Στις 28 Ιανουαρίου 2006 οργανώθηκε στο κοινωνικό κέντρο Θεσσαλονίκης μια ενδιαφέρουσα πολιτική συζήτηση με θέμα "Κοινωνικός ιστός, ταυτότητες και το αίτημα της κοινωνικής αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη". Εισηγητές ήταν ο Νίκος Γκλαρνέτατζης (Ν.Γ.) και ο Μιχάλης Μπαρτσίδης (Μ.Μ.). Την συζήτηση παρακολούθησε ένας αρκετά μεγάλος, για τα συνήθη δεδομένα, αριθμός ατόμων. Οι εισηγήσεις κράτησαν το ενδιαφέρον των ακροατών και η συζήτηση που επακολούθησε ήταν αρκετά ζωηρή, άσχετα από το περιεχόμενο της, το οποίο άλλωστε θα επιχειρήσω να παρουσιάσω με έναν κριτικό τρόπο. Οι λόγοι για τους οποίους αυτή συζήτηση χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα, είναι γιατί δεν γίνονται συχνά τέτοιες συζητήσεις και γιατί η συγκεκριμένη συζήτηση ανέδειξε το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η λεγόμενη "Υπαρκτή Αριστερά" στην προσπάθεια της να επιβιώσει μέσα στο σημερινό πολιτικό κλίμα.
Το ευρύτερο πλαίσιο της συζήτησης, είναι ένας χώρος, κομματικά αλλά και πολιτικά, ακαθόριστος, στον οποίο συνυπάρχουν τα λεγόμενα κοινωνικά κινήματα, (των οικολόγων, των γυναικών, υπέρ των μεταναστών, υπέρ των δημοκρατικών δικαιωμάτων, εναντίον των συνόρων, εναντίον του ρατσισμού κ.λπ.) τα οποία διαπλέκονται με επίσης ακαθόριστο τρόπο με τις διάφορες κομματικές συγκροτήσεις της Αριστεράς εκτός από το ΚΚΕ, του οποίου η πολιτική γενικά αλλά και η θέση μέσα στις εξελίξεις του χώρου της λεγόμενης υπαρκτής Αριστεράς, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και μελέτη. Ιδιαίτερη σημασία έχει η επικάλυψη του χώρου που περιγράφουμε με τον πανεπιστημιακό, πολλοί από τον οποίο, ασχολούνται επίσης με τα θέματα που απασχολούν τα κοινωνικά κινήματα, μέσω των λεγομένων κοινωνικών επιστημών. Η ενότητα του πλαισίου αυτού δημιουργείται από κοινή παραδοχή ότι αυτός ο χώρος ανήκει στην ευρεία Αριστερά, και από την κοινή παραδοχή ότι είναι αδύνατο να ενοποιηθεί, ιδεολογικά και πολιτικά. Αυτές οι δύο παραδοχές είναι άλλωστε και ο λόγος που το ΚΚΕ, επιδιώκοντας την "ηγεμονία" με την πιο παρεξηγημένη εκδοχή της εννοίας αυτής, δεν συμμετέχει στις κινήσεις και εκδηλώσεις αυτού του χώρου.
Η συγκυρία της εκδήλωσης, όσο κι αν αυτό δεν ομολογείται, ορίζεται από το γεγονός ότι πλησιάζουν οι Δημοτικές Εκλογές και η σύνοδος στην Αθήνα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, δημιουργώντας έδαφος για όχι και πολύ διαφορετικές φιλοδοξίες. Η σχέση όμως της συζήτησης με τις δημοτικές προεκλογικές κινήσεις έγινε φανερή από το γεγονός του εντοπισμού του προς εξέταση πολιτικού ζητήματος στην Θεσσαλονίκη, με την βασική διαπίστωση ότι στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μια εθνικιστική και ρατσιστική κατάσταση, βαρύτερη από ό,τι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Άλλωστε η κατάσταση ονομάστηκε, και σ' αυτή την συζήτηση, "ψωμιαδισμός", δηλαδή με έναν όρο που έχει χρησιμοποιηθεί στην κόντρα του γνωστού οικολόγου κ. Τρεμόπουλου, ο οποίος ενδημεί στη Θεσσαλονίκη, εναντίον του "λαοπρόβλητου" νομάρχη Θεσσαλονίκης κ. Ψωμιάδη.