Πολιτική | στις , Δευτ, 19 Ιουν 2006 | hits: 1535
Πλούτος προσώπων φτώχεια ιδεών
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Δευτ, 19 Ιουν 2006

Στις προεκλογικές κινήσεις της Θεσσαλονίκης, είναι εντυπωσιακή όχι τόσο η απουσία της πολιτικής από τον λόγο των υποψηφίων, όσο η επιπόλαια αποδοχή αυτής της απουσίας εκ μέρους του κοινού. Θα έπρεπε να αναμένονται στον προεκλογικό λόγο κάποιες θεωρίες, για τα κοινωνικά δεδομένα και τα πολιτικά ζητούμενα, ανάλογες έστω με την παράδοση των πολιτικών παρατάξεων, που να αφορούν γενικά την ελληνική κοινωνία και ειδικά την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Αποδεχόμαστε όμως, στην θέση των αναμενομένων, θεωρίες κομμένες και γραμμένες στα μέτρα κάθε υποψηφίου, οι οποίες πηγάζουν από τον προσωπικό του αγώνα να εκλεγεί, και δευτερευόντως μόνο έχουν κάποιο πολιτικό χαρακτήρα, αλλά και πάλι μόνο και μόνο επειδή έχουν ανάγκη να βάλουν το κεφάλι τους κάτω από ένα κομματικό κεραμίδι.

Εν τέλει ο προσωπικός ανταγωνισμός, ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της κάθε πολιτικής παράταξης, αναδεικνύεται σημαντικότερος, από την αντιπαράθεση των πολιτικών απόψεων. Το γεγονός αυτό δείχνει την έλλειψη οποιασδήποτε πολιτικής θεωρίας, σε οποιαδήποτε παράταξη. Δείχνει όμως συγχρόνως και την επικράτηση μιας νέας ανομολόγητης πολιτικής θεωρίας κατά την οποία το ατομικό συμφέρον, τοποθετείται ψηλότερα από το λεγόμενο μέχρι σήμερα κοινωνικό συμφέρον. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μια τέτοια πολιτική θεωρία σημαίνει την επιστροφή στον αστικό ρομαντισμό, δηλαδή στην αντίληψη κατά την οποία το συλλογικό και κοινωνικό συμφέρον υπηρετείται από την άμιλλα μεταξύ των ατόμων. Αλλά όταν από την άλλη μεριά κάθε συλλογικότητα συνοψίζεται στο συμβολικό πρόσωπο ενός "αρχηγού", μάλλον έχουμε φτάσει σε μια νέα έκδοση ενός Νιτσεϊκού υπεράνθρωπου, αλλά υπεράνθρωπου προσωρινού, ευκαιριακού και φτηνού, όπως όλα τα προϊόντα της σημερινής αγοράς.

Στην προεκλογική Θεσσαλονίκη οι υπεράνθρωποι επίδοξοι υποψήφιοι, πάλεψαν μέχρις τελικής πτώσεως για το χρίσμα. Ακόμα και στην κυβερνητική παράταξη που τυπικά δεν υπήρξε θέμα χρίσματος, δεδομένου του πλεονεκτήματος της ήδη κατοχής της εξουσίας, υπήρξε σοβαρότατος ανταγωνισμός σε όλα σχεδόν τα ζητήματα που απασχόλησαν την κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Ανταγωνισμός ανάμεσα σε έναν δήμαρχο που προσπαθεί να εκμεταλλευθεί το "αυτονόητο" της παραμονής του στην θέση εξουσίας που κατέχει και σε έναν νομάρχη που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το "αυτονόητο" της προσωπικής του αυτοτέλειας ανεξάρτητα από την θέση εξουσίας που κατέχει. Ανταγωνισμός που εκδηλώθηκε ανοιχτά με την αποστασιοποίηση του κ. Ψωμιάδη από την προ πολλού χρεοκοπημένη πολιτική "των μεγάλων έργων", με τα οποία κάθε κυβέρνηση προσπαθεί να χαϊδολογήσει την ερωτική Θεσσαλονίκη. Από το ονειρικό απειλούμενο έργο ενός Καλατράβα μέχρι το έργο της καταβύθισης του κυκλοφοριακού προβλήματος της πόλης στον πάτο του Θερμαϊκού.

