hits: 10792
Ο μεγάλος κίνδυνος
σημείωμα
των Σελίδων Κριτικής
Κυρ, 12 Απρ 2020

Πραγματικά, ο κορωνοϊός είτε είναι ο ίδιος λίγο είτε πολύ επικίνδυνος για την ανθρωπότητα, έδειξε πολύ καθαρά πως ο μεγάλος κίνδυνος που διατρέχουν οι κοινωνίες όλου του κόσμου, δεν προέρχεται από αυτά που μπορούν να συμβούν, αλλά από την έλλειψη της αυτογνωσίας της κοινωνίας που εμποδίζει την αντιμετώπισή τους. Η άγνοια της κοινωνικής πραγματικότητας από την ίδια την κοινωνία είναι ο μεγάλος κίνδυνος που απειλεί την σύγχρονη κοινωνία.

Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, την αυτογνωσία της κοινωνίας την εξασφαλίζει μια επαναστατική δύναμη που αναπτύσσεται στις κρίσιμες στιγμές της κάθε κοινωνίας, και που όταν παρέλθουν οι κρίσιμες στιγμές, η ίδια η επαναστατική δύναμη μετατρέπεται σε παράγοντα εφησυχασμού και εξαπάτησης της κοινωνίας, αφήνοντας έτσι χώρο να αναπτυχθεί μια άλλη επαναστατική δύναμη για την επόμενη κρίσιμη στιγμή.

Αν υποθέσουμε πως η κατάσταση που περνάει σήμερα η κοινωνία μας είναι κρίσιμη ή πως προδικάζει μια ακόμη πιο κρίσιμη κατάσταση, είναι εντυπωσιακό πως καμιά επαναστατική δύναμη δεν ακούγεται να αναπτύσσεται, ούτε από μακριά. Πράγμα που σημαίνει πως είτε η κατάσταση δεν είναι ακόμα αρκετά κρίσιμη, είτε εμείς έχουμε κουφαθεί, γιατί βεβαίως κωφαίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Εγώ νομίζω πως συμβαίνουν και τα δύο:

Με τα μέσα καταστροφής που υπάρχουν σήμερα, η καταστροφή αν φτάσουμε σ' αυτήν θα είναι ολοκληρωτική. Αλλά από την άλλη μεριά, επειδή η αποτροπή της καταστροφής είναι ζήτημα αυτογνωσίας και μόνο, τα ίδια μέσα καταστροφής είναι εύκολο να μετατραπούν σε μέσα ευημερίας και οικοδόμησης (όπως λέει το παλιό τραγούδι τα μαχαίρια τα σπαθιά να τα κάνουμε εργαλεία να δουλεύει η εργατιά), φαίνεται πως ίσως η κρισιμότητα των στιγμών δεν πέρασε το σημείο καμπής και δεν μπήκε ακόμα στην κατηφόρα προς το μοιραίον της καταστροφής.

Από την άλλη φαίνεται πως ο κύριος προς το παρόν κωφαίνει , τυφλώνει και μωραίνει, όχι ολόκληρη την κοινωνία αλλά μόνο τους καραγκιόζηδες των επιτελείων που έχουν κληρονομήσει την επαναστατική δύναμη και την εξαντλούν στην καταγγελία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Παραβλέποντας το γεγονός πως ο Μητσοτάκης και ο Γεωργιάδης δεν είναι ο κίνδυνος αλλά το σύμπτωμα του κινδύνου που είναι πως το "σύστημα" (που περιλαμβάνει και τους ίδιους) έχει ήδη αχρηστευτεί.

Θα έλεγα λοιπόν τελικά πως ο κύριος στην πανσοφία του, όσο είναι ακόμα καιρός και πριν ακόμα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την πλέρια καταστροφή της ανθρωπότητας, φροντίζει να ξεφτιλίσει την επαναστατική "δύναμη" που έχει μετατραπεί σε δύναμη επισκευαστών του συστήματος. Με στόχο -- ο κύριος -- μπας και καταλάβουμε οι χοντροκέφαλοι πως όποιος παριστάνει τον επαναστάτη (φορώντας τα ρούχα του παππού του αντάρτη που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι καν ο δικός του παππούς) δεν είναι σώνει και καλά και ο ίδιος επαναστάτης. Μπορεί να είναι -- στην καλύτερη περίπτωση -- και ζητιάνος της αποδοχής μας και στην χειρότερη απλά απατεώνας.

Εδώ ολόκληρος Μακρυγιάννης (γνήσιος επαναστάτης ο ίδιος, όχι ο παππούς του) κατάντησε να ζητιανεύει . . .

Για να μιλήσω και λίγο πιο σοβαρά: Αυτά τα παραπάνω τα γράφω διαβάζοντας τις ανακοινώσεις των επιτελείων τριών από τις πάλαι ποτέ "εξωκοινοβουλευτικές" οργανώσεις της Αριστεράς. Που καταφέρονται ενάντια στην κυβέρνηση και ενάντια σε όλους τους άλλους που η αντίθεσή τους στην κυβέρνηση δεν είναι αρκετά αντίθεση ή δεν είναι του γούστου τους. Χωρίς να έχουν κάτι κάποια συγκεκριμένη πολιτική στάση που έχουν αποφασίσει να ακολουθήσουν οι ίδιοι.

Βεβαίως δεν υποστηρίζω πως μια σωστή στάση θα ήταν, εν ονόματι της πανδημίας, να "βάλουν πλάτη" για να περνούν τα μέτρα που παίρνει το κυβερνητικό επιτελείο, αδιαφορώντας για τον μανδύα της προπαγάνδας που προσπαθεί να κρύψει την αχρηστία του συστήματος. Υποστηρίζω πως προκειμένου να εμφανιστούν σαν προστάτες του λαού συμβάλλουν στην συγκάλυψη της αχρηστίας του συστήματος.

αναφορές