«Θα μπορούσε να υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανοικτό εγχείρημα που να έκφραζε μια άλλη προοπτική πέραν της απλής καταγραφής ενός χώρου και να έδινε λαβή σε ένα σημαντικό εγχείρημα διάσπαρτων αλλά υπαρκτών δυνάμεων στη βάση ενός προγράμματος διεξόδου; Κάτι τέτοιο θα είχε πράγματι ενδιαφέρον.»
Η παραπάνω κακοσυνταγμένη και αμήχανη φράση είναι η ακροτελεύτια παράγραφος ενός από τα σημειώματα του μαιτρ της οπορτουνιστικής απάτης του Ρούντι Ρινάλντι, τα σημειώματα που μιλάνε με ύφος εκατό καρδιναλίων της πολιτικής αλλά δεν λένε τίποτα περισσότερο από την δίψα του "εξουσία" έστω και κάλπικη και για το "παραδάκι" που την συνοδεύει έστω και βρώμικο.
Το σημείωμα έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο «άρωμα εκλογών και άλλα εδέσματα» (εκλογές και "εδέσματα" πάνε μαζί για τον Ρινάλντι. Καθόλου τυχαίο.) και περιέχει μια σειρά από παρατηρήσεις σχετικές με την πιθανότητα να γίνουν σύντομα εκλογές και με τα πλασαρίσματα που έχουν αρχίσει εν όψει αυτής της πιθανότητας.
Ό,τι περιέχεται σ αυτό το σημείωμα όταν δεν είναι προφανές είναι αμφίβολο και άρα θα ήταν για πέταμα αν δεν ήταν μια κόντρα προς το "κίνημα διεξόδου", που υποτίθεται πως ευαγγελιζόταν μέχρι προσφάτως, κατά το γεγονός πως αυτό το κίνημα υποτίθεται πως θα στηριζόταν στον "ριζοσπαστισμό" των ελλήνων και όχι στα περιθώρια για "φιλολαϊκή" πολιτική της επίσημης πολιτικής σκηνής, που και ο ίδιος υποκρινόταν πως τα θεωρεί ανύπαρκτα.
Είναι φανερό πως ο Ρινάλντι δημοσιεύει αυτό το σημείωμα για να θέσει, στο τελευταίο (πριν τις διακοπές) φύλλο του "Δρόμου της Αριστεράς" (και στην ζούλα) το ερώτημα της τελευταίας παραγράφου. Παράγραφο που την παρουσιάζει σαν ερώτημα, ενώ είναι μια σαφέστατη και σαφέστατα απαράδεκτη πρόταση, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι οι χαρακτηριστικές για το ποιόν του και καθόλου δημιουργικές ασάφειες, («ένα ενδιαφέρον (!) ανοικτό (!) εγχείρημα που να έκφραζε μια άλλη (!!!) προοπτική... και να έδινε λαβή σε ένα σημαντικό (!) εγχείρημα διάσπαρτων (!) ... "δυνάμεων"» !!! προφανώς δεν θα πείσουν ούτε τον πιο αφελή θαυμαστή του.
