Πολιτική | ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ | hits: 1403
Υπάρχει πολιτική ερήμην της ιστορίας;
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Τρ, 09 Σεπτ 2014

Είναι προφανές πως αυτό το φθινόπωρο θα υπάρξουν σοβαρές πολιτικές εξελίξεις και πως οι παράγοντες του πολιτικού συστήματος θα συνεχίσουν να μένουν πίσω από τον ιστορικό χρόνο. Ωστόσο δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για το μέλλον. Παρά τα φαινόμενα η ελληνική κοινωνία δεν είναι καθόλου αδιάφορη μπροστά σ' αυτά που συμβαίνουν. Μέσα από το σημερινό πολιτικό χάος, αργά ή γρήγορα, θα προκύψει μια σύγχρονη πολιτική σκέψη, και είναι στο χέρι των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης αυτό να γίνει εγκαίρως.

Η ελληνική κοινωνία ξεπέρασε ήδη την ανοησία της αναζήτησης «υπευθύνων» και της «δίψας για αίμα» και κανείς πια δεν αμφιβάλει πως μέσα στην θύελλα της κρίσης είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα (και όχι κάποιες ξεχωριστές κοινωνίες) που σήμερα περνάει την κρισιμότερη καμπή στην ιστορία της.

Αντιλαμβάνεται τώρα πως ο «κλασικός» πολιτικός λόγος των δήθεν «προγραμμάτων» και «κινημάτων» υπολείπεται ανατριχιαστικά της κρίσιμης πραγματικότητας. Αντιλαμβάνεται τώρα πως η «βλάβη» δεν είναι στα πρόσωπα, αλλά στο ίδιο το ενιαίο πολιτικό και ακαδημαϊκό σύστημα που προέκυψε μετά την πτώση του τείχους. Το κλειδί, τέλος, για την πλήρη κατανόηση της «βλάβης» το δίνουν οι παράγοντες του συστήματος, με την πεισματική τους άρνηση να αντιμετωπίσουν την κρίση σαν ιστορικό φαινόμενο και όχι σαν πολιτικό ατύχημα.

Η δήλωση του Βλαντιμίρ Πούτιν: «Αν ήθελα, θα μπορούσα να καταλάβω την Ουκρανία σε δυο βδομάδες» σημαίνει, ανάμεσα σε πολλά άλλα, τον φόβο του πως οι σημερινές τοπικές συγκρούσεις θα ενωθούν σε μια νέα παγκόσμια σύγκρουση που, χωρίς να ξέρουμε την μορφή της, μπορούμε να φανταστούμε την καταστροφή που θα προκαλέσει.

Κι όμως, σε καιρούς τέτοιας ιστορικής σημασίας, η ελληνική αντιπαράθεση περιορίζεται σε μια αφόρητη μικροπολιτική ιδιοτελή αερολογία. Και δεν μιλάω για την κυβερνητική πλευρά στην οποία η κριτική δεν έχει πια κανένα νόημα. Μιλάω για την Αριστερά για την οποία η αποδέσμευση της πολιτικής από την ιστορική κίνηση είναι έγκλημα κατά της κοινωνίας.

Ωστόσο η ιδιοτελής πολιτική των φωστήρων της «κυβερνώσας» Αριστεράς θα αποβεί ευεργετική, στον βαθμό που, με τα παθήματα των δραστών της, θα διδάξει τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης πως δεν υπάρχει αριστερή πολιτική ερήμην της ιστορίας.