Η έξοδος της χώρας στις αγορές είναι το νέο success story της χρεοκοπημένης κυβέρνησης, αλλά η επιλογή της συγκεκριμένης κίνησης δεν είναι χωρίς σημασία. Την έξοδο την διαφημίζουν σαν επιτυχία οι ηγέτες του μνημονιακού «μαύρου» μετώπου. Την παραδέχονται όμως, αφού προσπαθούν να την υποτιμήσουν, και οι φωστήρες του αντιμνημονιακού «κόκκινου» μετώπου.
Ο αξιωματικός «μαρξιστής» της αντιπολίτευσης, ο κ. Μηλιός, είπε καθαρά πως ή «έξοδος» του κ. Σαμαρά δεν είναι γνήσια και δεν αποδεικνύει καθόλου πως η Ελλάς έγινε «αξιόχρεη» (sic) αλλά θα γίνει «αξιόχρεη» μόλις αναλάβει την διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προσυπογράφουν με άλλα λόγια και οι «αριστεροί» επίδοξοι «σωτήρες» του ελληνικού λαού και πρωτεργάτες της ευρωπαϊκής «επανίδρυσης», την άθλια ιδέα πως η ελληνική κοινωνία είναι καταδικασμένη να δανείζεται αιωνίως για να πληρώσει χρέη που διαρκώς θα μεγαλώνουν και επομένως η ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας θα είναι η ικανότητα να πληρώνει διαρκώς μεγαλύτερα τοκοχρεολύσια.
Οι φωστήρες της λεγόμενης Αριστεράς είναι απλώς, και αυτοί, αναγκαστικά εξαρτήματα του άυλου χρηματοπιστωτικού συστήματος των αγορών, που έχει αποκτήσει την έννοια μιας σύγχρονης θεότητας και σαν «ιερείς» της θεότητας, είναι υποχρεωμένοι να την προσκυνούν σαν παντοδύναμη και αιώνια γιατί αλλιώς θα ρίξει (με πολλούς τρόπους) φωτιά να τους «κάψει».
Από την άλλη μεριά στην παγκόσμια εκκλησία των αγορών επίκειται ένα σχίσμα: όπως φαίνεται από την στάση τους στην υπόθεση της Ουκρανίας, οι «αρχιερείς» της ανατολικής αυτοκρατορίας των αγορών, ετοιμάζονται να διεκδικήσουν τον πατριαρχικό θρόνο. Η επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ, η επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου, τα ενθουσιώδη σχόλια των αμερικάνικων ΜΜΕ, οι γλύκες της πικρόξινης κας Λαγκάρντ, τα απαραίτητα «πυροτεχνήματα» των βομβιστικών επιθέσεων, δεν είναι καθόλου άσχετα με την προφανώς εσπευσμένη αναγόρευση της Ελλάδας σε έναν «αξιόπιστο δανειολήπτη».
Ο ανταγωνισμός, στο πλαίσιο του χρεοκοπημένου εξουσιαστικού συστήματος, διαρκώς οξύνεται και η ελληνική κοινωνία για άλλη μια φορά θα γίνει το μήλο της έριδος για πολλές ξεπεσμένες «θεότητες» της σύγχρονης εξουσιαστικής μυθολογίας.