Το προηγούμενο σημείωμα μου, με τίτλο Θάνατος και ζωή στους δρόμους της επανάστασης ξεσήκωσε (σε μια ομάδα "πρώην" στο facebook) έντονες "αντιδράσεις" από ανθρώπους που "ανήκουν" στον πολιτικό χώρο της πάλαι ποτέ εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αντιδράσεις, οι οποίες, θλιβερές από μόνες τους, δίνουν την ευκαιρία να αντιληφθεί όποιος ενδιαφέρεται την σημασία αυτής της "εξωκοινοβουλευτικής" πλευράς του οπορτουνισμού που μέχρι σήμερα δεν της δίναμε σημασία.
Δεν της δίναμε σημασία γιατί απορροφημένοι από την "εκπληκτική" πορεία "ανόδου" της λυκοσυμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντρική πολιτική σκηνή και, ειδικά για τον "χώρο" των εξωκοινοβουλευτικών, από τον ρόλο των επιτελών της ΚΟΕ, σ αυτή την πορεία ξεχάσαμε τα καθόλου μικρά "κατορθώματα" των σημαινόντων επιτελών των υπόλοιπων οργανώσεων που έλκουν την καταγωγή τους από τον χώρο του μαρξισμού λενινισμού.
Συνέβαλε στην απόσπαση της προσοχής (τουλάχιστον της δικής μου) από αυτές τις φαιδρές παρέες επιτελών που παρίσταναν τους ηγέτες του επαναστατικού κινήματος το μισοκακόμοιρο ύφος με το οποίο έχουν μάθει να σκεπάζουν την υπερφίαλη, αυτιστική αλαζονεία τους καθώς και το γεγονός ότι "προσφέρουν" την ψευδαίσθηση μιας αγωνιστικής διεξόδου σε ένα πλήθος αξιαγάπητων ανθρώπων που δεν μπορούσαν ούτε να ακολουθήσουν τυφλά τις πιο δεξιές (ας τις πούμε έτσι) οπορτουνιστικές τάσεις τύπου Ρινάλντι, αλλά δεν μπορούσαν και να αποδεσμευτούν από τον οργανωμένο οπορτουνισμό.
Το λιβάνισμα των ηρώων και των ηρωισμών του παρελθόντος που δεν απέχει καθόλου από το λιβάνισμα των θρησκευτικών ηρώων, είναι το όπιο του λαού της Αριστεράς. Οι επιτελείς των εν λόγω "κομμάτων" (μαγαζιών κατά την έκφραση του Χοντζέα) για χρόνια επιδίδονταν στο εμπόριο του αριστερού οπίου. Μετά την χρεοκοπία του οπορτουνισμού στο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, το εμπόριο έγινε χονδρεμπόριο και αποφάσισαν να το σερβίρουν με το ζόρι όχι μόνο στους φίλους τους αλλά και στους εχθρούς τους.
Η ουσία του επεισοδίου που προκάλεσε το σημείωμά μου είναι πως οι επιτελείς του ΚΚΕ(μλ) ξεφτίλισαν τον θανόντα άνθρωπό τους χώνοντας την διαφήμιση του θανάτου του και της "πολιτικής κηδείας" του κάτω από την μύτη των εχθρών του πολιτικού τους μαγαζιού και κατάγγειλαν για ιεροσυλία κάποιον που απλώς επεσήμανε, σε επίπεδο θεωρητικό, την ιερόσυλη πράξη τους χωρίς καν να την ονομάσει, όπως θα όφειλε, ιερόσυλη.
Η αιτία αυτής της αναίτιας "ευαισθησίας" είναι η προετοιμασία του τρίτου δρόμου στον οπορτουνισμό. Μετά από την χρεοκοπία του "εγχειρήματος" ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ξεκαθαρίσει ήδη δυό "δρόμοι": ο ένας είναι η "ορθή" επανάληψη του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και ο "δεύτερος" είναι η συνέχιση του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της λεγόμενης 4ης εξουσίας που είναι ο τύπος από τον Ρούντι Ρινάλντι.
Αυτά τα εγχειρήματα όμως περιορίζονται ρητά μέσα στα όρια του υπάρχοντος συστήματος αφήνοντας, και μάλιστα μεγεθυμένο, το κενό της οπορτουνιστικής παραχάραξης της επαναστατικής τάσης της κοινωνίας. Αυτός ο ανοιχτός δρόμος έχει ανοίξει από καιρό την όρεξη, να βγουν από τους τεκέδες τους, και οι μικρέμποροι του αριστερού οπίου του λαού. Το κακό όμως (αλλά ίσως και το καλό) αυτού του εμπορίου, είναι ότι δεν μπορούν να το πουλήσουν με μια σχετική αποτελεσματικότητα, αν δεν είναι και οι ίδιοι πίττα από την χρήση του.
Το ενδιαφέρον στο επεισόδιο ήταν ότι στην ανθρωποφαγική τελετή εναντίον του δράστη της "ιεροσυλίας" δεν έσπευσαν μόνο οι αντιπρόσωποι των "θιγόμενων" επιτελών του ΚΚΕ(μλ) αλλά τουλάχιστον ένας αστήρ του Μ-Λ ΚΚΕ μαζί με το αστεράκι του, που έχει πέσει ακριβώς κάτω από την αστεριά.
