Πολιτική | ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ | hits: 1068
Το μπάχαλο και το νόημά του
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Κυρ, 03 Απρ 2005

Η τρέχουσα οικονομική, πολιτική και πολιτιστική κατάσταση στην Ελλάδα μόνο σαν γενικό μπάχαλο μπορεί να περιγραφεί. Πάνω σ' αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Η λέξη μπάχαλο είναι η μόνη κατάλληλη, ακριβώς γιατί δεν είναι ορισμένη. Δεν σημαίνει ακαταστασία, σύγχυση, αναταραχή, αστάθεια, ρευστότητα, ανεπάρκεια, εκρυθμότητα. Αυτές οι λέξεις δεν είναι επαρκείς, γιατί σημαίνουν το μη κανονικό, αλλά το μη κανονικό από κάποια άποψη. Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα, δεν είναι μόνο μη κανονικό από όλες μαζί τις απόψεις, αλλά επιπλέον κανείς δεν μπορεί να πει τι είναι κανονικό.

Απ' την άλλη μεριά όλα είναι στην θέση τους. Τίποτα δεν είναι παράξενο! Κυβέρνηση έχουμε, με πρωθυπουργό. Αντιπολίτευση έχουμε, με αρχηγό. Κόμματα έχουμε, όλων των ειδών και χρωμάτων, με άνεση να λένε ότι τους κατέβει. Δικαιοσύνη, αστυνομία, εκκλησία, τηλεόραση, σκανδαλοθηρία, πανεπιστήμιο. Και τέλος, και όλα τα χρειώδη τα έχουμε, για την καλοπέρασή μας ή την κακοπέρασή μας. Κινηματογράφο, θέατρο, εκδηλώσεις, σούπερ μάρκετ. Μαγαζιά για όλα τα είδη και όλες τις υπηρεσίες. Όλα παράγονται και όλα πουλιόνται.

Κι όμως, το μπάχαλο παραμένει μπάχαλο! Όλα υπάρχουν, όλα είναι κανονικά, τίποτε όμως δεν έχει μια κανονική, μια κατανοητή λειτουργία. Ένα παράδειγμα ελάχιστο αλλά χαρακτηριστικό: Από την μια μεριά, η κυβέρνηση μιλάει για λιτότητα. Απ' την άλλη μεριά οι βιτρίνες είναι τίγκα στα καλούδια, η τηλεόραση μας πρήζει στην διαφήμιση, οι τράπεζες μας πολιορκούν με πιστωτικές κάρτες και τέλος οι "φτωχούληδες του θεού", τύπου κυρίου Χριστόδουλου, διδάσκουν την ταπεινότητα, φορτωμένοι στο κιτσάτο χρυσαφικό πάνω σε αζούρ, λαχανί και ροζ φόντο. Προφανώς για να μην θεωρηθούν ότι κάνουν κομματικές διακρίσεις!

Οι γνώσεις του σκανδαλοθηρικού προσωπικού φτάνουν σε απίθανα "ντεσού", αλλά τι συμβαίνει γενικά ουδείς είναι σε θέση να εξηγήσει. Οι σκανδαλοθήρες κάνουν τζάμπα καριέρα κι απ' την άλλη μεριά το μπάχαλο γίνεται επικίνδυνο. Χρειάζεται επειγόντως μια εξήγηση κι αυτή δεν μπορεί να βρεθεί παρά στην ιστορία.

Η κοινωνία μέθυσε από τις "μπόμπες" πολιτικά ποτά των "δημοκρατικών" αγώνων της δικτατορικής επταετίας, και έπεσε στον ύπνο ή μάλλον στην υπνοβασία το 1974. Σήμερα αρχίζει να ξυπνάει, έκπληκτη και αμήχανη, μπροστά σ' αυτό που η ίδια δημιούργησε αυτά τα 30 χρόνια. Βρίσκει τον εαυτό της σε μια εκπληκτικά διαφορετική υλική πραγματικότητα, με τις αντιλήψεις όμως του 1967 που είχε όταν κοιμήθηκε. Αυτή είναι η ιστορική εξήγηση του μπάχαλου και μόνο έτσι το μπάχαλο μπορεί να αρχίσει να αποκτά νόημα. Οι δεξιοί και αριστεροί κομματάρχες είναι θέσει ανίκανοι να καταλάβουν. Μόνο η κοινωνία μπορεί να κατανοήσει το μπάχαλο και τότε μόνο αυτό θα πάψει να υπάρχει.