Πολιτική | ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ | hits: 1066
Τουρκία: Περί λύκου σκιάς
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Κυρ, 09 Οκτ 2005

Μπορούσαν να μην επιτρέψουν στην Τουρκία να συνδεθεί με την Ε.Ε.; Μπορούσαν να καθορίσουν τους όρους με τους οποίους θα συνδεθεί; Μπορούσαν τέλος οι σχετικές συζητήσεις να είναι σοβαρές;

Απ' τους τρεις παραπάνω στόχους, οι Έλληνες μέτοχοι της εξουσίας, θεωρητικά θα μπορούσαν να πετύχουν μόνο τον τρίτο, που υποτίθεται ότι είναι στο χέρι τους. Τους δύο πρώτους οι ίδιοι παραδέχονται ότι δεν μπορούν να τους πετύχουν. Χάνουν όμως και την σοβαρότητά τους γιατί στην πραγματικότητα δεν μπορούν ούτε να τους διεκδικήσουν. Αν τολμήσουν την οποιαδήποτε διεκδίκηση, θα διαταράξουν τις ασταθείς "ισορροπίες" χάρη στις οποίες έχουν κάποιους πόντους στην εξουσία και θα βρεθούν εκτός νυμφώνος! Γι αυτό όλοι κατηγορούν τους "αρμόδιους" για τους χειρισμούς που κάνουν αλλά και κανείς δεν τολμά να πει ανοιχτά ποιοι είναι οι σωστοί χειρισμοί. Κοντολογίς κανείς δεν τολμά να ζητήσει από την κυβέρνηση να προβάλει βέτο, είτε για την σύνδεση της Τουρκίας είτε για τους όρους της σύνδεσής της.

Ο μακαρίτης ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατάφερε να συνδέσει την ελληνική κοινωνία με την λεγόμενη τότε ΕΟΚ, διαφημίζοντας την δυνατότητα που θα είχε η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να ασκεί βέτο, για ό,τι δεν συνέφερε τη Χώρα. Αυτό σιγά - σιγά ξεχάστηκε και οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούν πειθήνια την αλλοπρόσαλλη πορεία της Ε.Ε. η οποία επιπλέον δεν καθορίζεται από τον πολύπλοκο και πολυέξοδο μηχανισμό διακυβέρνησης που έχει αναπτύξει αλλά από τον υπόγειο ανταγωνισμό των διαφόρων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων. Ο πιο πρόσφατος αλλοπροσαλλισμός της Ε.Ε. - που υποτίθεται ότι αφορά και την Ελλάδα - είναι το ζήτημα της σύνδεσης της Τουρκίας.

Κατά τον κ. Μολυβιάτη, οι σχετικές συζητήσεις στις Βρυξέλες ήταν "περί όνου σκιάς". Ο κ. Παπαθεμελής - που προβάλει εαυτόν ως ειδικό επί των "εθνικών θεμάτων" - έσπευσε να υπογραμμίσει ότι οι συζητήσεις αυτές οδήγησαν τον "λύκο στο μαντρί"! Και η παραθυρολογία περί σκιάς όνου και λύκου συνεχίζεται. Ωστόσο, μέσα από την φαιδρότητα των διαμειβομένων, ξεπροβάλει επίμονα μια αλήθεια. Ότι η δύναμη μιας χώρας μετριέται με το πλήθος των κατοίκων της. Εννοείται βέβαια η δύναμη στο πεδίο του αγοραίου ή του βίαιου ανταγωνισμού, αποδεικνύεται όμως έτσι, έμμεσα, ότι η πολιτική ασκείται σε τελευταία ανάλυση από την κοινωνία. Αλλά καμιά κοινωνία δεν εκφράζεται γνήσια από μια πολιτική ανταγωνισμού.

Υποτίθεται ότι η Κύπρος είναι το βασικό αντικείμενο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού. Αυτό που ανησυχεί όμως τους Έλληνες και Τούρκους βιοποριζόμενους από τον ανταγωνισμό, είναι πως το κοινωνικό έδαφος δεν είναι καθόλου πρόσφορο για την καλλιέργειά του. Οι θεσμικές συζητήσεις, δεν έχουν πλέον καμιά σοβαρότητα. Όσο και αν συζητούν επομένως, είτε περί όνου είτε περί λύκου, η σκιά τους ελάχιστα βαραίνει πάνω στην ελληνοτουρκική κοινωνία.