«Το 3o συνέδριο της ΚΟΕ θα πραγματοποιηθεί στις 16, 17 και 18 Μάρτη στην Αθήνα. Το συνέδριο δεν θα είναι μια τυπική διαδικασία ειλημμένων αποφάσεων και έτοιμων σχεδιασμών (...). Πρόκειται για ένα συνέδριο μελών, για ένα συνέδριο ουσίας.»
Με τα παραπάνω λόγια, αναγγέλλεται και προδιαγράφεται το 3ο συνέδριο της ΚΟΕ σε κείμενο που δημοσιεύτηκε χτες (Σάββατο 10/03/2012) στον Δρόμο της Αριστεράς και το οποίο μου γεννάει μερικές σκέψεις, βασικά απαισιόδοξες και ως εκ τούτου αισιόδοξες.
Το ομολογουμένως μικρό λιτό και περιεκτικό κείμενο υπογράφεται από τον Γιώργο Παπαϊωάννου (Γ.Π.), ο οποίος για να τιμήσει την δήλωσή του περί "συνεδρίου μελών και ουσίας" υπογράφει ως "μέλος της ΚΟΕ", ενώ σε προηγούμενο κείμενό του που προσπαθούσε να βάλει σε τάξη τα περί διάσπασης της ΚΟΕ (και τα κατάφερε) υπέγραφε σαν "συντονιστής του ΚΟ της ΚΟΕ" δηλαδή σαν αυτό που κάποτε ονομάζαμε γραμματέα του πολιτικού γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής.
Φαίνεται εκ των συμφραζομένων ότι υπάρχουν άνθρωποι στην ΚΟΕ οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να παίξουν σήμερα έναν ρόλο ανάλογο με αυτόν που έπαιξε ο Νίκος Ζαχαριάδης, όταν ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ μετά από την Βάρκιζα, και εν ονόματι ενός αβέβαιου μέλλοντος, είναι έτοιμοι να ξεπλύνουν την πολιτική των "σεσημασμένων" επιτελών της ΚΟΕ, όπως ο Ζαχαριάδης ξέπλυνε τους "σεσημασμένους", του ΚΚΕ σχετικά με το ΕΑΜ.
Ο τίτλος του κειμένου που υπογράφει ο Γ.Π. είναι "Θυμήσου το μέλλον..." μια φράση περίεργα ευρηματική, που προβάλλεται και στην αφίσα του συνεδρίου ανάμεσα σε άλλες πολύ χαρακτηριστικές εκφράσεις. Το κύριο ζήτημα που θέτουν όλες οι εκφράσεις μαζί είναι πώς εννοεί η σημερινή (αόριστης φυσιογνωμίας) καθοδήγηση της ΚΟΕ το μέλλον και γιατί διαλέγει να προβάλλει αυτό το σύνθημα ανάμεσα σε εκφράσεις που αφορούν το παρόν και είναι εντελώς τετριμμένες, αμφισβητήσιμες και σε μεγάλο βαθμό ύποπτες.
Ποιό μέλλον λοιπόν επικαλείται η σημερινή "καθοδήγηση" της ΚΟΕ και ποιόν καλεί να το "θυμηθεί";
Πολλές φορές οι "σεσημασμένοι" της ΚΟΕ έχουν κρύψει τις αθλιότητες τους, πίσω από το ποίημα του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι "Ξελασπώστε το Μέλλον" αλλά δεν έχουν προσέξει ότι το ξελάσπωμα του μέλλοντος για τον Μαγιακόφσκι σήμαινε το ξετίναγμα του παρελθόντος στον παρόντα (το 1925 παρακαλώ όχι το 2012) χρόνο. Πώς έχουν σκοπό λοιπόν τα μέλη της ΚΟΕ να θυμηθούν το μέλλον τους πριν καλέσουν τους αριστερούς της κοινωνικής βάσης να το κάνουν; Διατηρώντας στην συνείδησή τους ατσαλάκωτο το παρελθόν των "σεσημασμένων" επιτελών τους και την δική τους ανοχή για τις άθλιες πολιτικές επιλογές τους και για τις αθλιότητες που έχουν διαπράξει, σε βάρος οποιουδήποτε προσπάθησε, όπως εγώ, να διατυπώσει μια λέξη κριτικής;
Το κείμενο που υπογράφει ο Γ.Π. προσπαθεί να πείσει τον αναγνώστη του ότι δεν υπάρχουν "ειλημμένες αποφάσεις και έτοιμοι σχεδιασμοί". Προφανώς εννοεί ότι η μάχη για την "ανασυγκρότηση" της ΚΟΕ από άποψη προσώπων θα διεξαχθεί με έντιμο τρόπο ανάμεσα στα "μέλη" της ΚΟΕ, ότι δηλαδή θα αποφασίσουν όλοι μαζί δημοκρατικά ποιοι από τους επιτελείς μέσα στην δεδομένη οργάνωση θα καπελώνουν την "συλλογικότητα" με το δεδομένο καπέλο "της μεταπολίτευσης του λαού" και της "νέας κατοχής".
