Είναι πολύς καιρός που αισθάνομαι αγανάκτηση για την βάρβαρη χρησιμοποίηση εκ μέρους των επιτελών της ΚΟΕ, σε κάθε καινούριο βήμα της οπορτουνιστικής τους πορείας, του εξαιρετικού επαναστατικού ποιήματος του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι "ξελασπώστε το μέλλον". Τελευταία, το χρησιμοποίησαν, στο αλαλούμ του προεκλογικού τους παραληρήματος, για να καλέσουν τον κόσμο να ψηφίσει τον "εμπνευσμένο" Τσίπρα που θα "ξελασπώσει" το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.
Με την ευκαιρία της επίσκεψης Μέρκελ, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής δευτέρωσε, έστω και κάπως ηπιότερα, το ατόπημα χρησιμοποιώντας ένα εξαιρετικό ποίημα του Μπρεχτ σαν σύνθημα εναντίον (υποτίθεται) της Μέρκελ.
* * * * * *
Πριν από την επίσκεψη Μέρκελ έλεγα πως ότι η "απειλούμενη" υποδοχή της παχουλής επίδοξης αυτοκράτειρας είναι στην πραγματικότητα (α) μια έμπρακτη δήλωση αναγνώρισης της αυτοκρατορικής εξουσίας και (β) μια έμπρακτη δήλωση υποταγής στο δυτικό τμήμα της αυτοκρατορίας που προς το παρόν αυτή εκπροσωπεί.
Νομίζω πως είναι περιττό να επιχειρηματολογήσω για το ότι οι ισχυρισμοί μου αποδείχτηκαν βάσιμοι και άλλωστε ξέρω πολύ καλά ότι είναι αδύνατον να έχουν άλλη στάση. Ο οπορτουνισμός σε συνδυασμό με τον φασισμό είναι μια ιστορική φάση υποχρεωτική που δεν θα καταφέρουμε να την αποφύγουμε.
Δεν το περίμενα όμως πως δεν θα κατάφερναν να τηρήσουν ούτε καν στοιχειωδώς τα προσχήματα. Με εξέπληξε πως αυτές οι έμπρακτες δηλώσεις υποταγής δεν καλύφθηκαν τουλάχιστον κάτω από μια στοιχειωδώς αξιοπρεπή ρητορική.
Η κυρία Παπαρήγα κούνησε για άλλη μια φορά το δάχτυλο στο λαό, λέγοντας ότι μόνο οι λαοί που αγωνίζονται καταφέρνουν να απαλλαγούν από τους δυνάστες τους, λέγοντας δηλαδή ότι αφού ο λαός δεν ακολουθεί τις στρατιωτικές παρελάσεις του ΠΑΜΕ, καλά να πάθει.
Ο ανεκδιήγητος Τσίπρας είναι έτσι κι αλλιώς ικανός να πει οτιδήποτε και έτσι το "κουλό": «θα νικήσουμε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και γιατί είμαστε περισσότεροί» μου φάνηκε σχεδόν "προχωρημένο".
Με εξέπληξε όμως η στάση των επιτελών του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής. Όχι γιατί ακολούθησαν την πεπατημένη, πράγμα που είναι αναμενόμενο σαν συμμαχία των "υπολοίπων" που έχουν καταντήσει.
Με εξέπληξε (ίσως κακώς) γιατί τους θεωρούσα αισθητικά καλλιεργημένους και θα περίμενα εκ μέρους τους (ή έστω από μερικούς) έναν σεβασμό σε μερικές ξεχωριστές στιγμές και στοίχους της επαναστατικής ποίησης.
* * * * * *
Παραθέτω από το site του Μετώπου το κακόγουστο δελτίο τύπου που εξέδωσαν για την επίσκεψη Μέρκελ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΜΕΤΩΠΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
«'Ανγκελα μην κλαις»
Περιμένοντας την Μέρκελ
Σήμερα το απόγευμα, μπροστά στη Βουλή των Ελλήνων το πανό του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής χαιρετίζει την αυριανή άφιξη στην Αθήνα της Μέρκελ με τους στίχους του Bertold Brecht : «Angela, weine nicht. Da ist nichts im Schrank, was zu holen ware». («Άνγκελα μη κλαις. Στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί».) Για την περίσταση μάλιστα η «Άννα» του Brecht έγινε «Angela». Είναι μια ειρωνική απάντηση στη σκληρή πολιτική της Μέρκελ απέναντι στην Ελλάδα και στα όσα είπε πριν λίγες μέρες η γερμανίδα καγκελάριος ότι «η καρδιά μου ματώνει για την Ελλάδα».
Αθήνα, 8/10/2012
Και τόσο πολύ τους άρεσε η ιδέα ώστε σε άλλη ανακοίνωση υπερηφανεύονται πως: «Πολλά, Ελληνικά και ξένα, πρακτορεία ειδήσεων αναφέρθηκαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, στο πανό του Μετώπου με αφορμή την άφιξη της Άγγελα Μέρκελ.» και παραθέτουν τις διευθύνσεις των πρακτορείων.
