Ιστορικό της Αριστεράς | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2284
Δυο λόγια για την σημερινή διανόηση με αφορμή μια άποψη από τα παλιά.
παρουσίαση
του Κωστή Παπαϊωάννου
Σάβ, 28 Φεβ 2015

Τα "παλιά" είναι τα πριν την στρατιωτική δικτατορία 1967-1974 αλλά η άποψη από τα παλιά είναι ένα κείμενο που γράφτηκε το καλοκαίρι του 1977, δηλαδή μετά από την δικτατορία, στην "αυγή" της μεταπολίτευσης, όταν η δουλειά (καλή ή και όχι τόσο καλή) που είχαν κάνει οι "συνεπείς αριστεροί", οι αριστεροί του μαρξιστικού λενινιστικού κινήματος, άρχισε μπήκε στο τσουβάλι του πασοκικού "σοσιαλισμού". Η αφορμή για την συγγραφή αυτού του κειμένου ήταν τα συμφραζόμενα της ίδρυσης της Προοδευτικής Παράταξης Επιστημόνων Καλλιτεχνών Τεχνικών (ΠΠΕΚΤ)  μιας από τις τρεις Προοδευτικές Παρατάξεις (οι άλλες ήταν των εργατών και των μαθητών) που ιδρύθηκαν με πρότυπο (υποτίθεται, αλλά μόνο κατ' όνομα) της προδικτατορικής ΠΠΣΠ.

Η ΠΠΕΚΤ ιδρύθηκε με βάση μια διακήρυξη που ακολουθήθηκε κατά γράμμα αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ γιατί ήταν κατάφορα αντιμαρξιστική και αντιδιαλεκτική και στον χρόνο που λειτούργησε μέχρι την διάλυσή της υπήρξε το φυτώριο ενός νέου πρωτότυπου οπορτουνισμού (χωρίς ρεβιζιονισμό) και συγχρόνως ο καταλύτης για την διάλυση των υπολοίπων παρατάξεων και του φορέα του μαρξιστικού λενινιστικού κινήματος που ήταν το ΚΚΕ(μ.λ.).

Δεν θα ασχοληθώ εδώ με τις ιστορικές και τις πολιτικές λεπτομέρειες της διάλυσης του μ.λ. κινήματος, ούτε με την εξέλιξη του κινήματος προς την παρακμή. Αναφέρομαι στην ΠΠΕΚΤ γιατί αυτή υπήρξε η πρώτη πολιτική συγκρότηση διανοουμένων (και όχι φοιτητών) που έβαλαν τα θεμέλια της σύγχρονης διανόησης της οποίας τα μέλη βρίσκονται σε τεράστια σύγχυση και διασπείρουν την σύγχυσή τους στην βάση της κοινωνίας.

Η ΠΠΕΚΤ είναι η παράταξη των διανοουμένων, που αφού συγκρατήθηκαν την τελευταία στιγμή (από τον Χοντζέα) από την φόρα τους να καταδικάσουν τον Μάη του 1968, στην διάρκεια της δικτατορίας, προσαρμόστηκαν με ευχαρίστηση στον Μάη όταν αυτός, εν ονόματι της καταδίκης της αυθεντίας πήρε τον δρόμο της προσαρμογής του στο νέο καθεστώς της δικτατορίας των πανεπιστημιακών και πολιτικών αυθεντιών που έχουμε σήμερα σε όλο τον κόσμο.

Το κείμενο που παραθέτω εδώ αποτέλεσε μια απόπειρα κριτικής στην οπορτουνιστική λογική για τον ρόλο της διανόησης και των διανοουμένων με την οποία δημιουργήθηκε η ΠΠΕΚΤ. Φυσικά η απόπειρα αντιμετωπίστηκε με την ποινή της "αυστηρής επίπληξης" από την "ηγεσία" της Παράταξης για την ζημιά που έκανε η κριτική στην "ανάπτυξη" του κινήματος. Η αφοσίωσή τους στο κίνημα όμως δεν τους εμπόδισε να πρωταγωνιστήσουν στην διάλυση του και να μετακομίσουν στο ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη μεριά όμως με την διάλυση του μ.λ. κινήματος και των Παρατάξεων, κυρίως της ΠΠΣΠ, ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια προσαρμογής του επαναστατικού κινήματος στις νέες συνθήκες. Μια προσπάθεια όμως που δεν θα μπορούσε παρά να κουβαλάει μαζί της και την προσπάθεια προσαρμογής και του οπορτουνισμού στις νέες συνθήκες. Μια προσπάθεια που σήμερα μετά την ενσωμάτωσης και του νέου οπορτουνισμού στο εξουσιαστικό σύστημα φτάνει στο τέλος και αυτής της φάσης.

Αρχίζει μια νέα φάση, στην οποία, όπως έγινε και στην αρχή της μεταπολίτευσης, ο κυβερνών (πλέον) οπορτουνισμός δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την εκτροφή και της δικής του αντιπολίτευσης που θα συγκρατεί τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης ποτίζοντάς τους με την ελπίδα μιας εύκολης και ανέξοδης κοινωνικής αλλαγής. Σ' αυτή την φάση, με δεδομένο πως το σύστημα είναι πια από πολιτική άποψη μια δικτατορία των "αυθεντιών" της εξουσίας, η διανόηση του καιρού μας, παίζει τον κύριο και αποφασιστικό, για να μην πω και τον μοναδικό ρόλο. Χρειάζεται επομένως να αντιληφθούν οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης την ανάγκη μιας επαναστατικής διανόησης. Το κείμενο που παραθέτω δεν μπορεί βεβαίως να χρησιμεύσει σαν βάση για την μελέτη της σύγχρονης διανόησης αλλά μπορεί να χρησιμεύσει στην κατανόηση της καταγωγής της.

--------

Το κείμενο για τους διανοούμενους θα το βρείτε εδώ.

http://www.critici.gr/FilesPDF/GiaTousDianooumenous.pdf