Είναι φανερό πως οι παράγοντες των κομματικών επιχειρήσεων, έχουν κυριολεκτικά πελαγώσει, προσπαθώντας να καταλάβουν, μέσα από τα νούμερα των αποτελεσμάτων, το μήνυμα των πρόσφατων εκλογών. Αυτή τη φορά όμως δεν πρόκειται για μήνυμα αλλά για έναν χρησμό τόσο αβέβαιο όσο και το «ήξεις αφήξεις» της Πυθείας.
Το πρόβλημα των παραγόντων της πολιτικής σκηνής είναι η ισορροπία ανάμεσα σε δύο αντιτιθέμενα συστήματα. Από τα δεξιά τους τραβούν οι απαιτήσεις του εξουσιαστικού συστήματος που καθορίζει την υπόστασή τους. Από τα αριστερά τους τραβούν οι απαιτήσεις του κοινωνικού συστήματος που καθορίζει την επιβίωσή τους.
Για τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης, αυτή η διλημματική αμηχανία των ηθοποιών της πολιτικής παράστασης «υπηρέτης δυο αφεντάδων» είναι διασκεδαστικά διδακτική. Στον βαθμό όμως που η κωμική αμηχανία της πολιτικής σκηνής μεταδίδεται ανεπεξέργαστη και τοις μετρητοίς στους θεατές, η κατάσταση καθίσταται επικίνδυνη.
Το δίλημμα που εκφράζεται στην πολιτική σκηνή είναι: πολιτική αλλαγή με τον κ. Τσίπρα ή πολιτική σταθερότητα με τον κ. Σαμαρά; Και οι δύο ηθοποιοί επικαλούνται το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο κ. Τσίπρας λέει: «το μήνυμα απονομιμοποιεί την παρούσα διαχείριση» και ο κ. Σαμαράς λέει: «το μήνυμα απαγορεύει την αλλαγή διαχείρισης». Αν το αποτέλεσμα των εκλογών εκληφθεί ως «μήνυμα», τότε και οι δύο εκλεκτοί καλλιτέχνες έχουν δίκιο. Αν όμως το αποτέλεσμα εκληφθεί ως «χρησμός», μας είναι παντελώς αδιάφορο ποιος από τους δύο έχει δίκιο.
Ουσιαστικά το ερώτημα που τέθηκε στις εκλογές ήταν: «Η Δεξιά ή η Αριστερά θα μας βγάλει από την κρίση;» και η σοφή απάντηση της (μαστουρωμένης) εκλογικής Πυθίας ήταν: «Η Δεξιά όχι η Αριστερά θα σας βγάλει από την κρίση».
Στην ένδοξη αρχαία Ελλάδα μας, όπως κι αν διαβαζόταν ο («ήξεις αφίξεις») χρησμός της Πυθίας ο πόλεμος θα συνεχιζόταν μέχρι το τέλος του. Σήμερα, είτε διαβαστεί ο εκλογικός χρησμός σαν «η Δεξιά, όχι η Αριστερά, θα σας βγάλει από την κρίση», είτε διαβαστεί σαν «η Δεξιά όχι, η Αριστερά θα σας βγάλει από την κρίση», το σίγουρο είναι πως η κρίση θα συνεχίσει να λειτουργεί μέχρι να φτάσει στην έκβασή της που δεν θα την προβλέψει η Πυθία αλλά θα την καθορίσει η κοινωνία.