Μπροστά στο πραγματικό πολιτικό χάος που απλώνεται στον κόσμο και ιδιαίτερα στην περιοχή μας, ποτέ δεν ήταν πιο επίκαιρη από σήμερα η ρήση του Μάο Τσε Τουνγκ: «μια μεγάλη αναταραχή φέρνει μια μεγάλη τάξη», αλλά και ποτέ η Αριστερά δεν ήταν τόσο μακριά από την κατανόηση αυτής της ρήσης και τόσο κοντά στον κίνδυνο της φασιστικής παρερμηνείας της.
Απ' αυτή την άποψη έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η στροφή, στα «γεωπολιτικά», της εσωτερικής αντιπολίτευσης που ασκούν στον ΣΥΡΙΖΑ οι επιτελείς της ΚΟΕ. Οι τελευταίοι εγκαταλείπουν την αντιπολίτευση που στηριζόταν στην «αδυναμία» των «ηγεμόνων» του ΣΥΡΙΖΑ να κινητοποιήσουν τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης και στρέφονται τώρα στην επισήμανση της «ανεπάρκειας» των υποψήφιων κυβερνητών, μπροστά στο «γεωπολιτικό χάος». Δεν είμαι καθόλου κατά της αντιπολίτευσης στην αλαζονεία των «ιθυνόντων» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η λογική αυτής της δήθεν «αντιπολίτευσης» είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Εκ πρώτης όψεως η στροφή στα «γεωπολιτικά», ακολουθεί την μόδα της άκριτης επιστροφής σε πολιτικές ερμηνείες παρελθούσης χρήσεως. Ακολουθεί όμως κυρίως την νέα «έμπνευση» του ιδιοκτήτη του «Δρόμου της Αριστεράς», κ. Ρούντι Ρινάλντι, ο οποίος προσπαθεί να προσαρμοστεί στην «στροφή» που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές. Η ιδέα του κ. Ρινάλντι περί «γεωπολιτικού χάους» εκφράστηκε με ένα άρθρο στην εφημερίδα του και «επικυρώθηκε» δια χειροκροτημάτων σε μια εκδήλωση την ημέρα της εθνικής επετείου (28/10/14) σε χώρο επίσης της εφημερίδας.
Η νέα «έμπνευση» ανατινάζει τις δυό προηγούμενες, εμπνεύσεις του ίδιου, την «μεταπολίτευση του λαού» και το «μεταμνημονιακό ξέφωτο». Οι ιδέες αυτές υιοθετήθηκαν όχι μόνο σαν «πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σαν «ατζέντα» της πολιτικής σκηνής και χρεοκόπησαν μετά τις ευρωεκλογές μαζί με την ελπίδα να βρουν έδαφος αυτές οι ανοησίες στην κοινωνική βάση. Γιατί, βεβαίως, για ποιες «μεταπολιτεύσεις» και για ποια «ξέφωτα» να μιλάμε σε έναν κόσμο όπου ανατινάχθηκαν ήδη τα θεμέλια της αστικής πολιτικής και η βίαια σύγκρουση είναι η μόνη πολιτική που ισχύει;
Παρά τα φαινόμενα, η ιδέα πως οι «ιθύνοντες» του ΣΥΡΙΖΑ είναι «ανεπαρκείς» μπροστά στο «γεωπολιτικό χάος», πρώτον, αθωώνει τους «κατηγορούμενους» αφού η ανεπάρκεια δεν είναι αμάρτημα αλλά βασικό προσόν του σημερινού πολιτικού ανδρός και, δεύτερον, καθαγιάζει την παγκόσμια εξουσιαστική σύγκρουση υποστηρίζοντας πως αυτοί που ετοιμάζουν τον όλεθρο το κάνουν για να εξασφαλίσουν τα ζωτικά συμφέροντα των κοινωνιών τους. Ο κ. Ρινάλντι όμως όλα αυτά τα παραβλέπει γιατί βεβαίως ο ΣΥΡΙΖΑ, βρέξει χιονίσει, θα γίνει κυβέρνηση και θα χρειαστεί έναν «επαρκή» υπουργό εθνικής αμύνης.
Μπροστά στο χάος δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που δεν μπορεί να κατανοήσει την αιτία του και να διακρίνει την τάξη που κρύβει μέσα του. Αλλά και αντιστρόφως, η τάξη που κρύβει μέσα του το χάος και την πολιτική υπαγορεύει και τα «κρανία» που μπορούν να κατανοήσουν προετοιμάζει. Στο επόμενο σημείωμά μου ελπίζω να πω δυο λόγια πιο αισιόδοξα.