Το ερώτημα όμως για το μέλλον σε ό,τι αφορά την κοινωνία είναι αν η άμεση προοπτική της είναι η "μεταπολίτευση του λαού" και σε ό,τι αφορά την βάση της ΚΟΕ είναι αν η άμεση προοπτική της είναι να υπάρξει σαν πρωτοπορία σε μια αισχρή απομίμηση "λενινιστικού κόμματος" μέσα σε μια ξεφτιλισμένη λυκοσυμμαχία "Αριστεράς των επιτελείων".
Τόσο η αφίσα, όσο και το κείμενο που υπογράφει ο Γ.Π. αλλά και το φλύαρο κείμενο που κυκλοφόρησε σαν βάση για την προσυνεδριακή συζήτηση, μας πείθουν ότι η απάντηση στα βασικά ερωτήματα που αφορούν το μέλλον είναι απολύτως προειλημμένη και επομένως είναι εντελώς περιττό είτε να το θυμηθούμε εμείς οι αριστεροί της κοινωνικής βάσης είτε να το θυμηθούν τα μέλη της ΚΟΕ.
Από την άλλη μεριά κανέναν δεν μπορεί να πείσει η δήλωση ότι πρόκειται να υπάρξει ένα συνέδριο μελλών και ουσίας την στιγμή που η ουσία είναι η αποτίναξη του καπέλου της "μεταπολίτευσης" και η ανεμπόδιστη συζήτηση πάνω στην αλλαγή της ελληνικής κοινωνίας και στην μορφή της οργάνωσης που προϋποθέτει αυτή η αλλαγή.
Πώς θα γίνουν τα παραπάνω και μάλιστα δημοκρατικά όταν το "απλό μέλος" της ΚΟΕ ο Ρούντι Ρινάλντι, έχει την δυνατότητα να νομοθετεί ασύδοτα, μέσω ενός "ιδιόκτητου" μέσου που είναι ο "Δρόμος της Αριστεράς" και να αλωνίζει τον δημόσιο χώρο με το "κύρος" του διευθυντή, προβάροντας το καπέλο της φασιστικής ανοησίας του σε διάφορα κεφάλια;
Οι ρίζες της ΚΟΕ είναι η Αναγέννηση, η προδικτατορική έκφραση του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, ενός κινήματος που αποσκοπούσε στην πραγματική αναγέννηση του ευρύτερου επαναστατικού κινήματος στην ελληνική κοινωνία. Η αναγέννηση του επαναστατικού κινήματος σήμερα είναι πιο επίκαιρη και πιο αναγκαία παρά ποτέ. Μόνο μέσα από την αναγέννηση της επαναστατικής σκέψης και αντίληψης μπορεί να προσδιοριστεί το σημερινό στίγμα της ελληνικής κοινωνίας και να χαραχθεί η πορεία για το μέλλον της.
Αναγέννηση όμως της σύγχρονης επαναστατικής σκέψης σημαίνει κυρίως τον θάνατο της παλιάς επαναστατικής σκέψης. Η επαναστατική σκέψη του 1964 οραματιζόταν την ανασυγκρότηση του επαναστατικού κινήματος μέσα από την ανασυγκρότηση του μαρξιστικού-λενινιστικού κόμματος. Και για άλλους ιδιαίτερους λόγους, αλλά κυρίως γι αυτό το λόγο ο Χοντζέας, ενώ αγωνιζόταν για τον εκσυγχρονισμό της οργάνωσης, περιόριζε την απεύθυνσή του στο εσωτερικό των μαρξιστικών-λενινιστικών συλλογικοτήτων. Είχε την ελπίδα ότι ο κόσμος που ζωντάνευε οργανώσεις, όπως η ΟΜΛΕ, το ΚΚΕ(μ-λ) και αργότερα η Α/συνέχεια, θα έβρισκε τον τρόπο να εκφραστεί μέσα από σύγχρονες μορφές οργάνωσης.
Εκ πρώτης όψεως η ΚΟΕ από την κατασκευή της, αποτελεί την τελευταία από τις ελπίδες του Χοντζέα που διαψεύστηκαν: αλλά μόνο εκ πρώτης όψεως.
