Στην Κοινοβουλευτική Δημοκρατία υπάρχει ένας μόνον Ανεύθυνος Άρχοντας. Στην Τηλεοπτική Δημοκρατία μόνο ανεύθυνοι άρχοντες υπάρχουν.
Στα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης παρακολουθήσουμε ένα επεισόδιο του πολιτικού σίριαλ με όλα τα πρόσωπα επί σκηνής. Το θέαμα δεν ήταν ενδιαφέρον ήταν όμως διδακτικό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σαν ρυθμιστής του πολιτεύματος, δεν είχε λόγο να παρευρίσκεται σε μια εθιμική συγκέντρωση που αφορά πρακτικά ζητήματα της πολιτικής. Δεν είχε όμως λόγο να παρευρίσκεται και επειδή όλοι οι παρευρισκόμενοι, μέσα και έξω από την τελετή των εγκαινίων, είναι ανεύθυνοι εγγυητές του πολιτεύματος της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας.
Από πολύ καιρό, η σημερινή πολιτική λειτουργία δεν αντιστοιχεί στην πραγματική κοινωνική λειτουργία. Αυτό θα ήταν προφανές αν δεν υπήρχε η άρνηση των αρχηγών κάθε πολιτικής κίνησης, από μεγάλης έως και ελάχιστής, να ξεκολλήσουν από την μπερλίνα των "διεκδικήσεων" και των "παροχών". Όλοι βαυκαλίζονται να πιστεύουν, πως η κοινωνία λειτουργεί ακόμα με έναν λαό που απαιτεί την ικανοποίηση των οικονομικών αναγκών του και με μια κυβέρνηση που προσπαθεί να αποφύγει τις υποσχέσεις της. Πρόκειται για μια γενική κοινωνική αυταπάτη που είναι συνέπεια μιας ιστορικής ανωριμότητας, αλλά από πολιτική άποψη αγγίζει τα όρια της απάτης.
Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, προσπάθησε ουσιαστικά να περιγράψει ένα εξουσιαστικό σύστημα ανεξέλεγκτο αλλά κυρίως αυτόματο. Με άλλα λόγια, ο κ. Καραμανλής προσπάθησε να πείσει τον εαυτό του και τους ακροατές του, ότι θα φτάσουμε σε ένα κυβερνητικό σύστημα που θα λειτουργεί χωρίς κανείς να ξέρει πώς και γιατί! Και ο κ. Παπανδρέου συμπλήρωσε τον πρωθυπουργό με μερικές εντελώς αβέβαιες ιδέες για τον αυτοματισμό του συστήματος διακυβέρνησης. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση γνωρίζουν πώς ακριβώς λειτουργεί ήδη το σύστημα μέσα στο οποίο υπάρχουν.
Άλλωστε, το διεθνές σύστημα πολιτικής επιρροής, που έβαζε σε τάξη τις σκέψεις τους, είναι και αυτό εντελώς συγκεχυμένο. Ο προβληματισμός τους θα ήταν φυσικός και ίσως καρποφόρος, αν αντί να τον κρύβουν τον εξέθεταν ρητά. Το κακό όμως είναι ότι σ' αυτή την σύγχυση, συνεργούν καταστροφικά οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποι της κοινωνικής βάσης που συνέρρευσαν, έξω από την πύλη της έκθεσης, απ' όλη την Ελλάδα, σ' ένα είδος πολιτικού τουρισμού, που γίνεται εσχάτως της μόδας. Υποτίθεται ότι πήραν τα πούλμαν τους και ήρθαν στην Θεσσαλονίκη, για να "αγωνιστούν" υπέρ των εργαζομένων.
Ουσιαστικά ήρθαν για να συμμετάσχουν σε μια ακόμα πολιτική θεατρική παράσταση. Το ουσιαστικό νόημα όλων αυτών παραστάσεων είναι η προσπάθεια να διατηρηθεί, σαν τελετουργία, το αστικό εξουσιαστικό σύστημα που δεν έχει πια πολιτική λειτουργία. Όσο ευεργετική είναι για την κοινωνία η κατανόηση αυτής της κατάστασης τόσο ολέθρια είναι η προσπάθεια των ανεύθυνων αρχόντων και αρχοντίσκων να την αποκρύψουν.