Ο λόγος που έχει ο Ρινάλντι να προτείνει εκ νέου (στην ζούλα) το ίδιο άθλιο "εγχείρημα" που ο ίδιος αναγκάστηκε να αρνηθεί (γιατί βεβαίως "διάσπαρτες αλλά υπαρκτές δυνάμεις" ήταν και οι γελοίοι επιτελείς της λυκοσυμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ) είναι πως αφού τα κατάφερε να διαλύσει την ΚΟΕ και να μετατρέψει τους ανθρώπους της σε άμισθους υπαλλήλους του, αρχίζει να καταλαβαίνει πως έπεσε έξω στους λογαριασμούς του πως θα γίνει ο νέος Χρήστος Λαμπράκης με εκδοτικό του "συγκρότημα" τον "Δρόμο" και τώρα προσπαθεί να επανακάμψει στο ταμείο του κράτους σαν αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Ρινάλντι χρησιμοποίησε σαν άλλοθι την δήθεν "μετάλλαξη" του Τσίπρα και της παρέας του (από την οποία αφού τον χρησιμοποίησαν, τον πέταξαν -- για να μην πω τίποτα χειρότερο -- σαν την τρίχα από το προζύμι) για να μην ξεφτιλιστεί εντελώς στα μάτια των ανθρώπων της ΚΟΕ τους οποίους έσυρε σ αυτή την ηλίθια δεκάχρονη περιπέτεια που κατέληξε σε φιάσκο. Με απίστευτες μανούβρες και γελοιότητές και συμμαχώντας με κάποιους ανανεωτές του τροτσκισμού σαν τον Τερζάκη και τον Λινάρες (τον πρώτο τον ανέβασε σε επίπεδο Μαρξ εναντίον του Λένιν και τον δεύτερο τον ανέβασε σε επίπεδο Λένιν εναντίον του Μαρξ) προσπαθεί να το παίξει εκδότης. Αντιλήφθηκε όμως πως δεν θα βρει τόσο κάποιον πλούσιο "σπόνσορα" ή κάποια φτωχά κορόιδα που θα στηρίξουν τα άθλια εγχειρήματά του. Τελικά, το δήθεν ερώτημα που θέτει σ αυτό το άθλιο σημείωμα, είναι μια συγκαλυμμένη πρόταση επιστροφής στην μοναδική διέξοδο για τον ίδιο, την υποταγή στον φασισμό των αγορών.
Το πραγματικό ερώτημα όμως, όχι βεβαίως προς τον Ρινάλντι αλλά προς τους ανθρώπους της ΚΟΕ που συνεχίζουν να τον ακολουθούν, είναι αν θα καταφέρουν να χειραφετηθούν από την αθλιότητά του χωρίς να διαλύσουν τους μεταξύ τους δεσμούς. Το ερώτημα αυτό είναι δύσκολο να απαντηθεί, είναι δύσκολο ακόμα και να κατανοηθεί η κρισιμότητα και η χρησιμότητά του.
Κι αυτό γιατί ο Ρινάλντι μπορεί να είναι απατεώνας αλλά δεν είναι ένα καθόλου τυχαίο πρόσωπο. Έχει αφομοιώσει από την πλευρά του οπορτουνισμού την συμβουλή του Μάο Τσε Τουνγκ προς τους επαναστάτες: «να τολμάτε να αγωνίζεστε να τολμάτε να νικάτε [υπέρ της επαναστατικής αλλαγής]» . Ο Ρινάλντι τολμάει να αγωνίζεται, τολμάει να νικάει [κατά της επαναστατικής αλλαγής]!
Βεβαίως τίποτα λιγότερο δεν κάνουν οι επιτελείς των υπολοίπων υποτιθέμενων αριστερών κομμάτων και ("αντιστασιακών") κινημάτων. Ο Ρινάλντι όμως έχει την σπάνια ικανότητα να διακρίνει την επαναστατική επικαιρότητα ασχέτως αν ο στόχος του είναι να την αντιστρέψει. Αυτή η σπάνια ικανότητα του έδωσε την δυνατότητα να προσελκύει τους ανθρώπους που τον ακολουθούν και να στηρίζει τα σχέδιά του πάνω στην ανεπάρκεια των αντιζήλων του.
Για την ιστορία της ΚΟΕ σαν συνέχεια της Α/συνέχειας και του μ. λ. πολιτικού κινήματος έχουμε ακόμα να πούμε πολλά γιατί η προσπάθεια αντιστροφής της επαναστατικής πολιτικής παράγει πολλές φορές χρησιμότερα αποτελέσματα για την επαναστατική αλλαγή και η ιστορία της ΚΟΕ είναι παραδειγματική από αυτή την άποψη.
Προς το παρόν ελπίζω πως οι άνθρωποι που ακολουθούν τον Ρινάλντι δεν θα του επιτρέψουν να τους γυρίσει πίσω σε νέες εκλογικές λυκοσυμμαχίες. Για τους αριστερούς της κοινωνικής βάσεις οι εκλογικές αυταπάτες έχουν τελειώσει μετά το φιάσκο του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ, μετά το φιάσκο του οπορτουνισμού του Ρινάλντι. Οι υποκριτικές δηλώσεις του Ρινάλντι εναντίον του "κυβερνητισμού" είναι στην σωστή κατεύθυνση και δεν μπορώ παρά να ελπίζω πως αντί να απορρίψουν την κατεύθυνση θα απορρίψουν την υποκρισία.