διαλεκτικά δίπολα | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2349
Το Δημόσιο και το Ιδιωτικό
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Πεμ, 31 Ιαν 2013

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα μικρό τμήμα μια γενικότερης μελέτης με τίτλο εξουσία και διακυβέρνηση, την οποία προσπαθώ να συντάξω αυτές τις μέρες. Η γενικότερη αυτή μελέτη έγινε απαραίτητη από την στιγμή που η "κυβερνώσα (και παραπαίουσα) Αριστερά" έφερε στο προσκήνιο το σοβαρότατο ζήτημα της σχέσης ανάμεσα στην εξουσία και διακυβέρνηση. Ο διαφανέστατος σκοπός των επιτελών της είναι να κατακρεουργήσουν αυτό το θεμελιώδες θεωρητικό ζήτημα προκειμένου να δικαιολογήσουν την ανάληψη των υπηρετικών πολιτικών καθηκόντων που λιγουρεύονται στην ελληνική επαρχία της αυτοκρατορίας των αγορών.

* * *

1) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο είναι η ιστορικά αναγκαία εξουσιαστική παραχάραξη της διάκρισης ανάμεσα στους ανθρώπους που  ασκούν εξουσία και στους ανθρώπους που υπόκεινται στην εξουσία, δηλαδή της διάκρισης που υπάρχει από την αρχή της πατριαρχίας και εξελίσσεται -- φτάνοντας στο οριστικό της τέλος -- μέχρι σήμερα.

2) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο είναι σήμερα μια πολιτική διάκριση η οποία γίνεται αναγκαστικά από την μεριά της εξουσίας, με την έννοια ότι η διάκριση αυτή βάζει ένα συμβολικό πλέον και όχι πραγματικό όριο ανάμεσα στον κοινωνικό χώρο από τον οποίο ασκείται η εξουσία (τον χώρο των επιτελείων) και στον κοινωνικό χώρο επί του οποίου ασκείται η εξουσία (τον χώρο της κοινωνικής βάσης).

3)Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο προέκυψε σαν συνέπεια της ανάπτυξης της παραγωγικής λειτουργίας στο ιστορικό στάδιο του καπιταλισμού, της ανάπτυξης που είχε σαν συνέπεια άνθρωποι που γεννιούνται στον χώρο της κοινωνικής βάσης να μπαίνουν στον χώρο των επιτελείων -- για παράδειγμα αρχικά με την καθολικοποίηση των "δικαιωμάτων" (= επίσης εξουσιαστικός όρος) του "εκλέγειν" και "εκλέγεσθαι" και σήμερα με ραγδαίο τρόπο μέσα από τον λεγόμενο ακτιβισμό γενικώς και αυτόν των λεγομένων "κοινωνικών κινημάτων".

4) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο ως παραχάραξη της διάκρισης ανάμεσα σε εξουσιάζοντες και εξουσιαζόμενους έγινε ιστορικά αναγκαία από την στιγμή που η προλεταριακή επανάσταση υλοποίησε την άρνηση της διάκρισης αποκαλύπτοντας την δυνατότητα των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης (αρχικά του προλεταριάτου) να ασκήσουν την δική τους "δικτατορία" ενάντια στην δικτατορία των ανθρώπων των επιτελείων (αρχικά της αστικής τάξης).

5) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο παγιώθηκε ως ιστορικά αναγκαία  παραχάραξη, μέσα από την ιστορική εξέλιξη (κυρίως στην Σοβιετική Ένωση) της μη εξουσιαστικής δικτατορίας του προλεταριάτου σε μια πραγματική εξουσιαστική δικτατορία της αυθεντίας -- την δικτατορία ενός δικτύου ειδικών που αντί να συντηρούν το κοινωνικό σύστημα απονεκρώνοντας σταδιακά την εξουσιαστική διάκριση, συντηρούν την εξουσιαστική διάκριση αδιαφορώντας για την απονέκρωση του πραγματικού κοινωνικού συστήματος.

6) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο επισημοποιήθηκε (κατά -- μέσα από) την σύγκρουση της δεκαετίας του '40, σαν μέρος ενός συνόλου ψευδών (αλλά ιστορικά αναγκαίων) διακρίσεων που συνοψίστηκαν στην αποδοχή της παρανοϊκής ("ειρηνικής") συνύπαρξης δύο αντίθετων "κόσμων" του δήθεν "δημόσιου σοσιαλισμού" και του δήθεν "ιδιωτικού καπιταλισμού".

7) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο καθιερώθηκε οριστικά στον εξουσιαστικό λόγο, όταν στην δεκαετία του '60, -- μέσα από την Πολιτιστική Επανάσταση και τον Μάη του 1968 -- η νέα επαναστατική άρνηση ενάντια στην αυθεντία έκανε ορατή και συγκεκριμένη την νέα μορφή της διαλεκτικής ενότητας αντιθέτων που συγκροτεί σήμερα το κοινωνικό σύστημα, την αντίθεση ανάμεσα στην κοινωνία και στην εξουσία.

8) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο έφτασε στο ιστορικό της τέλος όταν το σιδηρούν παραπέτασμα που δήθεν χώριζε τους δυο δήθεν αντίθετους κόσμους του δήθεν ψυχρού πολέμου αποδείχτηκε χάρτινο και ο οπορτουνισμός που έκρυβε το απαίσιο πρόσωπό του πίσω από αυτό αναγκάστηκε να βγει στο προσκήνιο και να αναλάβει τον ρόλο του οπορτουνιστικού φασισμού σαν διάδοχος του σοσιαλφασισμού και σαν αντίζηλος στην εξουσία του νεοκλασικού φασισμού.

9) Η διάκριση ανάμεσα στον ιδιωτικό χώρο και στον δημόσιο χώρο, φτάνοντας στο ιστορικό της τέλος, αναγκάζει τους επιτελείς του εξουσιαστικού συστήματος να επαναφέρουν στο προσκήνιο τον διαχωρισμό ανάμεσα στην εξουσία και στην διακυβέρνηση που μετά από την επίσημη όσο και παραπαίουσα είσοδο της οπορτουνιστικής Αριστεράς στο εξουσιαστικό σύστημα απασχολεί τους επιτελείς του οπορτουνισμού.

* * *

Μετά από την δημοσίευση της μελέτης για την σχέση εξουσίας και διακυβέρνησης, για την οποία μίλησα στον πρόλογο του παρόντος κειμένου, θα προσπαθήσω να επιστρέψω στην μελέτη του βασικού ζητήματος της πολιτικής θεωρίας που είναι το ζήτημα της εξουσίας με το οποίο και χάριν του οποίου οι "σελίδες κριτικής" ξεκίνησαν την καριέρα τους.