Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 2083
Προς το παρόν ΟΧΙ στην υποταγή: το ΝΑΙ θα το βρούμε μεταξύ μας.
άρθρο του Κωστή Παπαϊωάννου
Παρ, 3 Ιουλ 2015

Το δημοψήφισμα δεν το προκάλεσε κανένας Τσίπρας και κανένας Βαρουφάκης. Το προκάλεσε η ιστορική συγκυρία. Και, την ιστορική συγκυρία την καθορίζει η ιστορική δυναμική. Και, η ιστορική δυναμική παράγεται από τις αντιθέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης. Και τέλος, η κοινωνική δυναμική διαμορφώνεται, επηρεάζεται, αυξομειώνεται μέσα από τις υποκειμενικές δυναμικές: αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναστρέφεται.

Το δίλημμα ΟΧΙ ή ΝΑΙ "στην πρόταση των δανειστών" είναι βλακώδες και γελοίο. Η σκέψη πως θα ξεσηκωθεί μια ολόκληρη κοινωνία και θα τρέχει στις κάλπες για να προσφέρει στον Τσίπρα ένα διαπραγματευτικό "ατού" με το οποίο θα "μειωθεί το χρέος" ή "θα τα πάρει από τους πλούσιους και όχι από τους φτωχούς" είναι μια σκέψη αντάξια της γελοιότητας του θεάτρου των διαπραγματεύσεων. Μένει να φανεί πως γεννήθηκε αυτή η σκέψη στο παραπέντε: και πάντως μια ξαφνική αγάπη για την "δημοκρατία" δεν ήταν.

Ό,τι κι αν λέμε, ό,τι κι αν νομίζουμε, το πραγματικό δίλημμα είναι: ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην υποταγή της ελληνικής κοινωνίας στο παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα. ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην υποταγή του ζωντανού πραγματικού κοινωνικού συστήματος στο κλινικά νεκρό θεσμικό κοινωνικό σύστημα.

Και μόνο το γεγονός (α) της σημασίας που δόθηκε -- θέλοντας και μη -- στο δημοψήφισμα, και μόνο το γεγονός (β) πως η αλητεία του συστήματος περιμένει την έκβασή του για να κάνει το επόμενο βρώμικο βήμα της, και μόνο το γεγονός (γ) πως οι φούσκες των αγορών φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις για το δημοψήφισμα, το καθένα από τα τρία αυτά γεγονότα, καθώς και τα τρία μαζί έχουν ήδη καταστήσει σαφές πως όποια κι αν είναι τα ποσοστά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, η πραγματική απάντηση στο πραγματικό δίλημμα είναι 100% ΟΧΙ.

Βεβαίως θα ήταν πολύ καλύτερα αν οι έλληνες έλεγαν κάθε μέρα ρητά, καθαρά και έμπρακτα, ΟΧΙ στην υποταγή, χωρίς να απαντούν σε δημοψηφίσματα. Είναι όμως έγκλημα κατά της κοινωνίας να απομειώνεται η σημασία του δημοψηφίσματος για να χωρέσει στις βλέψεις των χειριστών, των συντηρητών, των υπηρετών και των μετόχων του συστήματος εξουσίας. Είναι θλιβερή η υποβάθμιση της επίδρασής του για να τροφοδοτηθεί ο μαζοχισμός των αιωνίως αντιστεκόμενων στον "καπιταλισμό" και για να θωπευτεί ο αρρωστημένος ναρκισσισμός των αιωνίων αγωνιστών του πεζοδρομίου.

Όχι μόνο στην ιστορία της ελληνικής κοινωνίας αλλά ακόμα και στα ανέκδοτα οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης παρουσιάζονται έτοιμοι να πουν το ΟΧΙ. Ελάχιστοι ακόμα και συντηρητικοί άνθρωποι της ελληνικής κοινωνίας θα έλεγαν ΝΑΙ στην υποταγή, αν βρίσκονταν μπροστά στο πραγματικό δίλημμα που αντιμετωπίζουμε σήμερα σαν κοινωνία; Πρέπει επομένως να εξηγήσουμε γιατί πολλοί συντηρητικοί άνθρωποι θα πουν ΝΑΙ μπροστά στο ψεύτικο δίλημμα που αντιμετωπίζουν;

Δύο είναι οι λόγοι:

-- Ο ένας λόγος είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε σε πέντε μήνες να τρομοκρατήσει τους συντηρητικούς ανθρώπους -- και όχι άδικα -- με την πολιτική του και αποτέλειωσε την τρομοκρατία του με τον τρόπο που έθεσε το δημοψήφισμα. Κατηγορούν τώρα τα θλιβερά μαδημένα παπαγαλάκια του πως τάχα τα ΜΜΕ τρομοκρατούν την κοινωνία με τις ουρές στα ΑΤΜ αλλά τα ΜΜΕ κάνουν τα αναμενόμενα παιχνίδια τους: στην πραγματικότητα υπεύθυνοι για την τρομοκρατία είναι αυτοί που υποσχέθηκαν καί την πίττα της κοινωνίας ολόκληρη καί τους σκύλους του εξουσιαστικού συστήματος χορτάτους.

