Πολιτική | ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ | hits: 1305
Μπροστά στο 2015
σημείωμα των Σ.Κ.
Πέμπ, 1 Ιαν 2015

Αυτή η αλλαγή του χρόνου ήταν εξαιρετικά συμβολική: την τελευταία εργάσιμη μέρα του 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου αποστρατεύτηκε και από την πρώτη εργάσιμη μέρα του 2015 οι "δικοί μας" και οι ξένοι παράγοντες του αυτοκρατορικού συστήματος εξουσίας θα επιχειρήσουν να βάλουν σε πράξη την ιδέα της «νέας μεταπολίτευσης» που έριξαν στο τραπέζι οι πιο αριστεροί της Αριστεράς, οι επιτελείς της (απαγορευμένης) ΚΟΕ.

Είναι πράγματι βέβαιο πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμά τους οι εκλογές θα οδηγήσουν σε μια «νέα μεταπολίτευση». Ήδη στον παλιό χρόνο καταργήθηκε (και τυπικά) ο κοινοβουλευτικός θεσμός: Με τα κύματα των «μεταγραφών» στο παιχνίδι του κοινοβουλίου συμπληρώθηκε η διάλυση των κομμάτων και με την χρήση της προεδρικής εκλογής ως μοχλού για την ανατροπή της εξαθλιωμένης κυβέρνησης, καταργήθηκε ακόμα και ως έννοια η εγγύηση του πολιτεύματος.

Μετά τις εκλογές το νέο πολιτειακό σχήμα δεν θα είναι πια θεσμός αλλά η τεχνική διαδικασία ανάδειξης των εμμίσθων υπαλλήλων από τους οποίους θα στελεχώνεται ο υπό διάλυση κρατικός μηχανισμός. Συγκεκριμένα το νέο σχήμα θα είναι ένας ενιαίος χώρος εξατομικευμένων προσωπικοτήτων που θα εκφράζονται με μια ποικιλία μειγμάτων (σε διαφορετική αναλογία) φασισμού και οπορτουνισμού που θα παράγονται από δυο νοητά κέντρα θεωρητικής επεξεργασίας φασιστικών και οπορτουνιστικών θεωρητικών προτύπων. Μέσα στο ενιαίο σχήμα θα διαμορφώνονται μικρές ομάδες επιτελών που θα συμμαχούν ευκαιριακά και θα σχηματίζουν δυο βραχυπρόθεσμα και ρευστά ευρύτερα σχήματα τα οποία θα παίζουν αναλόγως των περιστάσεων συγκεχυμένους ρόλους συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης.

Τα χαρακτηριστικά του νέου πολιτειακού μοντέλου θα είναι: (α) η εξατομίκευση και κινητικότητα των προσώπων, (β) η δυαδικότητα των ιδεολογικών σχημάτων, (γ) η μετατόπιση του συστήματος προς τα αριστερά και (δ) η τάση ενσωμάτωσης στο παγκόσμιο σύστημα.

Αν λάβει κανείς υπ' όψη του πως ο φασισμός και ο οπορτουνισμός είναι αρρώστιες του συντηρητισμού και της επαναστατικότητας αντίστοιχα, αντιλαμβάνεται πως το παραπάνω γενικό σχήμα είναι απολύτως λογικό για την πολιτική οργάνωση της κοινωνίας στις σημερινές πραγματικές συνθήκες και επίσης πως τα παραπάνω τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά είναι επίσης αναμενόμενα.

Με λίγα λόγια η αναμενόμενη μετά τις εκλογές «νέα μεταπολίτευση» είναι αναγκαία και επιθυμητή σαν σχήμα, το σχήμα όμως αυτό δεν προκύπτει ως πολιτική έκφραση της αντιπαράθεσης μεταξύ συντηρητισμού και επαναστατικότητας στο πραγματικό κοινωνικό σύστημα αλλά ως πολιτικό εργαλείο των επιτελών του χρεοκοπημένου εξουσιαστικού συστήματος εναντίον της κοινωνίας.

Τελικά, ο κάθε αριστερός της κοινωνικής βάσης θα βρίσκεται, σε όλη την διάρκεια του 2015, σε ένα σοβαρό δίλημμα: να ενταχθεί στο σχήμα επειδή είναι ρεαλιστικό, ή να το πολεμήσει επειδή είναι εξουσιαστικό. Κατά την γνώμη μου, ήδη γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται και τα δύο. Όπως και να γίνει όμως το σχήμα θα αποσπαστεί από τα χέρια των εξουσιαστικών επιτελείων και θα καταλήξει στα χέρια της κοινωνίας.