Νέα Αριστερά | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1759
Απ' το πολιτικό χάος στην κοινωνική τάξη
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Παρ, 11 Μαϊ 2012

 

Στις εκλογές της 6 Μαΐου 2012, η κοινωνική βάση ανέδειξε πράγματι έναν θίασο σκιών, μια σειρά από χάρτινες φιγούρες του καραγκιόζη. Τον θίασο αυτό η αυτοκρατορική εξουσία, θα αναγκαστεί να τον χειριστεί κατά τρόπο που θα γελοιοποιεί τις φιγούρες, αλλά θα γελοιοποιεί μαζί και τον εαυτό της.

Το "όραμα" μιας εσαεί ελεγχόμενης αντιπαράθεσης ανάμεσα στην "μαύρη" και στην "κόκκινη μεταπολίτευση", το "όραμα" δηλαδή ενός "διμετωπισμού" στην θέση του χρεοκοπημένου "δικομματισμού" θα αποδεικνύεται, όλο και περισσότερο, ένας αντικατοπτρισμός της κοινωνικής πραγματικότητας στην έρημο του εξουσιαστικού συστήματος, αντικατοπτρισμός που διαρκώς θα απομακρύνεται όσο ο "θεσμός" τον πλησιάζει.

Το πρόβλημα των χειριστών του συστήματος είναι διπλό: Από την μια μεριά οι επιτελείς αδυνατούν να "πλοηγηθούν" ανάμεσα στις διαδικασίες της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και στις διαδικασίες της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας κι απ' την άλλη αδυνατούν βάλουν κάποια πειστικά όρια ανάμεσα στο "μαύρο" και στο "κόκκινο" μέτωπο. Η θεσμική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία που αποτελεί το άλλοθι της Τηλεοπτικής Δημοκρατίας δεν υπάρχει και τα όρια ανάμεσα στο "μαύρο" και στο "κόκκινο" μέτωπο είναι επίσης ανύπαρκτα.

Τελικά το αποτέλεσμα των εκλογών απλώς ανέδειξε την ανυπέρβατη αντίφαση ανάμεσα στην διαρκή μεταβολή του πραγματικού κοινωνικού συστήματος και στο απαξιωμένο ήδη πριν από την σύγκρουση της δεκαετίας του '40 θεσμικό κοινωνικό σύστημα.

Στις εκλογές η κοινωνία, από το αριστερό μέχρι το δεξιό άκρο της, ζήτησε ρητά την αλλαγή του κοινωνικού συστήματος και οι χειριστές του θιάσου σκιών του πολιτικού συστήματος της προσφέρουν το έργο "ο καραγκιόζης μεταπολιτεύεται", προσπαθώντας πίσω από τον "μπερντέ" να ανακαλύψουν μια νέα μέθοδο εξουσίας.

Απ' την άλλη μεριά η πολιτική κρίση δεν αστειεύεται. Η παράταση της αντίφασης ανάμεσα στο θεσμικό σύστημα και στο πραγματικό σύστημα θα διαλύσει την κοινωνία. Η είσοδος μιας έκφρασης του παραδοσιακού φασισμού, στην βουλή θορύβησε τον εκσυγχρονισμένο φασισμό, ντόπιο και ξένο. Η εκλογική άνοδος της Χρυσής Αυγής δείχνει καθαρά ότι η συντηρητική πλευρά της κοινωνίας διαισθάνεται την αναγκαιότητα της επερχόμενης σύγκρουσης και προετοιμάζει τον στρατό της.

Η σύγκρουση δεν θα διεξαχθεί στο θέατρο σκιών της δήθεν θεσμικής βουλής ούτε σ' αυτό της τηλεοπτικής δήθεν βουλής, θα διεξαχθεί στους δρόμους και στις πλατείες, στις δουλείες και στις γειτονιές. Θα διεξαχθεί ανάμεσα στους δεξιούς και στους αριστερούς της κοινωνικής βάσης και όχι ανάμεσα στις δεξιές και στις αριστερές χάρτινες φιγούρες του θιάσου σκιών της βουλής.

Η κοινωνική αλλαγή είναι ορισμένη και αναπόφευκτη για όλο τον κόσμο και η βίαια σύγκρουση που συνοδεύει την αλλαγή είναι επίσης αναπόφευκτη. Το βασικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι αν η σύγκρουση διεξαχθεί στο πεδίο του πολιτικού λόγου, η αν θα διεξαχθεί στο πεδίο της πολιτικής αιματοχυσίας. Πόσο γρήγορα θα περάσει η σύγκρουση από την αιματοχυσία και την εξόντωση στο πεδίο του πολιτικού λόγου θα κριθεί από την ανάπτυξη της επαναστατικής λογικής.

Έξη δεκαετίες μετά την παραίτηση της Αριστεράς των επιτελείων και μέσα από τέσσερις δεκαετίες κυριαρχίας της οπορτουνιστικής πολιτικής λογικής, η επαναστατική σκέψη της Αριστεράς έχει μεταλλαχθεί στην παρανοϊκή σκέψη της "υπαρκτής".

Οι εκλογές έδειξαν ότι οι επιτελείς της "υπαρκτής" έχουν μπει στην λογική της διαπραγμάτευσης για ένα μερίδιο εξουσίας. Κάθε δική τους σκέψη για την επερχόμενη σύγκρουση την απωθούν και κάθε άλλη σκέψη την λογοκρίνουν.

Οι επιτελείς της υπαρκτής είναι ενσωματωμένοι στο εξουσιαστικό σύστημα και θα ακολουθήσουν την μοίρα του. Η κοινωνία όμως είναι και θα παραμείνει ζωντανή όση καταστροφή και αν υποστεί. Κάθε μέρα που περνάει οι άνθρωποι αλλάζουν άποψη, προς την μια ή προς την άλλη κατεύθυνση, η κοινωνική συνείδηση εξελίσσεται.

Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την κοινωνία να ανοίξει μια συζήτηση, πάνω στα θεμελιώδη ζητήματα της κοινωνικής αλλαγής, απ' άκρη σ' άκρη της κοινωνικής βάσης. Το άνοιγμα αυτής της συζήτησης είναι σήμερα το βασικό καθήκον των αριστερών της κοινωνικής βάσης.