Για τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης και ειδικότερα για τους αριστερούς οι εκλογές της 6ης Μαΐου δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον τους εξαντλήθηκε στην προκήρυξή τους, καθώς η ίδια η προσφυγή στις εκλογές έβαλε την τελευταία πινελιά στο σχήμα της ελληνικής επαρχίας της παγκόσμιας φασιστικής αυτοκρατορίας των αγορών. Το πολιτικό οικοδόμημα που θα βγει από τις κάλπες θα δοκιμαστεί στον τυφώνα της παγκόσμιας κρίσης και η μοίρα του είναι να διαλυθεί.
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 είναι οι τρίτες κατά σειρά μεταπολεμικές εκλογές που για την Αριστερά της κοινωνικής βάσης δεν έχουν καμιά πολιτική σημασία αλλά έχουν τεράστια ιστορική σημασία.
Στις 31 Μαρτίου 1946, η ταλαντευόμενη Αριστερά των επιτελείων αναγκάζεται από την Αριστερά της κοινωνικής βάσης να απόσχει από την παγίδα των εκλογών. Στις 21 Απριλίου 1967 η Χούντα ακυρώνει την εκλογική παγίδα της 28 Μαΐου 1967 στην οποία είχε πέσει η Αριστερά των επιτελείων. Στις 6 Μαΐου 2012, η παγίδα των εκλογών, βρίσκεται σε τέτοια απόσταση από την Αριστερά της κοινωνικής βάσης ώστε ούτε καν την αφορά.
Με άλλα λόγια για τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης δεν τίθεται ζήτημα ούτε συμμετοχής ούτε αποχής από αυτές τις εκλογές. Είναι τελείως αδιάφορο ποιο από τα σχήματα που συγκροτούν το ήδη αλληλοσπαρασσόμενο "κόκκινο μέτωπο" θα ψηφίσει ο κάθε αριστερός ή αν θα απόσχει από τις εκλογές. Το ζήτημα είναι πόσο θα προχωρήσει ο καθένας μας στην κατανόηση της ιστορικής σημασίας αυτών των εκλογών, στην κατανόηση της πορείας προς την οριστική κατάρρευση της παλιάς Αριστεράς.
Μετά από αυτές τις εκλογές η Αριστερά των επιτελείων θα έχει μπει στο παιχνίδι του "διμετωπισμού" και θα έχει αφήσει ανοιχτό τον δύσκολο δρόμο της συγκρότησης και της ανάπτυξης της Αριστεράς της Κοινωνικής Βάσης.
* * * * * *
Το ελληνικό πείραμα ήταν είναι η προσπάθεια για την νομιμοποίηση της φασιστικής αυτοκρατορικής εξουσίας και το κλειδί της "επιτυχίας" αυτού του πειράματος ήταν από την αρχή, και είναι μέχρι σήμερα, η στάση των επιτελών του "κόκκινου μετώπου".
Στις δύο προηγούμενες φάσεις του πειράματος, αυτοί προσαρμόστηκαν με συγκινητική δουλικότητα στις απαιτήσεις των χειριστών του συστήματος. Με τις βλακώδεις "οικονομολογικές" προσεγγίσεις της κρίσης νομιμοποίησαν την δικτατορία της τρόικας. Με τους συνειδητά τυφλούς και ψυχοφθόρους αγώνες τους ενάντια στην κυβέρνηση Παπανδρέου νομιμοποίησαν την διακυβέρνηση από "ειδικούς", την αδιανόητη κυβέρνηση Παπαδήμου.
Πέφτοντας τώρα με μανιακή προθυμία στην "μάχη" των "εκλογών" προσπαθούν να νομιμοποιήσουν συνολικά και (όπως ελπίζουν) για πάντα, αυτό που βλακωδώς ονομάζουν "ειδικό καθεστώς". Και είναι αρκετά βλάκες ώστε να αυταπατώνται πως οι εκλογές θα δημιουργήσουν το έδαφος για έναν ατέρμονα κερδοφόρο ανταγωνισμό ανάμεσα στο "κόκκινο" και στο "μαύρο" μέτωπο και ανάμεσα στην "νέα μεταπολίτευση" και στην "μεταπολίτευση του λαού".
Όταν ξυπνήσουν από την οικτρή αυταπάτη τους ορισμένοι θα προσχωρήσουν στον αυτοκρατορικό φασισμό και κάποιοι άλλοι θα γυρίσουν στην κοινωνική βάση.
* * * * * *
Στο μικρό χρονικό διάστημα που μας χωρίζει από τον τραγέλαφο των επικείμενων εκλογών οι πολιτικές κινήσεις θα είναι εξαιρετικά διδακτικές για τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης και η ειδικότερα η πείρα από τα προεκλογικά δρώμενα της υπό κατάρρευση υπαρκτής θα αποτελέσει σοβαρό εφόδιο για την περαιτέρω πορεία τους προς την συγκρότηση της Αριστεράς της Κοινωνικής Βάσης.
Βλέπουμε ήδη το προεκλογικό καραγκιοζιλίκι των τριών εκδοχών της "υπαρκτής": Η εκδοχή του ΚΚΕ γελοιοποιεί την έννοια και την πρακτική της "ιδεολογικής" ορθοδοξίας, η εκδοχή των "μετωπικών" σχημάτων γελοιοποιεί την έννοια και την πρακτική της "ενότητας" της Αριστεράς και η εκδοχή των αναρχοαυτόνομων επιτελείων γελοιοποιεί αφόρητα την έννοια της "ατομικής" βούλησης και δράσης.
Το γεγονός ότι το προεκλογικό διάστημα θα είναι διδακτικό δεν σημαίνει καθόλου ότι όλοι μαζί οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης είναι έτοιμοι να διδαχτούν. Αλλά και αντίστροφα το γεγονός ότι όλοι δεν είναι έτοιμοι να διδαχθούν δεν σημαίνει καθόλου ότι τα γεγονότα δεν είναι διδακτικά.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ελληνικό πείραμα θα καταλήξει σε πλήρη αποτυχία και ότι η ελληνική κοινωνία αντί για παράδειγμα υποταγής στην αυτοκρατορική εξουσία θα γίνει παράδειγμα απελευθέρωσης. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσο πλησιάζει στην κατάρρευση τόσο μεγαλώνει η υποταγή της ελληνικής "υπαρκτής". Αλλά είτε με την κατάρρευση είτε με την υποταγή οι προϋποθέσεις για την συγκρότηση της Αριστεράς της Κοινωνικής Βάσης συμπληρώνονται και διαρκώς περισσότεροι άνθρωποι θα αποστασιοποιούνται από αυτήν.
Είναι ωστόσο σαφές ότι η συγκρότηση της Αριστεράς της Κοινωνικής Βάσης θα περάσει από εξαιρετικά δύσκολους, επίπονους και κυρίως άγνωστους και απάτητους δρόμους και μάλιστα δρόμους που αναγκαστικά θα περάσουν μέσα από την φασιστικοποίηση των επιτελείων που καταρρέουν.
Έχει γίνει ήδη φανερό ότι η κοινωνία δεν είναι δυνατό να κυβερνηθεί μέσω εκλογικών διαδικασιών. Τον μύθο της "εκλογικής αναμέτρησης" τον διατηρεί στην συνείδηση των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης η "υπαρκτή". Οι προσεχείς εκλογές θα ανοίξουν μια διαδικασία απομυθοποίησης των εκλογών και οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης θα χρειαστεί να αποτρέψουν την εκμετάλλευση της απομυθοποίησης από τον φασισμό.
Από την στιγμή που οι εκλογές φάνηκαν στον ορίζοντα, οι επιτελείς όλων των ομάδων της "υπαρκτής" δίνουν ρεσιτάλ υποκρισίας, με τους επιτελείς της ΚΟΕ σε πρώτους ρόλους, καταφεύγοντας σε γελοίες διαπραγματεύσεις, εν ονόματι της "πολιτικής συμμαχιών". Οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης, θα χρειαστεί να παρακολουθήσουν τις προεκλογικές διαδικασίες ώστε να αντιληφθούν ότι είναι μάταιο να περιμένουμε οτιδήποτε από τους επιτελείς της αριστεράς.
Στο διάστημα μέχρι τις εκλογές, θα χρειαστεί να καταγράψουμε την γενική κατάσταση, θα χρειαστεί να μελετήσουμε τους ιστορικούς ρόλους που παίζονται στο επίπεδο των επιτελείων, θα χρειαστεί τέλος να δημιουργήσουμε παραδείγματα συζητήσεων πάνω στα ζητήματα της κρίσης και πάνω στην οργάνωση που αυτή επιβάλει.