Αυτές τις μέρες ένας μεγάλος αριθμός γεγονότων της δημόσιας ζωής βρίσκεται σε εξέλιξη. Από αυτά άλλα βγαίνουν στις στήλες των εφημερίδων και στην τηλεόραση και άλλα όχι. Έχοντας συνηθίσει να βλέπουμε τα γεγονότα σαν ειδήσεις παραλείπουμε να προσέξουμε το νόημά τους και να το συνδέσουμε με το νόημα άλλων γεγονότων παρόμοιων ή ανόμοιων. Αυτά που συμβαίνουν ωστόσο φωτίζουν μια κίνηση απομάκρυνσης από τα καθιερωμένα και πίεσης για μια αλλαγή προς μιαν άγνωστη κατεύθυνση. Με άλλα λόγια όλα δείχνουν ότι η κοινωνική κρίση οξύνεται τόσο που κανένας κοινωνικός χώρος δεν μένει αλώβητος απ' αυτήν.
Η κρίση στην εκκλησία ξέσπασε πάλι με μια σειρά "αποκαλύψεις" δραστηριοτήτων που όλος ο κόσμος ξέρει πως υπάρχουν. Αποκαλύπτονται σχέσεις ανάμεσα στον κόσμο της εξουσίας και στον υπόκοσμο. Αυτό που δείχνουν οι αποκαλύψεις δεν είναι τόσο ότι υπάρχουν "σκάνδαλα" όσο ότι οι αντιθέσεις οξύνονται τόσο που παίρνουν αυτοκαταστροφικό χαρακτήρα. Ότι δηλαδή αυτοί που κινούν τις αποκαλύψεις δεν μπορούν να σταματήσουν ούτε μπροστά στον φόβο ότι θα υπάρξουν αντίποινα.
Απ' την άλλη μεριά τα κόμματα μέσα και έξω από την βουλή ψάχνουν να βρουν νέα ιδεολογικά πρόσωπα και οργανωτικά πρότυπα καθώς τα παλιά δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες τους. Η στροφή του ενδιαφέροντος στην Δεκαετία του '60 και στην γέννηση του μαρξιστικού λενινιστικού κινήματος γίνεται έντονη επίσης. Λίγο μετά το Διήμερο της ΚΟΕ με αφορμή τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ για το οποίο μιλήσαμε, ένα συνέδριο ανοίγει σε δυό βδομάδες, με πρωτοβουλία του ΕΛΙΑ και του ιδρύματος Ανδρέα Λεντάκη και θέμα την νεολαία του '60 και τους αγώνες της.
Όλα αυτά συνδέονται μεταξύ τους. Αποδεικνύουν ότι το ποτάμι της ιστορίας όχι μόνο δεν σταματάει να κυλάει αλλά είναι και ενιαίο, όσο κι αν εμείς μάθαμε να μη το προσέχουμε και να μην ενδιαφερόμαστε για την κατεύθυνση του. Από τις ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να φωτίσουμε τα γεγονότα εντάσσοντάς τα στην μεγάλη εικόνα.
Σ.Κ.