-- Ο δεύτερος λόγος είναι πως ο συντηρητικός άνθρωπος καταλαβαίνει πως δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κοινωνία χωρίς πολιτικό σύστημα και το μόνο σύστημα που βλέπει μπροστά του είναι η εξουσιαστική "Ευρώπη". Είναι όμως η λιγούρα των επιτελών της Αριστεράς για εξουσία που εξωραΐζει το χρεοκοπημένο εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα και αφήνει το πραγματικό κοινωνικό σύστημα, που κρατάει τον πλανήτη στην τροχιά του, να περιμένει με αγωνία να αναγνωριστεί σαν το διάδοχο μη εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα.

Οι χωριστές διαδηλώσεις για το ΝΑΙ και για το ΟΧΙ στην πλατεία συντάγματος τρομάζουν τους επιτελείς του εξουσιαστικού συστήματος (αριστερούς και δεξιούς) και τους κάνουν να τσιρίζουν, οι μεν εναντίον των δε, για τον κίνδυνο του διχασμού, την ίδια ώρα που καλλιεργούν το μίσος μεταξύ αυτών που θα ψηφίσουν ΝΑΙ και αυτών που θα ψηφίσουν ΟΧΙ. Στην πραγματικότητα οι χωριστές πλατείες του 2015, είναι το επόμενο μεγάλο βήμα της ελληνικής κοινωνίας μετά την ενιαία πλατεία του 2011. Στην τότε πλατεία οι επιτελείς της οπορτουνιστικής Αριστεράς με πρωτεργάτες τους επιτελείς της ΚΟΕ μεταμφιεσμένοι σε "ανθρώπους του λαού", προσπάθησαν και εν μέρει κατάφεραν, αποκρύπτοντας την συντηρητική πλευρά της πλατείας, να παρουσιάσουν το κοινωνικό κίνημα σαν αριστερό πολιτικό κίνημα και να το διοχετεύσουν στην κάλπη που έβγαλε τελικά τον καραγκιοζμπερντέ του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική σκηνή.

Με το δημοψήφισμα ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν εξουσιαστικό κυβερνητικό σχήμα, έχει ήδη φτάσει στα όριά του και το σύνολο των επιτελών του, είτε με το ΝΑΙ είτε με το ΟΧΙ σαν αποτέλεσμα, είτε με τον Τσίπρα είτε χωρίς τον Τσίπρα σαν "επικεφαλής", θα επιστρέψει στην βουλή για να κάνει το επόμενο βήμα προς μια κατάσταση ακόμα πιο σκληρά οπορτουνιστική και ακόμα πιο σκληρά φασιστική, γιατί αλλιώς θα διαλυθεί, πράγμα που ουδείς στο παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα, το επιθυμεί.

Με το ίδιο δημοψήφισμα, η ελληνική κοινωνία, καί με το ΟΧΙ καί με το ΝΑΙ, εκ των πραγμάτων θα έχει πει ΟΧΙ στο παγκόσμιο εξουσιαστικό σύστημα. Το επόμενο βήμα της κοινωνίας είναι να επιστρέψει στην πλατεία, όπου η επαναστατική πλευρά της κοινωνίας θα διαπραγματευτεί (λιγότερο ή περισσότερο σκληρά) με την συντηρητική πλευρά της κοινωνίας για την απαλλαγή της καί από τον οπορτουνισμό καί από τον φασισμό που ετοιμάζονται να συντρίψουν μέσα στις μυλόπετρες της σύγκρουσής τους την ανθρωπότητα.

Οι διαπραγματεύσεις της πλατείας, ανάμεσα στις δύο πλευρές της κοινωνίας, διεξάγονται ήδη με διάφορες εκδοχές σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου: σε άλλες κοινωνίες σχεδόν άδηλα και σε άλλες κοινωνίες με άγριες πολεμικές συγκρούσεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η ελληνική κοινωνία με το δημοψήφισμα θα πει το ΟΧΙ στο χρεοκοπημένο εξουσιαστικό σύστημα και θα επανέλθει στην πλατεία των διαπραγματεύσεων για να πει το ΝΑΙ στο μη εξουσιαστικό σύστημα που θα διαδεχθεί αυτό που έχει ήδη χρεοκοπημένο. Δεν μπορούμε όμως να μην υπογραμμίσουμε ότι το πόσο σκληρές σε επίπεδο λόγου και πόσο ήπιες από άποψη βίας θα είναι αυτές οι διαπραγματεύσεις αυτό θα εξαρτηθεί από τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης.