Διάφορα | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2422
Ο φασισμός της υγείας
σχόλιο
του Κ.Π.
Παρ, 25 Δεκ 2009

Τι σημαίνει άραγε το ξαφνικό ενδιαφέρον της Αμερικανικής, της Ευρωπαϊκής και της ημετέρας Ελληνικής Εξουσίας για την υγεία των Ελλήνων; Μήπως την εξουσία την έπιασε μια ξαφνική αγάπη για την Παγκόσμια Κοινωνία και μαζί για την Ελληνική και αποφάσισαν να μας κόψουν τις κακές συνήθειες; Μας έκοψαν το κάπνισμα μετά τα ναρκωτικά. Και τώρα μας θωρακίζουν με φάρμακα για την γρίπη των χοίρων μετά από τα φάρμακα για την γρίπη των πτηνών.

Στην περίπτωση της νόσου των πτηνών το καραγκιοζιλίκι της εξουσιαστικής πολιτικής ήταν προφανές αλλά σε μικρότερη έκταση. Στην περίπτωση του ιού της γρίπης οι τεχνικές άσκησης της εξουσίας βελτιώθηκαν αλλά και η εξουσιαστική επικοινωνιακή πολιτική αποθρασύνθηκε. Υπάρχει ασφαλώς ένα επιστημονικό ζήτημα αλλά υπάρχει και ένα πολιτικό ζήτημα.

Όταν ο ανεκδιήγητος Αβραμόπουλος βγήκε στα κανάλια να αναγγείλει γεμάτος χαρά ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα νοσήσει επικινδύνως αλλά η "πολιτεία" έχει φροντίσει να αγοράσει εμβόλια αρκετά για να μπολιάσει και τους ανθρώπους και τους χοίρους, κανείς δεν μπορούσε να έχει αμφιβολία ότι κάποιον λάκκο έχει η φάβα. Το πραγματικό πρόβλημα ενός ιού όμως δεν έπαψε να υπάρχει. Κι αν αυτή την φορά ο ιός δεν είναι τόσο επικίνδυνος την επόμενη φορά κανείς δεν αποκλείει ότι μπορεί να είναι. Ποιος θα πείσει τότε την κοινωνία να πάρει τα μέτρα που θα της υποβάλει ο επόμενος ανεκδιήγητος υπουργός υγείας;

Αυτό που πάει να γίνει στην χώρα μας και σε όλο τον κόσμο με το ξαφνικό ενδιαφέρον των εξουσιαστικών μηχανισμών για την κοινωνική υγεία την ίδια στιγμή που η πολιτική κρίση τείνει να διαλύσει το εξουσιαστικό σύστημα εις τα εξ ων συνετέθη είναι να δημιουργηθούν και να καθιερωθούν κανόνες που η ανάγκη να τηρηθούν θα στρέψει τον ένα πολίτη ενάντια στον άλλο. Αυτό ακριβώς είναι ο φασισμός που αναπτύσσεται σήμερα και που μακροπρόθεσμα βέβαια θα καταρρεύσει αλλά με ποιες και πόσες θυσίες και καταστροφές κανείς δεν μπορεί να το ξέρει.

Υπάρχει και ένα ακόμη πρόβλημα που επιβαρύνει την κοινωνία ως προς την προοπτική υπέρβασης του φασισμού: Ο ιός της επικοινωνιακής πολιτικής μόλυνε και τους επιτελείς της κοινωνίας των πολιτών. Πολλοί από τους συνδικαλιστές της ιατρικής βρήκαν κι αυτοί την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τον δικαιολογημένο φόβο των ανθρώπων για να πουλήσουν το κοντό τους και το μακρύ τους ως επιστημονικό θέσφατο. Ένας από αυτούς, όνομα και μη χωριό, μόλις του έχωσαν στο στόμα ένα ραδιοφωνικό μικρόφωνο σκέφτηκε να μας πει πως όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ή δεν ξέρω ποιος άλλος λέει πως υπάρχει κίνδυνος, ξέρει τι λέει.

Μα βέβαια όλοι αυτοί ξέρουν και τι λένε και γιατί το λένε. Κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει ότι ακόμα και στους πιο δυσφημισμένους δημόσιους οργανισμούς και στις πιό ύποπτες δημόσιες υπηρεσίες υπάρχουν καλοί επιστήμονες. Υπάρχουν όμως πολλά που δεν λένε γιατί δεν τα ξέρουν. Δεν τα ξέρουν είτε γιατί γίνονται πίσω από την πλάτη τους, είτε γιατί οι διαδικασίες στην σύγχρονη κοινωνική ζωή είναι τόσο πολύπλοκες που κανείς δεν μπορεί να τις παρακολουθήσει. Και από αυτή την άποψη οι δημόσιοι οργανισμοί είναι απολύτως αναξιόπιστοι.

Το πρόβλημα λοιπόν για την κοινωνία είναι διπλό: Από την μια μεριά να κατανοήσει τα όρια αυτού του συστήματος. Να κατανοήσει επίσης ότι παρ' όλα τα φούμαρα που τσαμπουνάνε όλοι, το σύστημα, βολεύει όλους όσους έχουν σαν μοναδικό πρόβλημα να πάρουν μια θέση αντιπολιτευτικής εξουσίας μέσα σ' αυτό.  Από την άλλη μεριά η κοινωνία έχει μπροστά της το έργο της ανάπτυξης ενός αξιόπιστου πολιτικού δικτύου, με το οποίο αφ' ενός να μπορεί να παρεμποδίζει το σύστημα στην καθιέρωση φασιστικών διαδικασιών, και αφ' ετέρου να μπορεί να παρακάμπτει το εξουσιαστικό σύστημα, όσο αυτό υπάρχει, από άποψη πληροφοριών.

Βεβαίως μετά από μισό αιώνα παροπλισμού της Αριστεράς η οποία εκπληρούσε όσο μπορούσε -- και δεν μπορούσε λίγο τουλάχιστον στην δεκαετία του '40 -- το καθήκον της αξιόπιστης πληροφόρησης της κοινωνίας, η ανάπτυξη εκ νέου μιας σύγχρονης πολιτικής έκφρασης της κοινωνίας που θα μπορεί να την οργανώσει και να την κάνει ικανή να αντιμετωπίσει τον φασισμό δεν είναι απλή υπόθεση. Παρ' όλα αυτά νομίζω ότι οι περιπτώσεις αυτές σαν αυτή με την νόσο των χοίρων δίνει το μέτρο της ανάγκης αλλά και της δυνατότητας προς αυτή την κατεύθυνση.