Πολιτική | ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ | hits: 1402
Τελικά, οι βάρβαροι δεν είναι λύση...
άρθρο
του Κωστή Παπαϊωάννου
Δευτ, 22 Σεπτ 2014

Στο ποίημα του Καβάφη, η παρακμή της πολιτείας, που άνοιγε την πόρτα στους βαρβάρους, είχε μια κάποια αίγλη: σε μας εδώ δεν έχει καμία. Ούτε αυτοκράτορες στην πύλη με κορώνα, ούτε συγκλητικούς που δεν νομοθετούνε, ούτε ύπατους και πραίτορες που περιμένουν, με τόγιες στολισμένοι κόκκινες και με χρυσά βραχιόλια. Και οι «δικοί μας» ρήτορες τα λένε τα δικά τους, απ' τα παράθυρα, τα ίδια και τα ίδια, ανιαρά και τετριμμένα.

Οι βάρβαροι, στο ποίημα του Καβάφη, τελικά δεν ήρθαν, οι «δικοί μας» ήρθαν και νομοθέτησαν, και μάλιστα όχι μια αλλά δύο φορές. Την πρώτη φορά με το Δόγμα Τρούμαν που συνόδευε το Σχέδιο Μάρσαλ νομοθέτησαν τον αντικομουνιστικό προσανατολισμό του κράτους. Στις μέρες μας, με τα μνημόνια που συνοδεύουν τις δανειακές συμβάσεις νομοθετούν την υπαγωγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος στις αγορές.

Στο ποίημα του Καβάφη, η βαρβαρότητα είχε, κι αυτή, την χάρη της. Απ' ό,τι υπαινίσσεται ο ποιητής, μπορεί ακόμα και να εκτιμούσαν, οι βάρβαροι, την εκλεπτυσμένη τέχνη που κάλυπτε την παρακμή της «πολιτείας». Οι «δικοί μας» βάρβαροι είναι εντελώς χυδαίοι. Οι πρώτοι ξεπάστρεψαν τους κομμουνιστές και σαν να μη μας έφτανε αυτό περιφρονούσαν επί πλέον και έβριζαν (μέχρι και «γιέ της σκύλας») αυτούς που ενεργούσαν κατ' εντολή τους το ξεπάστρεμα. Οι τωρινοί έχουν βάλει πρόγραμμα να ξεπαστρέψουν όσους δεν είναι χρήσιμοι, με βάση την βάρβαρη αντίληψή τους για την χρησιμότητα, και δεν χάνουν ευκαιρία να προσβάλουν αυτούς που εκτελούν τις παραγγελιές των μνημονίων.

Από τα χρόνια του Καβάφη δεν παρακμάσανε μόνο οι πολιτείες, παρακμάσανε και οι βάρβαροι. Η πολιτεία τότε είχε πίσω της τεχνίτες να διακοσμούν περίτεχνα την παρακμή της. Η βαρβαρότητα είχε πίσω της πολεμιστές να εξασφαλίζουν την δύναμή της. Η πολιτεία είναι σήμερα μια ιεραρχία βαρύγδουπων τίτλων χωρίς πρόσωπα και η βαρβαρότητα είναι σήμερα «πακέτα» χρημάτων που δεν αγοράζουν τίποτα.

Και το χειρότερο, οι ποιητές και οι φιλόσοφοι έχουν μοιραστεί ανάμεσα στην κενότητα της πολιτείας και στην κενότητα των βαρβάρων. Δεν υπάρχει κανείς να διαπιστώσει πως τελικά οι βάρβαροι δεν είναι λύση.