Οι "σεσημασμένοι" της ΚΟΕ, Ρινάλντι και Γαλάνης, κατάφεραν να τριπλάρουν όποιον από τους επιτελείς της Α/συνέχειας προσπάθησε να αντισταθεί και να δημιουργήσουν την ΚΟΕ των ονείρων τους. Μια ΚΟΕ που ήταν φανερό από την ίδρυσή της πως θα αποτελούσε τον βασικό καταλύτη της μετατροπής του μ-λ κινήματος σε στυλοβάτη του συστήματος. Η δική μου απόπειρα να παρέμβω με ένα κείμενο κριτικής θάφτηκε από τον Ρινάλντι [διαβάστε εδώ], και τα 13 χρόνια μέχρι σήμερα πέρασαν από μια απίστευτης αθλιότητας προσπάθεια εκ μέρους του δίδυμου Γαλάνη - Ρινάλντι να αποφύγει την κριτική.
Ωστόσο τα σημερινά γεγονότα και κυρίως η σύγκρουση, ανάμεσα στους δύο βασικούς "σεσημασμένους" επιτελείς της ΚΟΕ δείχνουν ότι δεν διαψεύσθηκε ο Χοντζέας αλλά οι ιδρυτές του "μαγαζιού" που κατασκεύασαν με την κληρονομιά που τους άφησε.
Το κομμάτι της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος, στο οποίο ανήκει και η ΚΟΕ, έχει πλέον καταγραφεί ανεξίτηλα και περιέχει και αυτή την κληρονομιά χάρη στην πρεμούρα των "σεσημασμένων" να την πουλήσουν ακατέργαστη για να αμειφθούν με μια θέση στο σύστημα. Σήμερα δεν δίνει ακόμα κανείς σημασία στο κομμάτι αυτό της ιστορίας όταν όμως τα πράγματα στενέψουν η ιστορία της ΚΟΕ θα βγει στο φως όπως βγήκε στο φως και η εγγενής σήψη του δίδυμου.
Σημαίνει τάχα αυτό πως μπορεί το 3ο συνέδριο της ΚΟΕ να διορθώσει μια δεκαπεντάχρονη βουτιά στον βούρκο του πιο ασύδοτου οπορτουνισμού; Ασφαλώς όχι, παρότι θεωρώ ότι αρκετοί άνθρωποι μέσα στην ΚΟΕ το επιθυμούν ειλικρινά.
Βεβαίως δεν μετριάζεται η πολιτική τους ευθύνη για την ανοχή των ξεπουλημάτων από τους "σεσημασμένους", για την συγκάλυψη της παθολογίας της ΚΟΕ, για την αστόχαστη αποδοχή αποφάσεων και "τακτικών" κινήσεων που ήταν σίγουρο από την αρχή ότι θα καταλήξουν σε φιάσκο, για την αδιαφορία μπροστά στην δύσοσμη κουλτούρα της ίντριγκας που αναπτυσσόταν κάτω από την μύτη τους. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί διαφύλαξαν σε ένα μεγάλο βαθμό το πνεύμα του επαναστατικού κινήματος: το πνεύμα που στο κάτω της γραφής διατήρησε ζωντανό το μαγαζί παρ' όλη την άπνοια της δεκαπεντάχρονης βουτιάς στον βούρκο.
Δεν μπορούμε βεβαίως να περιμένουμε την έξοδο της ΚΟΕ από τον βούρκο, για τον πολύ απλό λόγο ότι η λενινιστική οργάνωση έχει τελειώσει, έχει πεθάνει. Όταν ο Μάο Τσε Τουνγκ έλεγε πού περιμένετε να βρείτε την αστική τάξη; Η αστική τάξη είναι μέσα στο κόμμα! εκφωνούσε τον επικήδειο της λενινιστικής οργάνωσης. Αν ζούσε σήμερα θα έλεγε που περιμένετε να βρείτε την λενινιστική οργάνωση; Η λενινιστική οργάνωση είναι μέσα στο "μαύρο μέτωπο".
Το 3ο συνέδριο της ΚΟΕ μπορεί να έχει μεγάλη αξία αν το αντιμετωπίσουμε όχι, σαν συνέδριο το οποίο θα συζητήσει την αναγέννηση της ΚΟΕ αλλά σαν ένα συμπόσιο που θα συζητήσει την μελλοντικές σχέσεις των μελλών μιας οργάνωσης που διαλύθηκε. Έστω και μια φωνή κριτικής αυτής της αλλοπρόσαλλης ιδεολογικής κατασκευής που παρουσιάζεται ακόμα και στην αφίσα του συνεδρίου, θα είναι ένα βήμα προόδου. Άλλωστε το γεγονός ότι στην ίδια την αλλοπρόσαλλη κατά τα άλλα αφίσα δεν τολμήθηκε η αναφορά της "μεταπολίτευσης του λαού" είναι ένα βήμα προόδου.