Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1675
ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κοινωνικός παράγοντας
σχόλιο
του Κ.Π.
Κυρ, 21 Ιουν 2009

Αυτές τις μέρες, η προσοχή των παραγόντων του εξουσιαστικού συστήματος, αλλά και η προσοχή των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης, επικεντρώθηκαν στις εσωτερικές διενέξεις που έθεσαν εν αμφιβόλω την ύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δύο πλευρές του παιχνιδιού της εξουσίας αντιλήφθηκαν, έστω και διαισθητικά, ότι οι εξελίξεις, σ' αυτό το κομμάτι της υπαρκτής Αριστεράς, θα έχουν επίδραση στην σταθερότητα του εξουσιαστικού οικοδομήματος, η εξαθλίωση του οποίου ανησυχεί ιδιαίτερα τους πολιτικούς παράγοντες αλλά και το κοινωνικό σώμα που τελικά θα υποστεί τις συνέπειες της.

Οι τριγμοί του συστήματος έχουν πυκνώσει και η μάσκα αλαζονείας, με την οποία εμφανίζονται στα παράθυρα της τηλεόρασης οι λειτουργοί του, δεν μπορεί πια να κρύψει τους φόβους τους. Αλλά επιπλέον η απόκρυψη της σήψης δεν τους βολεύει. Από την αυτάρεσκη βεβαιότητα για την "καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ", προτιμούν να προβάλλουν την ανησυχία τους για την "κρίση του πολιτικού μας συστήματος". Ποια πολιτική μπορεί να γλυτώσει την κοινωνία από την κρίση; Αυτό είναι το στοίχημα που αντιστοιχεί στην δήθεν παραδοχή της οικονομικής κρίσης, στο νέο πολιτικό δόγμα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Ανάμεσα στις εκλογές του 2004 και σ' αυτές του 2007 αποφασίστηκε άτυπα αλλά ομόφωνα από τους παράγοντες του εξουσιαστικού συστήματος να αναζητηθούν γενικές πολιτικές λύσεις (έστω και) έξω και πέρα από το λεγόμενο δικομματικό σύστημα. Για την εφαρμογή αυτής της, όχι και τόσο πρωτότυπης, απόφασης υπάρχουν δύο δρόμοι: Ο Δεξιός, που είναι "δοκιμασμένος" και ακριβώς γι αυτό έχει ελάχιστη δημοτικότητα και ο Αριστερός, που απολαμβάνει μεγάλης εκτίμησης αλλά μόλις επιλεχθεί παύει να είναι Αριστερός.

Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο εξηγούνται οι περιπέτειες του ΣΥΡΙΖΑ: Στην πύρινη συγκυρία των εκλογών του 2007, η σύμπτωση της διάχυτης επιθυμίας της κοινωνικής βάσης για αλλαγή και η αναγκαστική προθυμία των παραγόντων της εξουσίας για ριζοσπαστικές λύσεις αποκρυσταλλώθηκε σε ένα απρόσμενα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα. Εν συνεχεία υπήρξε η όχι και τόσο ανεπηρέαστη αλλά πάντως εντυπωσιακή δημοσκοπική έκρηξη. Η απροσδόκητη επιτυχία αντί να λειτουργήσει, σαν αφετηρία για προβληματισμό και περαιτέρω εξορμήσεις, έδωσε την ευκαιρία για θριαμβολογίες και διενέξεις για την μοιρασιά της δόξας και των λάφυρων της νίκης.

Στα δυόμιση χρόνια που μεσολάβησαν αναδείχτηκαν όλα τα προβλήματα της πρόχειρης συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, για τα οποία χρειάζεται σοβαρή μελέτη. Αναδείχτηκε όμως και η πλήρης αδυναμία του εξουσιαστικού συστήματος να βρει λύσεις διεξόδου από την κρίση. Τα ιδιοτελή σχέδια των αρχηγών των ομάδων από τις οποίες συγκροτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα σχέδια των παραγόντων του συστήματος για την αναβίωση μιας αριστεράς του χεριού τους εξανεμίστηκαν. Τα ιστορικής σημασίας γεγονότα του Δεκέμβρη έδωσαν την χαριστική βολή στις γενικές και ειδικές λύσεις πολιτικής ευκολίας.

Από την άλλη μεριά όμως, τόσο τα ίδια τα γεγονότα του Δεκέμβρη όσο και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαλύθηκε παρά την επίθεση της ποικιλώνυμης εσωτερικής και εξωτερικής Δεξιάς παρ όλη την αμηχανία που διέκρινε την στάση του και τους χειρισμούς του, δείχνει κάτι που φαίνεται περίεργο, ενώ θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο. Ο κοινωνικός παράγοντας και όχι ο παράγοντας της εξουσίας είναι αυτός που καθορίζει τελικά και αποφασιστικά τις πολιτικές εξελίξεις. Και μάλιστα -- όπως έδειξε τόσο η απόφαση του Αλαβάνου να παραιτηθεί όσο και η ανάκληση της παραίτησης -- τις καθορίζει όχι μόνο με την δική του δύναμη αλλά και επηρεάζοντας τον χώρο της εξουσίας.