Πέρα από τον οπορτουνιστικό χαρακτήρα της όλης εκδήλωσης, στην οποία κακώς το ΜΑΑ (ακόμα και με την αμήχανη θέση που έχει για το πολιτικό πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας) πήρε μέρος, η έμπνευση της χρήσης του συγκεκριμένου ποιήματος είναι επιεικώς ατυχής.
Ακόμα κι αν ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε το συγκεκριμένο ποίημα ήταν ταιριαστός, η ίδια η χρήση του θα εξωράιζε έτσι κι αλλιώς την άθλια φασιστική πολιτική υπόσταση της Μέρκελ. Πόσο μάλλον όταν το νόημα του ποιήματος διαστράφηκε βάρβαρα για να προσαρμοστεί στην κακόγουστη υποτιθέμενη ειρωνεία μιας απάντησης στην επίσκεψη της Μέρκελ.
Ότι κι αν νομίζει αυτός που το εμπνεύσθηκε το ποίημα είπε στην Μέρκελ (ειρωνικά ή σοβαρά αδιάφορο) να λυπηθεί την ελληνική κοινωνία για την "πείνα" που η ίδια έχει προκαλέσει.
* * * * * *
Να και το ποίημα του Μπρεχτ όπως το βρήκα στο site: [Στίχοι, ποιήματα, μεταφράσεις]
Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι
(Άννα μην κλαις)
θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή
(Άννα μην κλαις)
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί
Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει
(Άννα μην κλαις)
Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.
Ο στρατός ξεκινά
(Άννα μην κλαις)
Σαν γυρίσω ξανά
θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.
Ο στρατός ξεκινά
Αυτό το ποίημα του Μπρεχτ έχει πολλαπλά και εξαιρετικά επίκαιρα νοήματα. Αλλά το σίγουρο νόημα είναι ότι ο καθησυχασμός "Άννα μην κλαίς" που επαναλαμβάνεται σε κάθε στροφή δεν έχει σχέση με τις καθημερινές ελλείψεις που αναφέρονται σε κάθε στροφή αλλά με την μεγάλη ανατροπή της τελευταίας στροφής:
Ο στρατός που ξεκινά στην τελευταία στροφή είναι ο φασιστικός αλλά ο στρατιώτης θα γυρίσει ακολουθώντας άλλες σημαίες και ο στρατός που ξεκινά στο τέλος της στροφής και του ποιήματος είναι ένας άλλος στρατός.
Σε λιγότερες από 20 λέξεις αποδίδεται ολόκληρη η διαλεκτική ουσία της επαναστατικής ανατροπής.
* * * * * *
Το Μέτωπο ξεκίνησε με την υπόσχεση μιας ανατροπής και κατέληξε να προβάλλεται σαν εναλλακτική πολιτική λύση, σαν πολιτικό σχέδιο Β'!
Προσωπικά δεν περίμενα καμιά ανατροπή και έτσι δεν μπορώ να κατηγορήσω τους φίλους του Μετώπου πως με "απογοήτευσαν". Ξέρω πολύ καλά, πως στα λόγια και στην πολιτική ρητορεία η ανατροπή είναι εύκολη, στην πράξη όμως δεν είναι. Αλλά από το σημείο να μην μπορείς να ανατρέψεις τις συνήθειες σου, μέχρι το σημείο να χάνεις το αισθητικό σου κριτήριο και την πολιτική σου ευαισθησία η απόσταση είναι τεράστια.
Δεν ξέρω ούτε ποιος είχε αυτή την θλιβερή έμπνευση, ούτε ποιος μπορεί να καταλάβει τί λέω. Δεν περιμένω καν ότι αυτό το σχόλιο θα διαβαστεί από τους καλούς φίλους και φίλες του Μετώπου.
Θα πω όμως αυτό που έχω να πω:
Φίλοι αφήστε την ποίηση, και μάλιστα την επαναστατική, έξω από την πολιτική αθλιότητα της εποχής. Η επαναστατική ποίηση δεν είναι "ευκαιρία" για οπορτουνιστικές κινήσεις, είναι πνευματική τροφή για την κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία γρήγορα θα στερηθεί και την υλική τροφή ας μην προσπαθείτε να της στερήσετε και την πνευματική τροφή.
Όχι για άλλο λόγο αλλά απλά γιατί δεν θα τα καταφέρετε!
Υ.Γ.
Κάτω από την δημοσίευση του Δελτίου Τύπου στο site του Μετώπου είχα γράψει προχθές ένα σχόλιο με το νόημα που έχει και το παρόν. Μέχρι που ξεκίνησα να γράφω αυτό εδώ το σχόλιο, στο site του Μετώπου το μικρό σχόλιό μου δεν είχε εμφανιστεί. Εμφανίστηκε όμως πριν αυτό εδώ το σχόλιο τελειώσει.
Κάτι είναι κι αυτό.