Οι Σελίδες Κριτικής, για αρκετά μεγάλο διάστημα τον τελευταίο καιρό, έχουν σιωπήσει. Αυτό έχει γίνει κι άλλες φορές, λόγω αδυναμίας του συντάκτη τους να παρακολουθήσει και να σχολιάσει -- από μια θεωρητική σκοπιά, όπως έχει επιλέξει -- την επικαιρότητα. Αυτή την φορά όμως, όσο περνούν οι μέρες, η σιωπή γίνεται πιο οδυνηρή. Οι Σελίδες σιωπούν, σε μέρες που γύρω συμβαίνουν πολλά που θα ήταν χρήσιμο και επείγον να σχολιαστούν. Οι κοινωνικές εξελίξεις και ανακατατάξεις, μπορεί να μην είναι θεαματικές στην μορφή, ίσως επειδή συνηθίσαμε να είναι ραγδαίες, είναι όμως πρωτοφανείς, στην ουσία τους, και τελικά είναι συγκλονιστικές.
Ο οικονομικός και πολιτικός τομέας, στους οποίους συνηθίσαμε να διακρίνουμε την κοινωνική ζωή, όλο και περισσότερο συγχωνεύονται μέσα σ' ένα γενικό πολιτιστικό κλίμα. Η διάκριση ανάμεσα σε ιστορία και σε πολιτική, δίνει την θέση της σε μια ασίγαστη έφεση όλων των επιμέρους κοινωνικών σχηματισμών να κατανοήσουν την ιστορικοπολιτική φυσιογνωμία τους. Τέλος, η έννοια των κοινωνικών αντιθέσεων στην ταξική τους έκφραση -- παρόλη την αγκύρωση της πολιτικής ρητορείας σε μια εκχυδαϊσμένη ταξική λογική -- χάνει το νόημα της, και ενισχύεται η έννοια των κοινωνικών αντιθέσεων σαν κυρίαρχο συστατικό κάθε ανάσας ζωής που παίρνει η κοινωνία.
Τελικά η επαναστατική κοινωνική θεωρία που -- υπό την ταξική της σχηματοποίηση -- φαινόταν να διαψεύδεται, αντίθετα αναδύεται, πιο φρέσκια από ποτέ, με το σχήμα των, διαλεκτικά θεωρημένων, γενικών κοινωνικών αντιθέσεων.
Ωστόσο, παρόλο που η ουσία των κοινωνικών φαινομένων ξεπροβάλει επίμονα μέσα από τα καθημερινά γεγονότα, η έκθεσή της μέσα από τον πολιτικό λόγο δεν είναι καθόλου εύκολο εγχείρημα. Πρώτα και κύρια διότι ο πολιτικός λόγος δεν ήταν και δεν είναι σήμερα καθόλου, ατομική υπόθεση αλλά σχηματίζεται και προβάλλει μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Αυτές όμως έχουν, στην παλιά τους μορφή, στραγγαλιστεί οριστικά από τον βρόγχο της λεγόμενης πολυφωνίας. Έτσι ακόμα κι αν η ατομική θεώρηση πετύχει να γίνει έστω και κατ' ελάχιστο ουσιαστική, η έκφρασή της θα σκοντάψει στην αμείλικτη τάξη που είναι εγκαταστημένη στις συνήθειες των ανθρώπων προς τους οποίους ακριβώς εκτίθεται.
Δεν είναι μόνο οι "αυθεντίες" που δεν θα χάσουν καμιά ευκαιρία να χλευάσουν όποιον προσπαθήσει να κρίνει ουσιαστικά τα ιδεολογικά εργαλεία της επικράτησής τους, είναι και οι υποκείμενοι σ αυτή την πρωτοφανή μορφή εξουσίας που τρέμουν μήπως καταστραφεί η ψευδαίσθηση της ενότητας που τους αποπροσανατολίζει. Εν τέλει σαν να μη φτάνει ότι η θεωρούμενη συλλογικότητα σαν εκδοχή πραγματικής κοινωνικής οργανωσιακής μορφής ακυρώνει την συλλογικότητα σαν κοινωνική λειτουργία, ο συλλογικός πολιτικός λόγος καταλήγει να έχει σαν αποκλειστικό έργο τον αποκλεισμό οποιασδήποτε ουσιαστικής ατομικής έκφρασης.
Αυτό το site λοιπόν, όπως κάθε ατομική έκφραση δεν μπορεί να τραφεί χωρίς δημόσια συζήτηση. Ο συντάκτης του ωστόσο, φορτωμένος βέβαια και με τις δικές του αδυναμίες που φτάνουν πολλές φορές να ακυρώνουν την δύναμη μιας πολιτικής πείρας στα χαμηλά μεν της κοινωνικής ιεραρχίας αλλά πάντα κοντινή σε σημαντικά πολιτικά γεγονότα και πρόσωπα, βρίσκεται αυτή την εποχή στερημένος από κάθε πρόσβαση στους χώρους της προφορικής συζήτησης. Η μόνη του παρηγοριά είναι πως αυτό που φαίνεται σαν δημόσιος λόγος αλλά είναι πραγματικά η έκφραση της κοινωνικής αφασίας δεν μπορεί να επιβιώσει. Οι ραγδαίες εξελίξεις επιμένουν και είναι βέβαιο θα οδηγήσουν στην ανάδειξη μιας νέας κοινωνικής ημερησίας διάταξης. Μέχρι τότε οι Σελίδες Κριτικής θα πρέπει να συνηθίσουν να επιβιώνουν με μικρές ποσότητες πνευματικού οξυγόνου και με ιδεολογική τροφή από κονσέρβα.