Αν συνυπολογίσει κανείς πως στην τελετή επίδειξης σεβασμού στον νεκρό, μετείχαν όλες σχεδόν οι ομάδες που παρουσιάζονται σαν "επαναστατικές" όπως π.χ. το ΝΑΡ, και το τροτσκιστικό ΕΕΚ, προκύπτει πως υπάρχει εν εξελίξει μια προσπάθεια συριζοποίησης των μαγαζιών που θα προσπαθήσουν να καλύψουν τον κενό τρίτο δρόμο του οπορτουνισμού.
Η προσπάθεια απομίμησης της συριζαϊκής φάρσας, ως νέα φάρσα, είναι ένα σοβαρό τεκμήριο πως η επαναστατική πλευρά της κοινωνίας δεν μπορεί να μείνει χωρίς οργανωτική έκφραση και η επαναστατική τάση της κοινωνίας δεν μπορεί να αμβλυνθεί. Είναι όμως συγχρόνως η ίδια θλιβερή προσπάθεια, από ανθρώπους που απαιτούν τον σεβασμό των άλλων όταν δεν σέβονται οι ίδιοι τον εαυτό τους, μια απόδειξη πως η επαναστατική πλευρά της κοινωνίας δεν μπορεί (ποτέ δεν μπορούσε) να εκφραστεί μέσα από μια ιεραρχική οργάνωση και η επαναστατική τάση της κοινωνίας δεν μπορεί να ενταθεί ποτισμένη από μια κούφια και ανιστόρητη ηρωικολογία. Και τέλος τί μέτωπο μπορεί να συγκροτηθεί όταν το μόνο στο οποίο μπορούν να συμφωνήσουν οι επιτελείς που συμμετέχουν είναι ό,τι η επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας είναι αδύνατη;
Ήταν εμφανές και πριν από το συγκεκριμένο επεισόδιο πως οι επιτελείς όλων των πολιτικών ομάδων που στην παρελθούσα τους έκφραση χρεοκόπησαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, και σε κάθε περίπτωση βρέθηκαν έξω από το πολιτικό παιχνίδι χωρίς να το καταλάβουν, ζουν τώρα με το όνειρο ενός μετώπου. Το δράμα τους είναι πως μια μετωπική οργάνωση (και μια οργάνωση γενικά) δεν μπορεί να συγκροτηθεί χωρίς την ηγεμονία της επαναστατικής ιδεολογίας και πως επειδή οι ονειροπολούντες το μέτωπο είναι όλοι "επαναστάτες" θέλουν όλοι την ηγεμονία.
Το συμπέρασμα από αυτή την απλή παρατήρηση είναι πως ενότητα και ιεραρχία δεν πάνε μαζί και η μοίρα του μετώπου που ονειρεύονται, είναι να καταλήξει, όπως ακριβώς η λυκοσυμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ, σε βίδες.
Τελικά το επεισόδιο δεν ήταν ένδειξη ενότητας μεταξύ των θιγομένων αλλά ένδειξη ανταγωνισμού. Οι αντιπρόσωποι του ΚΚΕ(μλ) με έβρισαν γιατί δεν τους κατηγόρησα ως ιερόσυλους ονομαστικά! Όπως λένε οι αμερικάνοι πλασιέ "βρίσε με αλλά πρόφερε σωστά το όνομά μου". Όσο για τους πατέρα αστέρα και υιό - αστερίσκο του Μ-Λ ΚΚΕ, (όπως Σχινάς και Σχινίσκος) επενέβησαν σε μια κόντρα που δεν τους αφορούσε -- και ενώ ο πατήρ έχει δηλώσει πως δεν ασχολείται με σκουπίδια -- για να μην τους κατηγορήσουν οι συνεταίροι πως έμειναν αμέτοχοι στον "ταξικό αγώνα" εναντίον του υβριστού!
Και τέλος για να φωτίσουμε και μια άλλη πτυχή του ζητήματος, είναι επίσης γνωστό πως το "ατού" της ηγεμονίας για το Μ-Λ ΚΚΕ (πολύ αχαμνό σε ηγεμονικά ατού, κατά τα άλλα) ήταν ως ζωντανός, και τώρα ως μακαρίτης ο Ισαάκ Ιορδανίδης (τον οποίο ουδόλως τυχαία ο αστερίσκος τον θυμήθηκε στην "κατά υβριστού" αγόρευσή του). Με τον θάνατο του "δικού του" το ΚΚΕ(μλ) έριξε στο τραπέζι το δικό του ατού, απειλώντας να ανατρέψει την ασταθή ισορροπία. Το μέτωπο επομένως, όσο για έναν καυγά μεταξύ δύο ΚΚΕ τον έχει σίγουρο από τα αποδυτήρια. Με την προσέγγιση των αδηφάγων του ΝΑΡ και των "εισοδιστών" του Τροτσκισμού, το μέτωπο -- αν καταφέρει να σχηματιστεί πράγμα καθόλου βέβαιο -- μια ήττα ακόμα της επανάστασης την έχει σίγουρη.
Μεγάλη αναταραχή στα κρανία, θαυμάσια κατάσταση, όπως θα έλεγε ο Μάο, αλλά για τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης και όχι για τα οπορτουνιστικά κρανία.