Πολιτική | hits: 1957
Η θηλυκή καταστολή στην... ημέρα της γυναίκας!  
σημείωμα
των Σελίδων Κριτικής
Πεμ, 14 Μαρ 2019

Μπορεί να ήταν σύμπτωση πως συνέπεσαν με την ημέρα της γυναίκας, τόσο οι δηλώσεις της κυρίας Γεροβασίλη περί του "αυτοδίκαιου" των οπορτουνιστικών προληπτικών συλλήψεων όσο και αυτές της κυρίας Παπακώστα περί του ότι οι συλλήψεις... καθιστούν άχρηστη την καταστολή! Ήταν όμως σύμπτωση σατανική και πάντως δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το υπουργείο καταστολής του (αντιδρώντος) πολίτη λειτουργεί υπό την διεύθυνση δυο γυναικών.

Από κάποιον ιστότοπο, αποδόθηκε στην κυρία υπουργό, εντός εισαγωγικών, σαν να είχε ειπωθεί επί λέξει, η φράση: «όποιος αντιδρά από το διαδίκτυο κατά της κυβέρνησης διαπράττει αδίκημα - σας παρακολουθούμε όλους». Για μια ακόμα φορά στο διαδίκτυο έγινε ο κακός χαμός, από την μια μεριά για την "κατάργηση" της δημοκρατίας και από την άλλη μεριά για το "fake news" της δημοσίευσης. Και είναι βέβαια αλήθεια πως η κυρία Γεροβασίλη δεν είπε επι λέξει αυτά που της αποδίδονται, αυτά όμως που πράγματι είπε ήταν ακόμα χειρότερα.

Εμφανίστηκε, με άλλα λόγια, καί στο συγκεκριμένο περιστατικό, ο συνδυασμός, κυβερνητικής και δημοσιολογικής αυθαιρεσίας που συνιστά μια προφανή προβοκάτσια, στην οποία οι δύο πλευρές έχουν διαφορετικά κίνητρα και στόχους αλλά έχουν πάντα κοινό συμφέρον τον αποπροσανατολισμό της πολιτικής συζήτησης που προκαλείται.

Σαν δύο πλευρές δεν εννοώ την κυβερνητική από την μια και την δημοσιολογική την άλλη, αλλά τις δύο πλευρές της αντιφατικής (αντιδιαλεκτικής) αντίθεσης φασισμού και οπορτουνισμού, της οποίας οι δύο πλευρές εναλλάσσονται στο εσωτερικό του ενιαίου πλέον πολιτικού συστήματος, πάνω στην κοινή βάση του πολύπλευρου ψεύδους και της πολύμορφης βίας.

Αφορμή για την συγκεκριμένη τραγική κωμωδία, με πρωταγωνίστριες τις δύο κυρίες του υπουργείου καταστολής, ήταν η αθλιότητα της "συμφωνίας" των Πρεσπών. Και επειδή η συγκεκριμένη κωμωδία έχει "εθνικό" περιεχόμενο, αποτελεί ένα κατ εξοχήν παράδειγμα της αντιφατικής αντίθεσης στην οποία αναφέρομαι. Η πολιτική εκδοχή της αντίφασης, εκπροσωπούμενη από την κυρία Γεροβασίλη -- ονομάζοντας αυθαιρέτως την άθλια συμφωνία σαν "λύση" του Μακεδονικού -- αφενός μεν ομολογεί την αθλιότητα και αφετέρου ομολογεί την ενοχή της κυβέρνησης για την υποταγή της στον παράγοντα του παγκόσμιου εξουσιαστικού ανταγωνισμού που την υπαγόρευσε. Η δημοσιολογική εκδοχή της ίδιας αντίθεσης -- παρουσιάζοντας, με τα εισαγωγικά, την αλήθεια σαν ψέμα -- ομολογεί πως δεν ενδιαφέρεται για την ουσία της πολιτικής αθλιότητας αλλά για την εκμετάλλευση της ομολογίας της.

Βεβαίως το ζήτημα καί των δύο πλευρών της εξαθλίωσης του πολιτικού συστήματος, τόσο της οπορτουνιστικής όσο και της φασιστικής, δεν κλείνει εδώ· ο συνδυασμός ψεύδους και βίας είναι καί για τις δύο πλευρές μονόδρομος. Έχει ωστόσο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς την εμπλοκή του γυναικείου παράγοντα -- όπως και του νεανικού παράγοντα -- στην έκφραση και στην πρακτική της εξουσιαστικής εξαθλίωσης. Ο αυταρχισμός και το ψεύδος δεν γίνονται, στις μέρες μας, μόνο πρακτικές όλο και πιο νέες στην ηλικία τους, γίνονται επίσης όλο και πιο θηλυκές στο γένος τους.

Η ευχέρεια του πολιτικού συστήματος να εμπλέξει τους νέους και τις γυναίκες στην εξαθλίωσή του, δίνει προς το παρόν ελπίδες σε όσους "τρέφονται" από την σαπίλα του, για την διαιώνιση της. Δεν θέλω να πω περισσότερα αλλά γρήγορα οι ελπίδες τους θα διαψευσθούν. Ούτε στις γυναίκες ούτε στους νέους ταιριάζει η αρρώστια της εξουσίας.