφού τακτοποίησε ο κ. Καραμανλής, τα του οίκου, πήγε στις Βρυξέλλες, να τακτοποιήσει, διαπραγματευόμενος, με τον κ. Ερτογκάν, και το θέμα της εισόδου της Τουρκίας στην Ευρώπη! Έγινε ότι έγινε (εντελώς αδιάφορο) και άρχισαν οι δηλώσεις. Ο μεν πως έκανε ότι μπορούσε, ο δε πως θριάμβευσε! Αλλά στην ουσία ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούσε να κάνει τίποτα. Και βέβαια ούτε οι άλλοι που τάχα κινούν, από πάνω, τα "νήματα"!
Οι άνθρωποι, τα εκατομμύρια των ανθρώπων, των κοινωνιών όλου του κόσμου, είμαστε ήδη, όσο είμαστε, συνδεδεμένοι μεταξύ μας και θα συνδεόμαστε, με πολύπλοκους τρόπους, κάθε μέρα και περισσότερο. Θα συνδεόμαστε εχθρικά ή θα συνδεόμαστε φιλικά; Όσο διαπραγματεύεται την σύνδεση η εξουσία θα συνδεόμαστε εχθρικά. Αν θέλουμε να συνδεόμαστε φιλικά ας βρούμε ανάμεσά μας διαπραγματευτές σαν τον νεαρό αλβανό και σαν την Στέλλα.