Οι υπεράνθρωποι επίδοξοι υποψήφιοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θυσιάστηκαν στο βωμό της αναβάπτισης του κόμματος, στον ποταμό των κοινωνικών κινημάτων και πρώτιστα του γυναικείου κινήματος. Αλλά οι γυναικείες παραλλαγές του υπεράνθρωπου, όπως η αυτοδημιούργητη, η αθλήτρια, η επιτυχημένη, η τσαγανή, η ρηξικέλευθη, που επιλέγονται κατά περίπτωση από το επιτελείο των συμβούλων του κ. Παπανδρέου, δεν παραπέμπουν στην καταλληλότητα και την επάρκεια, που εξασφαλίζει το θηλυκό στοιχείο στις κοινωνικές λειτουργίες. Οδηγούν σ' έναν ακόμα οξύτερο ανταγωνισμό που ξεσηκώνεται όταν το θηλυκό στοιχείο περνάει σε αρσενικές θέσεις.

Οι μεγάλες μάχες ωστόσο αναπτύχθηκαν στο πεδίο των πολύχρωμων και πολύφωνων υπερανθρώπων, της αριστεράς. Εξαιρείται βέβαια το Κ.Κ.Ε., του οποίου ο εσωτερικός ανταγωνισμός διαγιγνώσκεται μόνο στη νεκροψία. Εδώ το κυνήγι του χρίσματος είναι αναγκαστικά διαφορετικό και δημιούργησε σκηνές απείρου κάλλους. Σε μια Αριστερά που ο ρόλος της είναι η διαχείριση της ηττοπάθειας, ο αριθμός των υποψηφίων δεν θα μπορούσε να περιοριστεί από την απαίτηση μιας αποτελεσματικότητας. Ο καθένας που μπορεί να εξασφαλίσει τις τυπικές προϋποθέσεις, μπορεί να πάρει το χρίσμα από κάποια μικρή κοινωνική ομάδα με μόνο προσόν μια ευτελή ρητορεία. Κάτω από το γενικό σύνθημα της "ενότητας" που έχει γίνει το απαραίτητο καρύκευμα στον πολιτικό λόγο της Αριστεράς, ξεδιπλώθηκε μια ποικιλία αντιμαχόμενων ιδεών που θα έσωζαν τάχα την αισθητική και την ευημερία της Θεσσαλονίκης ...αν τους το επέτρεπε η εξουσία!

Από ένα τέτοιο σύστημα υποψηφίων, δεν θα μπορούσε βέβαια η κοινωνία της Θεσσαλονίκης να περιμένει ρεαλιστικές ιδέες, με την έννοια της αποτελεσματικότητας. Θα μπορούσε όμως θαυμάσια να ξέρει, η κοινωνική βάση αυτής της πόλης, ότι αφού δεν μπορεί να περιμένει αποτελέσματα δεν έχει και ανάγκη να τα περιμένει. Αυτό και μόνο θα άνοιγε το δρόμο για ρεαλιστικότατες πολιτικές συζητήσεις στο επίπεδο της κοινωνικής βάσης και θα δημιουργούσε προϋποθέσεις για πραγματική κοινωνική ενότητα. Για ένα κοινωνικό μέτωπο πίεσης, πραγματικά αποτελεσματικό. Αυτό τέλος θα έλυνε και τα χέρια της υγιούς πλευράς των Μέσων Επικοινωνίας που συνθλίβεται κάτω από το βάρος των ανέφικτων, της τέχνης του εφικτού!

κείμενο pdf
Δεν υπάρχει !