Πολιτική | ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ | hits: 1611
Κράτος, Εκκλησία και Αριστερά
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Κυρ, 20 Φεβ 2005

Η κρίση στην κορυφή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας έχει μια πλευρά επιφανειακή και μια πλευρά ουσιαστική. Η επιφανειακή πλευρά εκφράζεται με την εμπλοκή σ' αυτήν των σκανδαλοθήρων και σκανδαλολόγων, που τρέφονται απ' τα περιττώματα του κοινωνικού γίγνεσθαι. Η ουσιαστική πλευρά εκφράζεται από την θέση για χωρισμό ή μη κράτους και εκκλησίας. Και βέβαια ας μην έχουμε καμιά αυταπάτη ότι πρόκειται για χωρισμό σε επίπεδο εξουσίας. Ότι με άλλα λόγια εννοείται να χωριστούν τα "χωράφια" που εκμεταλλεύονται οι μέτοχοι της πολιτικής εξουσίας, από αυτά που εκμεταλλεύονται οι μέτοχοι της εκκλησιαστικής εξουσίας. Χωράφια που οποίος κι αν τα εκμεταλλεύεται εμείς - ως κοινωνία, θρησκευόμενοι και μη - τα καλλιεργούμε.

Για την εξουσία ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας είναι άνευ στρατηγικής σημασίας. Οι νόμοι που θα φτιαχτούν για να εξασφαλίσουν τις λεπτομέρειες ενός δήθεν χωρισμού, δεν θα εκφράζουν παρά την προσωρινή έκβαση μιας μάχης στον ατέρμονα πόλεμο μεταξύ των αλληλοσπαρασσόμενων νομέων εξουσίας. Η στρατηγική έκβαση αυτού του πολέμου είναι τόσο μακριά όσο και ο οριστικός θάνατος της εξουσίας. Οι κρίσεις είναι απλά "εγκεφαλικά" επεισόδια. Αν δεχτούμε φυσικά ότι η εξουσία έχει εγκέφαλο, πράγμα που δεν είναι υποχρεωτικό.

Η ανάμειξη της αριστεράς στην κρίση της εκκλησίας και η τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα του χωρισμού της απ' το κράτος, εκφράζει την κρίση της αριστεράς που είναι επίσης κρίση της εξουσίας. Στην αριστερά συμβαίνει αυτό ακριβώς που συμβαίνει σε όλον τον χώρο της πολιτικής: διάφορα καπετανάτα με σημαντικούς ή ασήμαντους "καπεταναίους" και "καπετάνισσες", αγωνίζονται να πλασαριστούν σε καλύτερες θέσεις στο εξουσιαστικό πλέγμα.

Στην κοινωνία κανένα νόημα δεν έχει ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας. Δεν έχουμε σκοπό να "χωριστούμε" οι θρησκευόμενοι από τους μη θρησκευόμενους, αντίθετα θέλουμε να είμαστε ενωμένοι για να έχουν ενδιαφέρον και οι συζητήσεις μας και οι αγώνες μας. Ιδιαίτερα οι εξ υμών αριστεροί ξέρουμε καλά ότι στο επίπεδο της σκέψης, μόνο με την θρησκευτική φιλοσοφία μπορεί να κάνει σοβαρή συζήτηση ο μαρξισμός και στο επίπεδο της πράξης μόνο με τους καλούς θρησκευόμενους μπορούν να κάνουν σοβαρή συμμαχία οι καλοί αριστεροί.

Οι κεφαλές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν τον πονοκέφαλο τους, μεταξύ των "χωραφιών" που θα κερδίσουν και των ψήφων που θα χάσουν. Οι κεφαλές του ΚΚΕ προσπαθούν να τα βρουν με τον Αρχιεπίσκοπο στον δήθεν αντιμπεριαλισμό. Οι κεφαλές του ΣΥΝ προσπαθούν να τα βρουν με την ακαδημαϊκή εξουσία στην δήθεν πολιτικοποίηση. Τα κοινωνικά άτομα έχουν να ξεκαθαρίσουν τις απόψεις τους για τα βρουν μεταξύ τους. Το μεγάλο βάρος πέφτει στους αριστερούς και στους θρησκευόμενους. Και οι μεν και οι δε έχουν και τελώνες και φαρισαίους να τινάξουν από τον σβέρκο τους.