Υπαρκτή Αριστερά | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2353
Για την ιδρυτική συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Πεμ, 07 Απρ 2011

Υπάρχει μια δυστοκία γύρω από το σχηματισμό οποιουδήποτε πολιτικού σχήματος, γιατί ούτε πρότυπο προς μίμηση υπάρχει ούτε όμως και κάποια πολιτική καινοτομία είναι έτοιμη για υλοποίηση. Η ίδια δυστοκία χαρακτήρισε και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής από την αναγγελία του και μετά και η δυστοκία αυτή εκφράστηκε με την αδυναμία να δημιουργηθεί στην περίοδο των περιφερειακών εκλογών η πολιτική κίνηση που χρειάζεται η κοινωνία.

Ωστόσο, το Μέτωπο, συντηρεί αυτή την ελπίδα και παρά τις εμφανέστατες εγγενείς αντιφάσεις του έγινε δυνατόν, να μην είναι το περιρρέον πνεύμα, που εκπέμπει ο Αλέκος Αλαβάνος, να πάρει σάρκα και οστά με μια ιδρυτική Πανελλαδική συνάντηση το Σαββατοκύριακο 2/3 Απριλίου 2011.

Να σημειώσουμε για την ιστορία ότι τις ίδιες μέρες διεξαγόταν ένα συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς του κ. Κουβέλη με εμφανείς "συγκυβερνητικές" προσδοκίες. Από την άλλη μεριά, η παρέα που έχει μείνει να ποντάρει ακόμα στον πρόεδρο Τσίπρα (εκμεταλλευόμενη την αβάντα που, στην ουσία, παρέχει στον πρόεδρο Τσίπρα ο αντιπρόεδρος Πάγκαλος, στοχοποιώντας τα απομεινάρια της λυκοσυμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ)  προσπαθούσε  με κάποιες συγκεντρώσεις αντιπερισπασμού να αντιμετωπίσει τον εμφανή "κίνδυνο" που αποτελεί το Μέτωπο.

Η συνάντηση "χαιρετίστηκε", με την συνηθισμένη υποκρισία ή/και αμηχανία, από διάφορους εκπροσώπους άλλων πολιτικών σχηματισμών, με πιο χαρακτηριστικό τον διάσημο πλέον κ. Γιάννη Μπανιά μέλλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ πράγμα που έδωσε από την αρχή έναν δυσάρεστο τόνο "συνέχειας" (με την λυκοσυμμαχία) στην ίδρυση του μετώπου.

Η συνάντηση άρχισε τις εργασίες της με μια εισήγηση του Αλέκου Αλαβάνου, συνεχίστηκε με μια μεγάλη σειρά από πεντάλεπτες ομιλίες, περίπου 60 κατά τον αριθμό και τελείωσε, κατά το μέρος του προβληματισμού της, με το κλείσιμο του εισηγητή.

Επακολούθησε η εκλογή ενός, οργάνου που κατά την επικρατούσα μόδα, λέγεται "συντονιστικό" αλλά στην πραγματικότητα μέσα από την διαδικασία (μεγάλη επιπολαιότητα στην ιδεολογία μεγάλη προσοχή στην αντιπροσωπευτικότητα) φάνηκε ότι προορίζεται να γίνει ένα "σκληρό" διοικητικό όργανο.

Τα γεγονότα της συνάντησης παρέχουν πλούσιο υλικό για σχολιασμό. Θα προσπαθήσω με επόμενα κείμενα να παρουσιάσω αυτή την κίνηση όχι σύμφωνα με αυτό που θέλει να είναι, ούτε σύμφωνα με αυτό που θέλει να δείχνει, αλλά με την θέση που εξ αντικειμένου παίρνει στην πορεία της Υπαρκτής Αριστεράς προς την διάλυση που είναι η ιστορική προϋπόθεση φια την ανάδειξη μιας σύγχρονης Επαναστατικής Αριστεράς.

Προς το παρόν μπορώ να πω ότι η όλη συνάντηση είχε το αναμενόμενο αμφίρροπο κλίμα που χαρακτηρίζει από την αρχή της αναγγελίας του Μέτωπο. Είχε το αισιόδοξο κλίμα των ανθρώπων -- ψηλά και χαμηλά ισταμένων -- που θέλουν και που ελπίζουν "κάτι να γίνει" χωρίς να ξέρουν τί μπορούν να κάνουν. Είχε όμως επίσης και το απελπισμένο και απελπιστικό κλίμα των λόγων που προσπαθούν εντελώς άτοπα να διοχετεύσουν όλες τις προσδοκίες των προηγούμενων, σε μια προσπάθεια συνεννόησης, ανάμεσα στους ξοφλημένους πολιτικούς παράγοντες της Υπαρκτής Αριστεράς προκειμένου να δημιουργηθεί το "μεγάλο" πολιτικό σχήμα, που θα σταθεί ικανό να έχει μια θέση στο υπάρχον υπό κατάρρευση πολιτικό σύστημα.