Σημείωση: Το κείμενο που ακολουθεί αναρτήθηκε σαν post στο site της Πρωτοβουλίας για την Αντισυστημική Αριστερά (ΠΑΣΑ). Δεν είναι στην πραγματικότητα άρθρο, μπαίνει όμως εδώ επειδή περιέχει δύο καινούριες προτάσεις. Η μία είναι ότι οι ηγεσίες της Αριστεράς (αυτές που ονομάζω και θα ονομάζω στο μέλλον επιτελεία) δεν είναι πραγματικά αντίθετες αλλά αντίζηλες με αυτές των κομμάτων εξουσίας και η δεύτερη είναι ότι, στις σημερινές συνθήκες, υπάρχει η προοπτική μιας νέας οργάνωσης της Αριστεράς χωρίς ιεραρχίες και αρχηγούς. Αυτές τις δύο προτάσεις θα τις υποστηρίξω με τεκμηρίωσή στο άμεσο μέλλον. Το κείμενο υπέστη μερικές μικροδιορθώσείς στις διατυπώσεις του.
Διαβάζω το Σύνθημα "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ" ... και δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω τα γέλια ή τα κλάματα, επειδή δεν ξέρω ποιος το γράφει! Αν το εμπνεύστηκε κανένας από τα επιτελεία ή κανένας από αυτούς που ονειρεύεται επιτελικές θέσεις, θα γελάσω! Αν το έγραψε κανένας που ενδιαφέρεται να αγωνιστεί, για να αλλάξει κάτι σ' αυτή την ριμάδα την κοινωνία, το πλακάτ είναι για κλάματα! Νομίζω ότι έτσι που καταντήσαμε "όλοι μαζί" είμαστε... ξέρει όμως να πει κανείς σε τι είμαστε μαζί, και με ποιόν είμαστε μαζί; Μάλλον όχι!
Για να "νικήσουμε" λοιπόν χρειάζεται να "είμαστε μαζί" σαν κοινωνία ανθρώπων και όχι σαν κοινωνία ΡΟΜΠΟΤ, που όταν τα αισθητήριά μας λένε ότι κάτι δεν πάει καλά, βγαίνουμε στους δρόμους, για να εκτονώσουμε την αγανάκτησή μας ... και χρησιμεύουμε στους "από κει" για να ρουφάμε τα ληγμένα χημικά τους, και στους "από εδώ" για να κάνουμε τζερτζελέ και να ανεβαίνουν οι μετοχές τους!
Για να "νικήσουμε" πρέπει να ξέρουμε γιατί και πώς αγωνιζόμαστε, πρέπει να ξέρουμε, έστω, τι μας γίνεται. Λυπάμαι που το λέω, αλλά αυτή την στιγμή σαν κοινωνία δεν ξέρουμε τι μας γίνεται... Κινούμαστε σαν ΡΟΜΠΟΤ της ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ανάμεσα σε μια κυβερνητική παράταξη (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ και ΣΥΝ) που έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια και σε έναν αντιπολιτευόμενο θίασο ποικιλιών (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ) όπου όλοι ρητορεύουν κατά βούληση.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ.
Όποιος περιμένει ότι θα φτιαχτεί είτε από τα κάτω, είτε από τα πάνω, ένα κόμμα για να το ακολουθήσουμε "όλοι μαζί" θα απογοητευθεί πλάνη οικτρά. Αλλά όσο γρηγορότερα απογοητευθεί τόσο καλύτερα... Γιατί η εποχή των κομμάτων έχει παρέλθει. Τα κόμματα δεν υπάρχουν πια παρά μόνο στα χαρτιά. Είναι "κόμματα σφραγίδες", όπως ήταν τα "συνδικάτα σφραγίδες" της παλιάς Δεξιάς.
Το μόνο που θα μπορούσε να έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών θα ήταν να αποκηρύξει την Κοινοβουλευτική του ομάδα, που μας προσβάλει σαν αριστερούς, να διαλύσει τις συνιστώσες του, που μας προσβάλουν σαν νοήμονα άτομα (δεν λέω σας αν και εγώ απο καιρό δεν μπαίνω σε καμιά στρούγκα) και να υπάρχει σαν ένας αριθμός από παρέες, συνδεδεμένες μεταξύ τους, που θα ορίσουν τις ΒΑΣΙΚΈΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΣΥΝΔΕΟΥΝ, και θα ανοίξουν μια ΠΛΑΤΙΑ αλλά συγκεκριμένη συζήτηση ΑΠΟ ΜΗΔΕΝΙΚΉ ΒΑΣΗ που θα οδηγήσει σε μια όσο το δυνατόν ευρύτερη ΚΟΙΝΗ πολιτική αντίληψη (πολιτική αντίληψη όμως όχι ρητορείες και μοιρολόγια).
Όταν υπάρχουν πολιτικά γεγονότα κάποιος μέσα στις χιλιάδες "μέλη" αυτού του ΣΥΡΙΖΑ (όχι ότι είναι ανάγκη να έχει αυτό το όνομα) θα βρίσκεται να κάνει μια πρόταση, άλλοι να σκεφτούν συνθήματα (όχι "όλοι μαζί..." και κουραφέξαλα) άλλοι να προτείνουν τρόπους δράσης ...
Και τότε δεν θα χρειάζεται να λέμε όλοι μαζί μπορεί και να νικήσουμε ... άμα σπάσει ο διάολος το ποδάρι του. Θα έχουμε ήδη νικήσει
ερώτηση:
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΈΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΙΝΗΜΑ;
απάντηση:
ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ.
Οι οργανώσεις με ιεραρχίες και επιτελεία αποτελούν ένδοξο μεν παρελθόν αλλά παρελθόν ...
ερώτηση:
ποιος είναι ο εχθρός ενός τέτοιου κινήματος;
απάντηση:
ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΙΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.